20191021 075556

The Neighborhood school: Wij leren en spelen, tegelijkertijd!

Vandaag mochten we een bezoek brengen aan the Neighborhood school. Wat werden we gastvrij ontvangen door leerkrachten, kinderen en ouders! Het is erg gaaf om te zien dat de kinderen, maar ook hun leerkrachten zo trots zijn op “hun school”.

Wat ik op vond vallen vandaag, is dat er geen lesboek aan te pas is gekomen. Twee meiden vertelden hoe zij hadden uitgerekend hoeveel traptreden de school had. Keersommen, optellen, plattegronden tekenen, er zat zoveel in deze som. De berekening was bij beide dan ook anders, maar de uitkomst hetzelfde.

 

Tijdens een rekenles voor de 5th grade legde de leerkracht uit wat het rekenraadsel was, waarna de kinderen in groepjes met concreet materiaal (suikerklontjes in dit geval) aan de slag gingen. Een opdracht waarbij er veel inzicht van de kinderen gevraagd werd… En natuurlijk werd er ook door deze kinderen gevraagd of ze er niet een op mochten eten ?.

Kijkend naar een van mijn doelen, vind ik dit erg interessant. Geen methodes, maar loslaten.. Hoe doen zij dat? Een van de leerkrachten geeft aan dat ze de kinderen goed in beeld heeft en ieder rustig moment gebruikt om aantekeningen te maken. Doordat er ook niet getoetst wordt (op een toets na, waarbij de ouders nog mogen kiezen of het kind deze toets maakt), zijn de observaties van de leerkrachten extra belangrijk. De ouders waar wij mee in gesprek mochten zijn blij met een rapport waarin in woorden uitgelegd wordt wat een kind al kan en wat ontwikkelpunten zijn. Wat zegt een cijfer? Dit is stof tot nadenken…

Wat ik meeneem voor mijn leervraag: “Hoe kan ik werken zonder de methode of de methode gebruiken als bronnenboek?” Is dat er op de Neighborhood School bij het rekenonderwijs een rekenraadsel centraal staat gedurende de les, waarbij de kinderen meerdere vaardigheden moeten kunnen toepassen om dit op te kunnen lossen. Gericht op mijn begrijpend lezen onderwijs wil ik de manier waarop zij een tekst bespreken met de leerlingen ook gaan toepassen in mijn klas. De volgende vragen, gericht op het gevoel van het personage, worden gesteld: Wat is het probleem? Wat wil het personage? Wat is het resultaat? Wat heeft het karakter geleerd? En wat heb ik ervan geleerd?

De kinderen leren om hun growth mindset te gebruiken. “Ik kan het nog niet” in plaats van “Ik kan het niet”.  De ouders zeggen tijdens het gesprek over de overgang naar Highschools “Iedereen komt van een andere plaats, maar je hebt vaardigheden nodig om de lesstof te leren gebruiken.” Ligt bij mij de focus niet te veel op kennisoverdracht?

Recommend0 recommendationsPublished in 02: Less is more, depth over coverage, 03: Goals apply to all students, Reis2019

Deel deze post

3 reacties

  1. Beste Loes, een vraag voor vele leraren in Nederland: ligt de focus niet teveel op kennisoverdracht. Waar zou jij in jouw klas meer ruimte voor willen maken? Wat moet je dan loslaten of minder doen? Wat heb jij dan nodig om deze ruimte toch te maken? Veel plezier nog vandaag!

  2. Hoi Loes, wat fijn om te zien dat het loslaten van de methode, zoals we dat al doen met een klein aantal vakken, je niet afschrikt, maar juist uitdaagt. Welke vragen ga ik stellen en hoe ga ik de kinderen hierin meenemen, of weten zij al meer van het onderwerp. We gaan het snel merken. Fijn!

Laat een antwoord achter aan Vera Tonino Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *