Picto7 524x1024

Wie het weet, mag het zeggen!

Een gevleugelde uitspraak waar SAAM* zich hard voor maakt. Vanmorgen heb ik de online training van PIEX! bekeken. Christel, een van onze leerkrachten van SAAM* laat daarin zien hoe zij richting geeft in haar groep aan de CES principes die SAAM* in de sturingsfilosofie heeft opgenomen. Grote bewondering voor Christel die op haar eigen wijze haar verhaal met je deelt. Veel dingen die herkenbaar zijn, en we nu ook op onze school terugzien. Dingen die ons onderwijs beter maken, dat er voor zorgt dat we iedere dag weer met zoveel inspiratie nadenken over hoe het nog beter kan. Maar waarbij ik meteen ook weer vraagtekens heb. Doen we dit nu ook omdat we echt geloven in dat dit goed is, en waar is dan je eigen overtuiging in deze? En vervolgens de vraag: hoe verhoudt zich dat tot mijn eigen zijn, mijn eigen denkwijze, mijn eigen handelen?

In de aanloop naar het vertrek naar Amerika, leeft mijn omgeving al weken erg mee. Het regent vragen: ben je er klaar voor? Heb je alles? Kan je wel zo lang weg zijn? Durf je dat, zo’n eind van huis vandaan? Ga je het thuisfront niet missen? Ben je wel eens vaker van zolang van huis weggeweest, alleen? Het is blijkbaar in de ogen van een buitenstaander nogal wat, 12 dagen van huis weg zijn. Voor mij voelt dat heel anders, ik denk steeds, laat maar komen! Ik ben er klaar voor! Niks geen angst voor het onbekende, geen problemen met lang weg zijn van huis. Ik wil leren, ik wil zien hoe het daar is, ik wil nadenken, ik wil weten waarom, ik wil investeren in mezelf, ik wil……

Aan de vooravond van onze vlucht naar New York ben ik dus nog druk bezig met me voor te bereiden. En dan niet eens de praktische zaken van dit gebeuren maar vooral mijn mentale voorbereiding.  In mijn hoofd speelt steeds het scenario STOP, DENK, DOE af. Het stop,denk,doe-spel van Émile Espérandieu is er niks bij.

Het spel gaat over omgaan met conflicten. In mijn hoofd speelt zich een constant conflict af. STOP, wacht even, DENK na, wat is er aan de hand, wat vind ik hier van? Om vervolgens tot DOEN over te gaan zoals ik het zie, maar meteen ook alweer een nieuwe vraag omhoog popt. En wat dan als….? STOP, wacht even, DENK na, oké, en door….!

Het is een rollercoaster van gedachten, reflectievragen en hersenspinsels die er rondwaren in mijn hoofd. In het kader van ‘wie het weet mag het zeggen’, ben ik niet iemand die vooraan staat met dingen online te delen, mijn menig ergens te plaatsen, etc. Ik heb geen facebook, instagram, twitter of iets van dat alles. Misschien ook wel met een reden…?

Aan het einde van de training werd een stukje gevraagd om aan te geven wat je nog toe te voegen hebt. Op dat moment komt er letterlijk een STOP. Geen idee wat ik daar op kan schrijven wat ik weet om het ook te zeggen. Ik vind het echt geweldig dat iemand anders dat wel doet, dat durft, iets te delen wat komt vanuit je overtuiging, maar zelf zet ik deze stap niet. Gelijk daarna denk ik, maar waarom dan niet, waarom is dat dan? Onzekerheid? Bang om veroordeelt te worden? Ik denk het…. Dat is ook dat conflict dat ik voer met mezelf, ik vind er vanalles van, kan ook best vertellen wat ik vind, maar op zo’n platform blijft dat een ding. Wat past dan wel bij mij? De dialoog voeren met elkaar, het goed gesprek voeren en elkaar aanvullen waar je nog iets belangrijks toe te voegen hebt. Waarbij ik voor nu nog omdraai, wie het weet, zeg het me!

Maar moet je dan alles weten? Waarom blijft niet alles wat er bij me binnenkomt zitten of kan ik het ergens aan ophangen. Ik wil het zo graag begrijpen! En het daarna uitdragen, verrijken met mijn ervaringen, etc. Vervolgens roep ik mezelf tot de orde, ben toch eens niet zo streng voor jezelf, je hoeft niet alles te weten, je hoeft niet overal in mee te gaan, als er al één ding is wat je inspiratie geeft, dan mag je ook tevreden zijn.

En dat kwam ik tegen! ‘De vraag van vandaag’, zoals deze besproken wordt in die online training. Ik dacht direct aan twee boekjes die ik van twee verschillende collega’s heb gekregen. Eentje gaat over de filosofie van het leven en staat vol levensvragen, de ander is het dagboekje Vertell?s wat ik onlangs nog gekregen heb. Ik heb ze opgezocht en beiden per direct in mijn koffer gestopt. Ik neem ze mee om die vraag iedere dag aan mezelf (en misschien mijn medereizigers) te stellen en daarna op te schrijven in het Vertell?s dagboek wat mijn gedachten daarover zijn. En om vanuit de dialoog met elkaar in gesprek te gaan over wat we zien, wat we weten, wat we geleerd hebben en wat ik meeneem om me verder te ontwikkelen.

