Fdd89fe1fd547dfd15e72913b6d76451

The best teachers are those that show you where to look but don’t tell you what to see – Alexandra K. Trenfor

Tegenwoordig bestaan er allerlei namen voor, maar er is er één die ik wel heel toepasselijk vind. Dat komt omdat ik me er een beeld bij kan voorstellen, ik zie het al helemaal voor me en dan moet ik er ook wel een beetje om lachen. Ik heb het hierbij over de ‘curlingouder’.

Ik zal me even voorstellen: Ik ben Loes Hoogaars, woon in Uden en werk op OBS De Bolderik in Heeswijk-Dinther. Daar werk ik nu voor het derde jaar in groep 4-5. En wat wordt er veel verwacht van kinderen in de groepen 4 en 5. Vooral voor de kinderen van groep 4 komen er een heleboel vakken bij waar het in groep 3 bijvoorbeeld nog alleen lezen was (oké, spelling en begrijpend lezen zit er natuurlijk in verweven), maar komt daar in groep 4 spelling, taal en begrijpend lezen als vak bij. En dan wordt er ook nog een beroep gedaan op hun zelfstandigheid.

Ik heb in mijn onderwijs carrière op een aantal verschillende scholen gewerkt. Daarvan kan ik nu zeggen dat ik al veel heb geleerd. Het mooiste wat ik heb geleerd is dat de kinderen een spiegel zijn voor mij. Ik leer eigenlijk steeds meer over mezelf door hen. Mijn valkuil is dat ik alles wil doen, alles waarvan ik denk/vind dat het betekenisvol is (en er is zoveel wat je ze kan leren). Maar ook in mijn privéleven wil ik niets missen. Toch ben ik ook heel onzeker geweest en soms nog. Zo word ik dat nu ook weer als ik deze blog schrijf. Want wanneer is het goed (genoeg)? En naar wat wil ik eigenlijk precies gaan kijken op de scholen in New York en Boston? Wanneer heb ik mijn doel behaald? Heb ik mijn doel(en) wel helder voor ogen? Iets met een lat en hoogte…

Ik verwacht dus veel van mezelf, maar ook van de kinderen. Worden de verwachtingen steeds hoger of wordt er steeds meer al vóór hen gedaan? Door ouders, slimme apparaten, maar ook door ons als onderwijzers. Door doelen voor de kinderen te stellen in plaats van dat de kinderen dit zelf doen. Ik ben al een tijdje op zoek naar en manier om kinderen bewust van hun eigen leerproces te maken zonder dat het teveel aangedragen wordt door mij als leerkracht. Hoe krijg ik kinderen (weer) intrinsiek gemotiveerd en leren zij zelf doelen te stellen? Ik ben er inmiddels wel achter dat het gaat om de groei die per leerling wordt gemaakt en ieder kind bewandeld daarin zijn of haar eigen pad (met wat hulp van mij natuurlijk). Daarin leg ík de lat hoog, maar is dat wel de bedoeling? 

Om terug te komen op de ‘curlingouder’. We willen kinderen van nature beschermen, maar het is veel belangrijker om kinderen te leren en te laten ervaren door vallen en opstaan. Kinderen inzicht te geven in hun eigen kennen en kunnen door te zien, te doen en te voelen. Ik ben benieuwd hoe daarmee om wordt gegaan op de scholen waar we gaan kijken in Amerika. Het aftellen is nu echt begonnen en ja het duurde even voordat deze blog online stond, maar better late than never 😉

Recommended1 recommendationPublished in 03: Goals apply to all students, 05: Student-as-worker, teacher-as-coach, Reis2023, Reisblogs

Deel deze post

6 reacties

  1. Loes, mooi hoe je naar jezelf durft te kijken en je de vraag stelt wat kinderen jou spiegelen. Zo is het in het leven met iedereen die we tegenkomen. De spiegels leren je ontdekken wie jij in de kern bent, kan zijn of aan het worden bent. Ik ben heel benieuwd wat de spiegels je in Amerika gaan laten zien maar ook of je gaat ontdekken wat er verder te zien is. Soms is het namelijk goed om verder te kijken dan wat een spiegelbeeld lijkt te tonen en blijkt de achtergrond van het beeld enorm veel impact te hebben op het geheel. En ja, je blog is a bit late maar … goed werk heeft tijd nodig 😉

  2. Lieve Loes,

    een mooie blog over de inhoud Loes, zoals ik je ken, als mens, als professional maar bovenal……. als de echte Loes. Een beetje onzekerheid is menselijk en mag er zijn. Reflectie durven aangaan en jezelf in de spiegel durven aankijken, dat is waar jij goed in bent.
    Ik hoop dat de reis naar Amerika je brengt wat je ervan verwacht. Neem je tijd, ga het aan en leef vooral in het moment. Heb ambities en hoge verwachtingen om eruit te halen wat er voor je inzit en ga op zoek naar de antwoorden op al je vragen, maar……..denk ook soms aan iets van een lat met hoogte…..! Goed is in jouw geval al echt goed genoeg.
    Lieve Loes, ik wens je een hele fijne reis, maak er iets moois en onvergetelijks van en ik zie je graag daarna!

    Liefs Sanne

  3. Wederom bevestiging van jouw grote mate van zelfreflectie, mooi om zoveel herkenbaars te lezen Loes. Je durft je kwetsbaar en leerbaar op te stellen, hulp te vragen en staat altijd open voor feedback. Veel van wat jij als leraar doet en betekent voor kinderen vind jij zelf heel vanzelfsprekend, terwijl het dat echt niet is. Ik hoop dat je tijdens deze CES reis tijd en ruimte vindt voor ‘vertraging’ en letterlijk en figuurlijk even afstand kunt nemen om daarna flink geïnspireerd en met een frisse blik terug te komen naar De Bolderik en je ervaringen met ons deelt. Deze reis gaat jou zeker helpen ‘de beste versie van jezelf’ verder te ontwikkelen.
    Ben jezelf, twijfel vooral niet teveel aan jezelf, laat los en ‘go with the flow’!
    Ik ben trots op je!
    Liefs Femke

  4. Loes, als je ‘onzekerheid’ nu eens gaat vertalen naar ’twijfelen’ dan heb je meteen een mooi uitgangspunt voor ontwikkeling te pakken. Want uit twijfel en de bij behorende vragen komt immers ontwikkeling voort. Je stelt je zelf de goede vragen en uh…. die curling ouder… daar is dan toch ook die curling leraar in beeld ;-). Ja juist in het goede willen doen pakken we soms ook de ruimte weg bij de ander. Dat geldt voor kinderen, en ook wel voor collega’s in school. Het ces prinicpe > Het kind denkt en doet, de leraar stimuleert en ondersteunt > wat in 2023 wat extra op de agenda staat een mooie dus voor jou om focus op te maken (geldt ook voor andere loes in de groep trouwens;-). Laat de kinderen vooral maar jouw spiegel blijven. En mijn advies voor ginds > ga eens echt stevige tijd observeren in hoe een leraar met kinderen in contact is. Zie eens welke vragen er gesteld worden. Waar die leraar onmisbaar is en waar juist misbaar. Alle moois Loes. Zet ‘m op. Neem veel moois deze kant mee op om in je eigen praktijk waar te gaan maken.

  5. Lieve Loes,
    Sowieso trots op jou !
    Als je op onze school zou werken als juf
    dan zou ik het zeker fijn vinden als ze bij jou in de klas zitten,omdat ik weet dat je het beste wil voor elke leerling die jij in je klas hebt en je meer dan 100% inzet om de beste aanpak te vinden om het beste naar boven te halen bij elke leerling.
    Een leerzame reis toegewenst en vergeet vooral niet te genieten !
    Liefs Tamara

  6. Wat een prachtig mens ben jij Loes. Mooi hoe jij naar je zelf en de kinderen kijkt. Wat heb je jezelf ook mooie vragen gesteld. Nu op zoek naar de antwoorden! Geniet vooral van deze ervaring met mooie levenslessen!

Laat een antwoord achter aan Esther Mollema Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *