18198727 0E2B 409A 8371 ECDA820EA36B

“We don’t think about the thinking. We look at the answer”

De afgelopen twee dagen hebben we twee scholen bezocht. Maandag de Brooklyn New School en gisteren Central Park East 1. Het was geweldig om op deze twee primary schools te ervaren hoe het essentiële onderwijs vormgegeven wordt. Tijdens de bezoeken op de scholen, in de metro en tijdens het ontbijt reflecteer ik veel met collega’s over wat mij is bijgebleven en wat maakt dat dit mij zo bij is gebleven.

Het onderwijs in Amerika wordt, net zoals in Nederland, op verschillende manieren vormgegeven. De school heeft de vrijheid om dit te doen. Op deze twee scholen kreeg ik direct het gevoel van openheid, betrokkenheid, veiligheid en rust. De twee principes vanuit CES die mij het meest bij zijn gebleven zijn Less is more and Depth over coverage. Hieronder zet ik uiteen waarin ik deze twee principes terug zie.

Ik zie dat leerkrachten een andere houding aannemen dan dat ik doe. Leerkrachten tijdens de bezoeken waren in rust en speelden in op de behoeften van de kinderen. Niet door direct antwoord te geven op de vraag die kinderen stelden, maar door juist een ‘tegen-vraag’ te stellen, ze aan te moedigen of gewoon met ze mee te denken. Kinderen worden door het stellen van vragen geprikkeld om tot leren te komen. Leidt dit soms tot frustratie bij het kind? Ja. Maar gun het kind deze frustratie en het leermoment. Als leerkracht ben ik geneigd om het kind direct te helpen met een antwoord of maar een enkele vraag, waardoor het kind weer snel door kan werken aan het eindproduct. Dat vind ik (en mijn kinderen inmiddels ook) fijn: snel en effectief. We kunnen op deze manier lekker snel door ons lesprogramma heen!

Wat ik, naast het aannemen van een andere houding ten aanzien van leren op kinderen, ook opvallend vind is de tijd die leerkrachten de kinderen en zichzelf gunnen om (thematisch) onderwijs te geven. Diepgang boven oppervlakkigheid! Klassen werken en ontwikkelen met elkaar in een heel jaar een thema. Binnen dit thema ontstaan vanuit de interesses en leervragen van kinderen subthema’s. Tijdens deze thema’s wordt klassikaal, maar ook in kleinere groepjes of zelfs individueel een verdiepingsslag gemaakt.

Kinderen zijn aan het werk en de leerkracht ondersteund tijdens deze projectmomenten. De leerkracht stelt vragen en is in rust. Leerkrachten ervaren hier geen werkdruk. Zij gunnen zichzelf en kinderen de tijd om tot een product te komen.

Om het proces en de verantwoordelijkheid bij de leerling te laten, reflecteren kinderen op hun eigen werk. ‘Wat heb ik vandaag gedaan? Hoe vond ik dat gaan? Waar ben ik tevreden over? Wat ging er minder? Wat ga ik morgen doen? Waar moet ik morgen aan denken?’

Op deze manier is de leerkracht niet verantwoordelijk voor de voortgang van het proces, maar leerlingen zelf.

Wij willen ontzettend veel. Dit doen we vanuit liefde voor ons vak. We willen dat onze kinderen ontwikkelen, leren en ervaren maar doen we dat nog op een goede manier?

Gun het kind en jezelf de tijd en aandacht om tot een product te komen. 

Recommended2 recommendationsPublished in Reis2023

Deel deze post

7 reacties

  1. Heel herkenbaar wat je beschrijft Pleun. Doen we het goede? Zeker wel, maar het kan ook anders. Waar zou je mee willen starten op het Molenveld?Ik ben benieuwd naar de rest van je ervaringen.

  2. Heeee Pleun.
    Wat een mooie reflectie heb je gedeeld. Dank je wel dat we met je mee mogen kijken!
    Na het lezen van jouw (en ook andere inspirerende) blogs blijft er steeds iets in mijn hoofd rond zingen: ‘More is less’. ‘Less is more’.
    Als er ‘meer’ eigenaarschap is, ‘meer’ tijd voor proces- en ontwikkelgesprekken, ‘meer’ thematisch werken, ‘meer’ werken vanuit vertrouwen etc etc… Wat zou dat dan betekenen voor o.a. onze administratieve rompslomp? Wordt dat dan ook ‘minder’? Hoe anders wordt dat dan? Hoe ziet dat eruit in NY en Boston? Hoe organiseren zij dat? Wat is nu écht belangrijk? Hoe ziet dat bewaken van het curriculum in relatie tot de ontwikkeling van leerlingen eruit? Of andersom?! Dat kan ook. En hoe vertaalt zich dat weer naar de praktijk? Waarin kunnen wij meer ‘less’ en minder ‘more’ gaan doen? Veel te veel vragen natuurlijk. Sory sorry. Mijn hoofd staat aan.😉 Anyway….ik voorzie weer mooie gesprekken tussen ons. Nu al zin in! Ervaar-ze. Zoveel als maar kan en neem het allemaal mee! Nog 2 dagen te gaan!! Joehoe!

  3. Pleun, je schrijft helder waar je een fundamenteel verschillen ervaart / ziet. Nieuwsgierig naar wat jij vastpakt voor je eigen repertoire?! Durf je meer tijd te gaan nemen? En het vragen repertoire uit te gaan breiden? Samen ook met Annelieke en Minke weer eens de mooie keuzes die er te maken zijn scherpstellen? Hopelijk top ervaringen ook in Boston

  4. Wauw inspirerend Pleun!
    Kinderen vragen terug stellen en niet direct antwoord geven is wel iets wat in ons systeem zit, dat patroon moet dus doorbroken worden. Daar moeten we samen scherp op zijn en blijven. Saam in gesprek gaan en blijven. Elkaar enthousiasmeren. Wat vervolgens kinderen creatiever, zelfstandiger en verantwoordelijker maakt. Ik sta aan!

Laat een antwoord achter aan Edith Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *