Na vandaag wederom een lekker ontbijtje te mogen ontvangen, gingen we de diepgang in. Vandaag hebben we werkvormen uitgeprobeerd die ze hier in het team, maar ook met de kinderen gebruiken. Deze werkvormen zijn gebaseerd rondom een probleemstelling of om gezamenlijk te kunnen brainstormen rondom een idee.
Als ze werkvormen gebruiken zitten ze standaard in een kring. Met de popcorn method, die boven de werkvorm staat. Iedereen mag iets zeggen, maar je luistert wel naar de ander. Deze kring geeft een andere sfeer. Ook maken ze in de klas of in het team gebruik van een walking stick. Alles om het luisteren naar elkaar te bevorderen. Ik ga de twee grote werkvormen hieronder beschrijven.
The consultancy protocol wordt ingezet op een dillema of probleem. Het doet me denken aan een intervisie moment. Ik heb aangesloten bij een thema wat bij mij ook leeft. Het thema van klassencultuur. Ik zal de stappen hier beschrijven.
Stap 1. Het uitleggen van het probleem of het laten zien van het probleem met beeldmateriaal.
De inbrenger had de volgende beschrijving: “ Hoe zorg ik voor wederzijds respect? Er is nu weinig respect naar elkaar. De kinderen reageren egocentrisch. De populatie is gewisseld de afgelopen 5 jaar. Er is steeds meer ongewenst gedrag. Ik voel me een politieagent. Ik vraag me af waar de normen en waarden zijn. Hoe kan ik de connectie met mijn klassen hebben en de kinderen leren goede keuzes te maken. De sfeer is niet altijd veilig. Mijn team connect wel, ze werken goed samen.
Stap 2. Vragen stellen om het probleem scherper te krijgen.
Na aanleiding van de vragen kregen we de volgende aanvullingen. Veel vluchtelingen zorgen voor verschillende culturen en talen. Onze klassen hebben rond de 25 kinderen. Het gedrag wisselt per leerkracht. Als de leerkracht heel strict is, is er minder gedrag. Tijdens de kunstles zijn ze wel gemotiveerd, maar de sfeer is niet oke
Stap 3. Vragen stellen om de diepgang op te zoeken.
Na deze vragen kwamen we nog bij een aantal aanvullingen. De perfecte situatie zou zijn als de kinderen zichzelf meer kunnen sturen. Er een fijne sfeer is. De kinderen hebben de behoefte om gehoord te worden. Het gedrag heeft een connectie met thuis. Ik wil de kinderen de aandacht geven, dit lukt niet, de groepen zijn te groot .
Stap 4. De inbrenger stapt uit de discussie en de groep praat verder. De inbrenger neemt aantekeningen.
Andere Ideën: het inzetten van groepsgeluk. Dit gedrag gaan dragen met het team, focussen op het positieve en vragen stellen.
Stap 5. De presentator reflecteert op de dingen die gezegd zijn en benoemd de dingen die meegenomen worden.
Terug naar de basis gaan. Visie erbij halen. Proberen vragen te stellen ipv aanspreken op gedrag. Het teamwork wat onderling goed functioneer, modelleren aan de kinderen.
Ik merk dat mijn hoofd hier overuren over maakt. Welke dingen heb ik al geprobeerd, wat kan ik nog proberen?
Na een korte pauze zijn we naar de tweede werkvorm gegaan: the charrette protocol.
Stap 1: 10 minuten presenteren van het idee.
De inbrenger wil van de toetsen af, portfolio en het liefst groepsoverstijgend werken. Hoe pak je dit aan?
Stap 2: De groep stelt vragen over het idee.
Hier kwamen discussievragen uit. Hoe laat je het proces zien voor anderen en voor het kind. Hoe waarborg je de kwaliteit van het onderwijs.
Stap 3: De inbrenger stapt uit de discussie en de groep praat verder. De inbrenger neemt aantekeningen.
De volgende dingen kwamen eruit: Starten bij de ouders en je collega’s overtuigen. Find allies. Zorg voor duidelijke criteria, schriftelijke toelichting bij het werk van de kinderen erbij, neem kinderen mee in het proces.
Stap 4: Als de inbrenger voldoende input heeft, sluit deze de discussie en sluit af.
Wauw, dit wil ik in mijn onderwijs. Hoe ga ik dit aanpakken dat mijn onderwijs hier zoveel mogelijk op kan lijken?
Hierna hebben we ouders gesproken. Wat mijn gevoel alleen maar bevestigd. Wauw, deze school. De ouders stralen, net als de kinderen. “We watch our kids make magic,”
2 reacties
Mooi he, hoe die CES principes in het DNA van de school zitten. Dat direct succes geen garantie is, heb je ook mogen ervaren. Mooi hoe de groep gezamenlijk verantwoordelijk wordt gemaakt voor de fijne sfeer in de groep. Hoe kun jij als leraar dat proces aansturen? Hoe zorg jij voor wederzijds respect?
Ik kan me voorstellen dat je hoofd overuren draait, wat heb ik allemaal al geprobeerd? Wat kan ik nog doen? Wat kan of moet ik misschien anders doen? Gedragsveranderingen kosten tijd, inzicht in wat er speelt en energie en inzet van alle betrokkenen. Vasthouden, borgen, begeleiden en terugblikken zijn volgende stappen. Maar dat hoef ik jou niet uit te leggen.
Ik vind het prachtig om te lezen dat je geïnspireerd bent geraakt door de visie en de werkwijze van deze school en ben heel benieuwd naar je verhalen en ervaringen. Ik weet zeker dat je deze ervaringen op opgedane inzichten nooit meer vergeet. Wat ga jij voortaan anders doen Lotte?
Geniet nog even van het mooie Boston en tot dinsdag!
Goede reis terug
Na jouw stap 1 komt stap 1. Niet heel je onderwijs veranderen, gewoon vanuit deze flinke inspiratie stukjes van je werk met kinderen iets anders vorm geven. Heel mooi hoe jij inzoomt op werkvormen!