Timetoreflect

Terugblik op studiereis Essential schools okt/nov 2019

Op bezoek bij Essential schools in New York en Boston. Voor het eerst dat ik vanuit mijn werk zo’n verre studiereis heb gemaakt. Eerst thuis eens ingelezen in de filosofie van Essential Schools. Het Boekje van Rikie van Blijswijk doorgenomen, video’s, vlogs en blogs bekeken en met een aantal collega’s gesproken over het gedachtegoed. Uiteraard ook al binnen Blosse in de praktijk het gedachtengoed herkent.

We bezochten de volgende scholen; Brooklyn New School, Neighborhoodschool School (beide NY), Boston Arts Academy, Mission Hill School, Parker School (alle drie Boston)

Vanuit Blosse waren de Bonte Mol, Balein, Pater Jan Smit, Zevensprong vertegenwoordigd. Naast Rikie die ons door het onderwijslandschap in NY en Boston leidde, waren er een viertal VO collega’s mee die deel uitmaakten van het reisgezelschap. Een week eerder had het team van de Draai vanuit Blosse dezelfde studiereis meegemaakt.

Wat heb ik persoonlijk nu gezien? Wat neem ik mee naar Nederland en heeft mij verrijkt? Wat laat ik graag achter in de USA? (omdat ik vind dat we dat In NL al behoorlijk goed doen). Welke vragen heb in nog als het om de transitie gaat van USA naar NL? Probeer het kort en bondig te houden, de indrukken waren oneindig veel (-:

• Het belang van de relatie tussen leerkracht en kind. De basis waar vanuit gewerkt wordt. De relatie is gebaseerd op vertrouwen en wederzijds respect. Leerkrachten waren meer de coaches die naast de kinderen stonden (leerkrachten werden allemaal bij de voornaam genoemd) een soort maatje en in Engels een ‘peer’, wat de kinderen hielp ook later in hun leven makkelijker relaties op te bouwen met oudere leerkrachten. De dag start met een rondje in de kring (even kort delen hoe het met je gaat) en eindigt daar ook weer mee. ‘Every voice counts’. Een duidelijk democratisch model. Voorwaardelijk voor deze aanpak en de relatie als basis was de insteek dat er kleinere groepen waren en meer volwassenen op een groep. Meestal waren deze groepen niet groter dan 20 leerlingen. Een duidelijke keuze om de gelden zoveel als mogelijk te laten gaan naar het primaire proces van onderwijs (wat overigens ook zichtbaar was op bepaalde vlakken, veel oude gebouwen gezien, in verhouding weinig computers ed). Hoe zouden wij in de Nederlandse omstandigheden toe kunnen naar andere leerling/leerkracht ratio? Bijvoorbeeld ook 1:20? Wat zou dat betekenen voor het inzetten van de gelden? Wat zou ons dat in NL opleveren?

• ‘Less is more’. Met stip op nummer 2! Een duidelijke keuze om te kiezen voor meer diepgang ipv ‘oppervlakkig’ overdragen van informatie. Bijvoorbeeld keuze om minder thema’s te behandelen in een jaar, maar deze wel veel meer uit te diepen. De zaakvakken mogelijk op IPC achtige wijze te combineren. Patronen te herkennen, het waarom en de gevolgen te onderzoeken. Voor de leerlingen zijn deze patronen dan te gebruiken in vele andere vergelijkbare situaties. Wat zou minder kunnen in onze situatie? Wat kunnen we weglaten uit het huidige curriculum of jaarplanning zodat we iets anders meer kunnen uitdiepen? Wat zou dit doen met de werkdrukbeleving van de leerkrachten?

• De leerlingen leren hoe zij zelf kunnen leren. ‘How to use your mind well’. Welke strategieën (habits of learning) en hulpmiddelen helpen de leerlingen om stappen te zetten en zichzelf te ontwikkelen? Hoe boor je intrinsieke motivatie aan? Hoe creëer je eigenaarschap bij leerlingen voor hun eigen leerproces? Wat hebben zij nodig? De basis hiervan was dat de leerkrachten veel vragen stelden. Dit was ook zichtbaar in de lokalen op posters, op de borden ed. De vraag prikkelt en zet aan tot denken. Meer op zoek naar de vraag dan naar het antwoord. Hoe kunnen we de vraag meer centraal stellen? Hoe integreren we de vraag in ons aanbod?

• Veel gesproken over het testen van kinderen op de cognitieve vakken. Deze test alleen is geen voorspeller van toekomstig geluk of succes. Wel duidelijk dat na een periode van meer focus op andere zaken deze test meer ‘connected’ is met te ontvangen gelden, waardering van ouders en indirect dus ook het voortbestaan van de school. Duidelijke lijn met het beleid van Trump. Wisselend beeld bij de scholen als het ging om de resultaten op deze testen. Wel duidelijk dat het voor hen ook een onderdeel was waar aan gewerkt moest worden. Uiteraard liever niet ‘teach tot the test’. Hierbij wilden zij duidelijk niet verliezen wat zij hadden opgebouwd in hun aanbod en waarin zijn geloofden qua visie en ontwikkeling van kinderen. Hoe zouden wij in Nederland (waar de test een niet weg te denken onderdeel is) de test de plek kunnen geven die past? De test kunnen uitbreiden met een port folio? (over wie de leerling is als mens, vaardigheden in samenwerking, vaardigheden mbt conflicten oplossen, probleemoplossend vermogen, talenten, ed). Dat ook dit deel er toe doet als het gaat om het ‘extern waarderen’ van een school?

• Kinderen met ‘special needs’ waren welkom op de bezochte scholen. Vaak waren er 15 kinderen zonder deze ‘needs’ in een groep en 5 kinderen die wel extra zorg en begeleiding nodig hadden. Op een groep als deze stonden er 2 volwassenen. Deze ratio’s waren overigens door ‘the union’ bepaald. Het aanbod was qua opzet gelijk aan deze leerlingen al kon er per onderdeel wel gedifferentieerd worden. Bijvoorbeeld een centrale uitleg met dan een verdieping op x, y of z nivo. Leerlingen kozen zelf hun verdiepingsnivo. Wat in de praktijk maakten dat er vaak 2 nivo’s werden uitgekozen en de leerlingen zichzelf uitdaagden. Hoe zouden we in Nederland kinderen met (meer) extra zorg kunnen behouden in het basisonderwijs? Wat zou dat vragen van de opzet en organisatie van ons onderwijs? Hebben wij nog iets te leren in ons aanbod en instructie als het om differentiatie gaat?

• De inrichting van de (vaak enorm grote) ruimten had als uniforme opzet dat er groepstafels stonden (dus geen tafeltje per kind) en veel kleden op de groep waarop kinderen werkten. De kring als start en einde van de dag waar veelal op het kleed. Waar er in Nederland meer focus is op de houding (goede tafelhoogte ed), was dit op de bezochte scholen totaal geen issue. Kinderen lagen of zaten in de meest bijzondere houdingen te lezen of schrijven. Groepstafels konden vaak ook nog ingeklapt zodat het lokaal geheel leeg was voor een activiteit. Vooral de afwisseling van plek en houding was mooi om te zien. Ook werden er veel echte materialen gebruikt. Hoe zouden wij in Nederland de lokalen gevarieerder kunnen inrichten? Wat zou dit betekenen voor de leerlingen en leerkrachten?

Als ik in breed perspectief kijk naar wat we gezien hebben en ik koppel dit aan wat ik zie in de dagelijkse praktijk van Blosse is er duidelijk te zien dat we binnen Blosse al meerdere jaren bezoeken hebben gebracht aan Essential schools. Via de collega’s die eerder zijn geweest is dit gedachtengoed de organisatie al eerder binnengetreden en daadwerkelijk omgezet naar veranderingen in de praktijk. Op de ene locatie anders dan op de andere, maar zeker zichtbaar. Niet identiek uiteraard aan het Amerikaanse model (wat uiteraard ook niet mogelijk is gezien een totaal andere context), maar wel in dezelfde gedachtenlijn en uitgaande van identieke elementen in de visie. Daarnaast zie ik een andere beweging ontstaan op de bezochte scholen. Een beweging dat ook zij er niet omheen kunnen om de focus te verleggen naar de cognitieve vakken en de test. Feitelijk heb ik gezien dat de Nederlandse situatie en die van de bezochte scholen naar elkaar toe groeien

En op de terugweg naar huis begon het grote ‘Úfkucken’. We volgen met een tussenstop via Reykjavik en hadden het vermoeden dat dit het IJslandse woord voor ‘afkicken’ was (-; Afkicken van alle mooie indrukken, maar vooral wennen aan het feit dat we elkaar in deze samenstelling en omstandigheden niet meer zouden zien. Want wat was het gezellig! En wat hebben we mooie gesprekken gehad. Ontzettend veel gepraat over onderwijs, de vertaling van de opgedane inspiratie naar de Nederlandse praktijk die per school anders zal zijn en een andere aanpak zal vragen, de zaken die we graag willen houden zoals ze zijn, zaken waar we trots op zijn. Maar ook gesproken over onszelf, thuis, onze kinderen, onze bezigheden en eigenaardigheden, de dingen die we persoonlijk belangrijk vinden. We hebben banden opgebouwd met elkaar en elkaar goed leren kennen. Dus ja, mijn verhaal begon met het belang van de relatie en eindigt er ook mee. Lieve mensen die allemaal mee waren, dank hiervoor!

Jeanette de Jong

College van bestuur

Blosse

Recommend0 recommendationsPublished in Reis2019

Deel deze post

4 reacties

  1. Dag Jeanette,
    Wat een feest van herkenning. Door jouw blog te lezen herleef ik mijn eigen reis van bijna 5 jaar geleden weer. En ja, die relatie, de verbinding die maakt met kinderen is zo belangrijk. Je moet ze echt kennen zodat je weet wat ze nodig hebben om tot leren te komen. Mooi om te lezen dat je binnen Blosse een ontwikkeling ziet die beïnvloed is door de Essential Schools.
    Ik ben benieuwd wat jij hebt meegenomen uit New York of Boston waar jij mee aan de slag wilt gaan en hoe je dat gaat aanpakken.
    Wie weet zien we elkaar (weer) op de CES conferentie, woensdag 8 april 2020 in Oss. Datum delen binnen Blosse mag zeker, graag zelfs!

    Groeten,
    Sabine Heijdeman
    SAAM *

    1. Hallo Sabine,

      Dank voor je reactie. Binnen Blosse zijn we nu aan het kijken hoe we de ervaringen vanuit de reis kunnen delen en vasthouden. Ik neem de datum van 8 april mee.

      Groeten,
      Jeanette de Jong
      Blosse

  2. Wat een mooie ervaring hebben jullie opgedaan. Je blog is een feest der herkenning. De mooie gesprekken gehad over onderwijs, de vertaling van de inspiratie naar Nederland en de eigen school zijn ook super herkenbaar voor de reizigers van SAAM*. Je maakt me wel nieuwsgierig naar hoe jij (nu je terug bent) de vertaling maakt naar jezelf (je eigen handelen). Is daar iets over te delen?

  3. Een prachtige reflectie op een goede studiereis heb je gepost Jeannette. En wat een goede vragen stel je jezelf bij de waarnemingen. Het vraagt tijd en aandacht om die te overdenken en erover in gesprek te gaan. Ik gun je daartoe veel mogelijkheden. Ik kijk uit naar een vervolg met de groep en hoop jullie ook 8 april in Oss te zien. En wie is de volgende Blosse blogger?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *