We zijn nog maar anderhalve dag in New York en ik heb het gevoel dat ik al zoveel gehoord en gezien heb dat het lijkt of ik hier al een week ben. Wat is alles hier overweldigend.
Vandaag gaan we starten met waar we hier voor gekomen zijn, de scholen bezoeken. Vandaag zijn we te gast bij The Castle Bridge school van Jose. Ik heb van tevoren de website bekeken en meteen onder de naam van de school staat: “Groeien in harmonie”. Wat klinkt dat mooi in mijn oren. Wanneer ik de schoolvisie bekijk zie ik vier componenten die de basis vormen van het leerplan en onderwijs, zodat de kinderen uitgroeien tot betrokken mensen die actief bijdragen aan sociale rechtvaardigheid, hun intrinsieke waarde en keuzevrijheid erkennen, en de rol van de gemeenschap waarderen bij het navigeren door een complexe wereld.
De volgende componenten
Progressief: de school heeft gemengde groepen waar kinderen elkaar helpen om de stof onder de knie te krijgen. Een meisje helpt haar twee klasgenootjes met de moeilijke sommen. Vol geduld alsof ze zelf de juf is legt ze de sommen uit. Ik zie dat de kinderen veel samen doen. In alle klassen zie ik het ervaringsgericht onderwijs terug komen. Hoe leuk is het om een konijntje of wandelende takken in de klas te hebben en daar voor te mogen zorgen. De hele cyclus van het ei tot het kuiken hangt op het prikbord maar hoe leuk is het om de eieren in de broedmachine te zien uitkomen.
Inclusief: alle kinderen zijn welkom op school. Ook kinderen met extra zorg. Zij doen gewoon mee met alle kinderen, je hoort erbij. Daar wordt je toch gelukkig van. Ik zie een jongen achter de laptop een leesoefening doen. Om hem heen zitten kinderen naar een rekeninstructie te luisteren. Hij hoort erbij, ook al doet hij iets anders. We kunnen allemaal van en met elkaar leren.
Tweetalig: De school geeft les in de Engelse taal en de Spaanse taal. Voor kinderen is het les krijgen in een eigen taal een gevoel van verbondenheid met hun achtergrond. Alle vakken worden in twee talen gegeven door de eigen leerkracht.
Anti racistisch: kinderen wordt geleerd kritisch te zijn en elkaar te respecteren. Wanneer het in de pauze niet goed is gegaan wordt hier uitgebreid bij stil gestaan en gewezen naar de artikelen zoals die op het raam in de klas geplakt zijn.
De hele school voelt als een warme gemeenschap waar iedereen welkom is en je het samen moet doen. Ouders worden erg betrokken en er is hulp voor iedereen. Iedere maandagochtend wordt er gestart met samen zingen, ouders zijn ook welkom. Vandaag mocht ik erbij zijn, wat een fijne start van de week voor deze kinderen. Je start met zingen, daar wordt je toch blij van?
Ik heb mij vandaag zo welkom gevoeld door alle mensen die op deze school werken. Alle medewerkers gaven mij het gevoel dat ik even een stukje mocht proeven hoe het is om van deze gemeenschap deel uit te maken. In alle klassen mocht ik kijken. Of ik nu kort of lang bleef, vragen stelde of stil bleef kijken en luisterde. Het was allemaal oké. Zelf in de pauze van de leraren konden we met ze in gesprek en al onze vragen stellen. Wat een passie hebben deze mensen, geweldig en ook heel veel bewondering. Genoten van deze dag.
Recommend0 recommendationsPublished in Geen categorie
3 reacties
Wat een geweldige ervaring Claudia!! Al veel inspiratie om mee naar de Fonkeling te nemen! 🙂
Hoi Claudia,
Wat mooi om te lezen dat je de vier componenten gebruikt in je blog en dat je deze uitwerkt met wat je zelf gezien hebt. Ik ben benieuwd wat je nog meer gaat zien en ervaren. Ik blijf je blog volgen. Groetjes Annelieke
Zo mooi te lezen. Je maakt zo duidelijk hoe je welkom voelen van heel groot belang is!