Ik ben er gewoon, New York City! Het is moeilijk in woorden te omschrijven hoe het is om hier te zijn. Natuurlijk heb je een beeld in je hoofd, hoor je verhalen van anderen, maar het is vooral de ervaring die het zo bijzonder maakt. Straten vol met mensen, verschillende culturen die je hoort en ziet, wolkenkrabbers die tot ver in de lucht reiken, het constante geluid van sirenes en natuurlijk de gele taxi’s die voorbij zoeven. Het voelt nog steeds een beetje onwerkelijk, maar alles went snel kan ik je vertellen. Gelukkig hadden we zondag de kans om de stad beter te leren kennen, met in mijn achterhoofd: Dit is dé plek waar de kinderen wonen, waar ze opgroeien, waar hun toekomst ligt.
Gisteren hebben we ons eerste schoolbezoek gehad. Castle Bridge School is een school in Washington Heights, Manhattan. In deze wijk wonen veel Spaanssprekende gezinnen. De kinderen krijgen daarom ook 50% van de lessen in het Spaans, zodat ze zich welkom en thuis voelen. We starten de dag in het theater en worden welkom geheten door ouders en leerkrachten. Iedere maandag start de school met Community Sing, een moment om samen muziek te maken, te zingen en zo samen de nieuwe week te openen. De warme, liefdevolle sfeer is direct zichtbaar en voelbaar. De leerkrachten begroeten hun leerlingen met een knuffel, twee leerlingen begroeten elkaar met een speciale handdruk, ouders schuiven in de banken achter de leerlingen en gaan direct met elkaar in gesprek. Er is oog voor elkaar, leerlingen roepen elkaar, maken ruimte, zodat iedereen kan gaan zitten. De liedjes die gezongen worden, dragen een boodschap met zich mee. Je mag zijn wie je wilt zijn, je bent welkom op deze school zoals je bent. Dit werd vol overtuiging gezongen door jong en oud en dat raakte mij.
Verbinding vormt de basis van het onderwijs op Castle Bridge School. De sterke relatie tussen de leerkrachten en leerlingen is voelbaar en zichtbaar. De hele dag door zijn ze met elkaar in gesprek, stellen ze zich nieuwsgierig op en leren ze van en met elkaar. Het delen van verhalen wordt aangemoedigd, er is oprechte interesse in elkaar.
Interesse van de leerlingen is het uitgangspunt voor de lessen en bepalen de inhoud van Project Time. Tijdens Project Time verwerken de kinderen informatie (afhankelijk van het thema) helemaal op hun eigen manier, vaak in creatieve vorm. In iedere groep is dat anders vormgegeven, omdat ze allemaal verschillende interesses en ervaringen hebben. Waar zijn de kinderen nieuwsgierig naar? Enthousiasme is de kracht van betrokkenheid.
Creatief bezig zijn neemt een belangrijke plaats in het onderwijs en is zichtbaar in alle klaslokalen.
José is één van de leerkrachten van Castle Bridge School en hij vertelde dat zij het klaslokaal zien als de derde leerkracht (naast de leerkrachten en de leerlingen zelf). De omgeving moet uitnodigend zijn, moet hét verhaal vertellen van de leerlingen en het thema waar ze zich in verdiepen. Wat willen ze delen met elkaar? Hoe hebben ze geleerd? Wat willen ze hiermee bereiken? Ik ben tot inzicht gekomen dat het klaslokaal onderdeel moet zijn van het leerproces om zo het onderwijs nog meer betekenis te geven. Maak de leerstof waardevol voor de leerlingen en wees trots op al het nieuws dat je samen hebt ontdekt!
Recommend0 recommendationsPublished in Geen categorie
3 reacties
Aaaaaa wat leuk allemaal! Geniet van je tijd daar!!
Wat mooi om te lezen, Jantine. Ben heel benieuwd naar je verhalen/ervaringen als je weer terug bent. Geniet er nog van.
Je schrijft mooi zeg! Neemt ons mee in wat je ziet en hoort. En jaaaaaaa je snapt natuurlijk al wel dat ik heel nieuwsgierig ben naar wat er in je hoofd en hart gebeurt. Naar wat jij meeneemt in je eigen professionele handelen. Alle goeds nog voor jou. Geniet op Parker!