Ontwikkeling in weten wat ik weet, en dat te delen met anderen is een aandachtspunt voor de komende week, maar waarbij ik op de weg van: ‘Wie het weet mag het zeggen’, nu nog even de tussenstap neem: Wie het weet, zeg het me! Je bent van harte uitgenodigd.

Tot de volgende keer!

Recommend0 recommendationsPublished in 07: Demonstration of mastery;, Nieuws, Reis2019

Deel deze post

15 reacties

  1. Wat mooi geschreven Sanne!
    Ik wens je een goede, mooie reis. Een reis waarbij je geïnspireerd zult worden, maar daaruit voortvloeiend geregeld de stop-denk-doe zult toepassen. En dat mag! Wat past bij je, wat niet. Wat neem je mee maar je werk en waarom? Of ga je je kennis op een andere manier toepassen en/of uitdragen.
    Spreid je vleugels, geniet en leer. Carpe Diem ?

  2. Sanne, wij stellen geen vragen over durven of lang weg van het thuisfront. Wij vinden het alleen maar knap dat je het doet. Goede reis en geniet van alles.

  3. Lieve Sanne, het zal je (misschien ook niet) verbazen hoeveel mensen het samen met jou soms ook niet weten. Dat maakt ook niet uit. In jouw proces zullen kleine en grote vragen beantwoord worden. Of niet! Door het blijven stellen van vragen ga je groeien. Dat is je gegund. En heel veel plezier natuurlijk!?

  4. Tja Sanne, misschien is het wel… als ik benieuwd ben zal ik het vragen.
    Sommige mensen hebben een stevige eigen overtuiging, sommige anderen hebben juist vragen.
    Onderwijs is geen exacte wetenschap, dus wat weten ze dan eigenlijk zeker?
    Dus op naar een mooie reis met als motto: als ik benieuwd ben zal ik het vragen.

    Veel plezier!

  5. Sanne, wat mooi te lezen dat je steeds bewuster je vragen, je emoties, je gedachten beschrijft op zoek naar antwoorden in wat je doet, denkt en voelt en dan ook passend is bij jou…. Op zoek naar wie Sanne is en wat Sanne kan, mooie reis en geniet!

  6. Ik wens je veel inspiratie toe en hoop dat je vol verwondering van elk moment zult genieten. Ik kijk uit naar je volgende blog.

    Groetjes van Anneliese

  7. Sanne, vragen in je hoofd op zoek naar eigen antwoorden is ook prima hè? Vooral doen wat jou goeddunkt. Wat jij je af wilt vragen. Waar jij houvast in zoekt, waar jij je in wilt ontwikkelen. Prachtig om DENK vaak voorop te durven stellen. Maak er heerlijk “jouw-tijd” van, geef de twijfel en niet weten gewoon heerlijk de ruimte, daar maak je groei. Alle moois voor jou! Zie uit naar je leerervaringen, de reflecties op je eigen handelen. Goede reis!

  8. Ik wil je mijn les van de afgelopen 10 jaar meegeven…
    Wie het weet mag het zeggen…

    Sommigen willen erg lang nadenken en zeggen hun ding pas als ze het ook helemaal zeker weten.
    Ze denken, ze weten en ze zeggen…

    Anderen zeggen al eerder wat ze denken te weten en hopen dan dat er mensen reageren zodat ze het ná het gesprek ook zekerder weten…
    Ze zeggen, ze denken en ze weten…

    Is het ene beter dan het andere???
    Ik denk het niet!
    Je hebt beide nodig…
    Maar goed, ik zeg, ik denk en ik weet…
    Ik heb nu iets gezegd… ik daag je uit om dit gesprek, na je reis met me te voeren!

  9. Dag Sanne
    ik ben erg benieuwd naar je ervaringen. Ik wens je een hele inspirerende en mooie reis, zowel in Amerika als in jezelf. Geniet ervan!
    Groetjes Willeke

  10. Lieve Sanne,
    Je hebt nu veel vragen en ik gok dat je na de reis juist NOG meer vragen hebt! Door daar voor open te staan en alles rustig laat landen, ga jij groeien als mens en als onderwijsmens. Geniet van je reis!!
    Liefs Patrice

  11. Dat was heel wat. Maar “ stop” geniet van de mensen die je ontmoet, “ denk” over wat je ziet en hoort en “ doe” er je voordeel mee en je komt in ieder geval rijker terug. Fijne reis.

  12. Stop, denk en doe! Wie het weet mag het zeggen! Maar het is af en toe ook ok om het niet te weten, en het toch te doen! Je enorme verlangen om dingen echt te begrijpen zodat je door kunt gaan in de stap doen… Soms moet je eerst iets doen en ondervinden om het te begrijpen. Om te weten of het bij je past, om te ervaren wat het is en wat het met je doet. Ik wens je het lef om ‘los te laten’ aan je verlangen tot begrijpen en zeker weten dat het goed is. Spring in het diepe, onderga, ervaar en doe… dan kun je achteraf reflecteren op wat het met je gedaan heeft. Misschien lukt het dan ook beter om bepaalde zaken te begrijpen.
    Je bent op zoek naar een heleboel antwoorden die je zeker gaat vinden in Amerika, daar ben ik van overtuigd. Deze reis is life-changing. Ik weet zeker dat jij het weet en dat jij het voortaan mag en kunt zeggen!

    Veel plezier!

Laat een antwoord achter aan Edith Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *