When rush meets trust, rush becomes rust

Welcome in the big apple, ladies!

Inmiddels zitten we in de bus naar Boston (dinsdag) en hebben we er twee scholenbezoeken op zitten. Wat gaat het snel, de tijd! Vorige week woensdag zijn we aangekomen in New York (en op de weegschaal) en wat heb ik veel indrukken opgedaan.

Even terug naar de heenreis, alles verliep soepel. We zeiden het nog: ‘Wauw, wat gaat het allemaal vlot’. Natuurlijk net iets te snel, want daar stonden we dan 1,5 uur te wachten op onze transfer. Toch maar een nieuwe taxi geregeld met een hele vriendelijke chauffeur. Meteen een guided tour naar ons hotel, heel leuk en aardig, maar als het inmiddels voor ons lijf midden in de nacht is, wil je eigenlijk gewoon je bed in duiken.

Donderdagmorgen, we zijn vroeg uit de veren (toch een soort van jetlag, maar ook een volle planning). Het weer viel een beetje tegen dus de planning omgegooid en een bezoek gebracht aan Ground Zero en het 9/11 Memorial Museum. Daarna de ferry gepakt naar Staten Island en bij terugkomst met z’n allen gegeten bij Carmine’s (tip van de taxichauffeur). De dagen die volgen zaten wederom net zo vol met dingen zoals: fietsen door Central Park, uitzicht bekijken bij Top of the rock, Timesquare bekijken, eten bij Ellens Stardust, Aladin the Musical op Broadway bezoeken, lopen over the Brooklryn Bridge, door Chinatown maar ook Soho lopen, het appartement van de serie Friends bezoeken, lopen over highline, een cruisetocht maken, nog een beetje shoppen en natuurlijk overal en nergens lekker eten en drinken. Veel gelopen en veel metroritjes gemaakt. Oftewel… en maar door, door, door.

Maar toen was het opeens zondag en werden weer even terug gebracht naar de realiteit. We gaan morgen aan het werk. Dus bereid je voor en zorg dat je ‘aan’ staat. We gaan scholen bezoeken, want we zijn hier met een doel. Zo gezegd, zo gedaan. Maandag stond Brooklyn New School op het programma. Een school die is opgericht door ouders en leerkrachten. Het is geen buurtschool, maar de kinderen komen uit 5 verschillende districten. Op deze manier wordt voor een zo groot mogelijke diversiteit van afkomst gezorgd, zodat leerlingen hiermee leren omgaan. Op deze school wordt op een meer holistische manier lesgegeven. Dat wil zeggen dat het gaat om diepteverwerking. Kinderen hoeven niet alles van het hoofdstuk uit hun hoofd te leren, maar toch het hoofdstuk kennen. Dat zag je terug in de projecten, maar ook in de sociaal emotionele aspecten. Wie ben ik? En waar sta ik in deze maatschappij? Bij de projecten werd dat duidelijk doordat ze veel langer met 1 thema bezig zijn (een heel jaar!). Wat mij ook opviel, is dat er veel boeken waren, een rijke leeromgeving. Tegelijkertijd ook erg veel prikkels, maar het lijkt ze niet te storen. Hoe zou dat komen? Ik hoor namelijk wel eens: een opgeruimd huis (of ja, lokaal) is een opgeruimd hoofd. Ben ík dan degene die rust en structuur nodig heeft of toch ook de kinderen?

Vandaag (dinsdag) zijn we op Central Park East geweest, een aanzienlijk kleinere school die bestaat uit 1 verdieping. Wat me meteen opviel was de rust die het uitstraalde ondanks (ook hier) alle prikkels. Toen de school werd opgericht (1974) moest het team zich ook eerst ‘bewijzen’ en nadat de eerste kinderen ‘goed’ van school af kwamen, begon het vertrouwen te groeien. Vertrouwen, that’s what it’s about! De directeur heeft het vertrouwen in het team dat zij beslissingen kunnen maken die goed zijn voor de leerlingen. Daarop geven de leerkrachten hun kinderen weer het geloof en vertrouwen dat zij ‘creators’ zijn. Hier heeft een opdracht een doel met een diepere betekenis in plaats van een techniek onder controle te krijgen, maar het wel op een creatieve manier uiten. Opnieuw proberen en een keer gefrustreerd raken ís helemaal niet erg! Het gaat namelijk om het proces waarmee de kinderen leren kritisch te zijn op hun eigen werk. Ook mogen de kinderen zelf aangeven wat zij willen leren en hebben dus echt een eigen stem binnen deze school. ‘You’re dancing in harmony and together you get along’. Samen zorgen ze voor onderwijs, de rust en de vrijheid voelen zij hiervoor.

Ik vind het nog moeilijk wat ik uit deze twee scholenbezoeken kan halen wat betreft mijn persoonlijke doel. Wat ik wel meeneem is de energie, de rust, het vertrouwen en de liefde voor de kinderen dat deze leerkrachten hier hebben en uitstralen.