Vertrouwen

Wauw ik mag mee met de CES-reis van SAAM. Scholen bezoeken in New York en Boston, hoe bijzonder is dat!!

‘Waarom heb je je niet eerder aangemeld?’, vroeg mijn man, ‘dat ga je toch altijd doen!’ Nou zo vanzelfsprekend is het niet. Want dan moet je loslaten. Je gezin loslaten en erop VERTROUWEN dat het goed komt thuis. Dat gaat het natuurlijk ook helemaal, maar soms denk je dat je toch onmisbaar bent als moeder (misschien hopen we dat ook wel een beetje). Als zelfs de kinderen thuis zeggen ‘mama, dit moet je echt gaat doen’, dan heb je geen excuus meer. Zij hebben VERTROUWEN in mij dat ik dit kan. Nu ik zelf nog!

Ook je klas leren loslaten, ook zonder mij komt het goed met de kinderen. Het is een sterke, gezellig groep. Ze helpen elkaar en redden het ook als hun juf er een paar dagen niet is. VERTROUWEN!

VERTROUWEN op de groep waar je in terecht komt. Alleen op vakantie gaan heb ik nog nooit gedaan. Nieuw zijn in een groep is spannend, maar dat is het voor iedereen. Hoe fijn was het om tijdens de eerste bijeenkomst te horen, dat we er samen voor zorgen dat niemand alleen is. Dit gaf rust en VERTROUWEN.

De eerste stappen in het proces zijn genomen. Nu de volgende stap, wat wil ik eigenlijk precies gaan zien, voelen en ervaren? Mooie gedachtes om over na te denken. Zoals wij dat op school zeggen ‘Waar gaat mijn staartje van kwispelen’. Mijn staartje gaat echt kwispelen van het leesproces van kinderen. De kinderen van groep 2 die naar groep 3 gaan, die zo enthousiast zijn want nu gaan ze echt leren lezen, voor hun gevoel. Het is heerlijk om in dit enthousiasme mee te gaan. Alleen liep ik er samen met mijn duo-collega tegen aan, dat elke methode letter voor letter aanbiedt. Zo vreemd, want veel kinderen kennen al behoorlijk wat letters. Dan zijn ze super enthousiast, maar zeg je eigenlijk ‘ho, wacht even, vandaag leren we de letter k en mag je een cirkel zetten om de k’. Hoe saai is dat als je dit elke keer moet doen, bij elke letter weer een oefening die op de volgende letter lijkt. Zoals mijn collega zei, het is net een champagnefles waar aan je schudt, maar waar je wel probeert de dop erop te houden. Voor ons was het zo fijn dat wij in contact kwamen met ‘Zin in lezen’. Hierbij zet je in op de verhalen en de fantasie van kinderen. Leren lezen door verhalen te schrijven en te lezen over onderwerpen die je interessant vindt. Niet uitgaan van een letter naar een woord naar een zin, maar juist van een zin naar een woord naar een letter. Kinderen laten ervaren waar ze de letters voor nodig hebben. Dit hele proces volledig in een thema. Hier helemaal in wegduiken. Het was voor ons een feestje om dit leesproces zo te mogen aanvliegen. Natuurlijk gaat dit niet altijd even makkelijk en lopen wij ook tegen dingen aan, maar wat zien wij een leesplezier en een betrokkenheid bij kinderen. Voor ons is de volgende stap het betrekken van de kinderen in hun leerproces. Kinderen het VERTROUWEN geven, het samen doen.

Hoe gaaf om in deze reis te gaan ervaren, voelen en horen hoe dit proces, gaat op de verschillende CES-scholen. Ik wil gaan kijken hoe ze het technisch leesonderwijs vormgeven binnen thematisch onderwijs, zonder het gebruik van methodes. Hoe VERTROUW je op de ontwikkeling van kinderen, maar hoe betrek je de kinderen tegelijkertijd ook zelf in deze ontwikkeling.