Slowly is the fastest way to get to where you want to go – De shields

Boston arts academy en Codman academy Charter public school

Eenmaal aangekomen in Boston, na een veel langer durende en hobbelende busrit zijn we dinsdagavond aangekomen in Boston. Op woensdagochtend vetrokken we met de metro naar de Boston Arts Academy. Een school waar iedereen in heel Boston welkom was, maar alleen toegelaten kon worden door auditie te doen in ‘Arts’. Iets wat de studenten daar maar al te serieus namen, want wow! Wat een talenten heb ik op die school mogen zien. Talenten in dans, muziek, toneel, design, maar ook in alles wat daaromheen erbij hoort.

We werden warm welkom geheten door 2 passievolle dames, waarvan Anne de directeur was. Ze heeft ons helemaal meegenomen in het Amerikaanse systeem en vertelde ons dat alles om geld draait in Amerika. Zo waren zij een van de armste scholen, die in verschillende hele oude gebouwen hebben gezeten. En nu, door ervoor te vechten en de juiste investeerders te vinden, (na 15 jaar) het mooiste schoolgebouw in de wijde omgeving! Werkelijk alles klopte aan het gebouw en vond het zo mooi toen ze zei dat de ‘young artists’ bij hen op school zo’n gebouw ook echt verdienen!

Doordat het een highschool was, had deze school wat minder raakvlakken met mijn eigen doelgroep maar probeer jullie toch mee te nemen in de mooie dingen die ik heb mogen zien.

Zo was het gehele gebouw voorzien van quotes van de leerlingen, voornamelijk Iysis was werkelijk door het hele gebouw te vinden met haar mooie, pakkende quotes. Ik heb een balletles bij mogen wonen en zag de studenten echt alles geven. Ballet en modern zijn de enige dansvormen die ze aangeleerd krijgen op deze school omdat daar heel veel techniek aangeleerd kan worden. Hiphop doen deze studenten het allerliefst, maar doen dit op straat bijvoorbeeld en leren veel van elkaar en van Tiktok. Stiekem vond ik dat wel jammer natuurlijk omdat ik persoonlijk erg van hiphop houdt, maar ook heel begrijpelijk want om een studiebeurs te krijgen in Amerika moet je de beste technieken kunnen laten zien in modern en ballet.

Verder zongen de studenten prachtig, tekenden als de beste, zag je overal werk van de designers en was er bijvoorbeeld ook een opnamestudio. Deze school ademde een en al artiesten! Ik durf oprecht te zeggen dat de studenten op deze school iedere dag hun beste beentje voor zullen zetten omdat het geweldig is welke kansen ze krijgen hier. 
Wat ik het allermooiste vond aan deze school was dat de docenten een ster in omdenken zijn. Ze zien echt de kracht van iedere student en zetten ook iedereen in zijn/haar kracht. Zo zien zij bijvoorbeeld een student met ADHD als een van de beste dansers en een andere student met gehoorproblemen zetten zij in zijn kracht als een designer. Als afsluiting mochten we nog een dansstuk zien op het toneel waar studenten een show aan het oefenen waren voor aankomende week.

Donderdagochtend reisden we met de metro naar Codman academy Charter public school, een school in een bepaalde wijk van Boston. Het is een school die echt staat voor de community en met erg veel liefde en passie voor de school. We werden heel fijn ontvangen door het schoolhoofd: Thabiti Brown.

We zijn deze dag veel in gesprek geweest met de leerkrachten van deze school en hebben een uitgebreide rondleiding gehad. Gelukkig mochten we ook nog even in de klassen meekijken en heb zoveel bijzonders gezien. Zo kreeg een groep 2 klas al echte lees en schrijfles, hadden de kinderen in groep 1 een verplichte ‘nap-time’ waarbij ze op matjes en met een dekentje sliepen in de klas. Dit was zo aandoenlijk om te zien. Als ik naar mijn eigen groep kijk, zou ik daar best wat van mee willen nemen. Zo vind ik het niet nodig als de kinderen echt slapen tijdens de schooldag, maar even een verplichte rusttijd inlassen om zo echt even rust te pakken vind ik wel iets hebben.

Ik genoot ook echt van een momentje in een groep waar ik in gesprek was met de kinderen en ze graag wilde weten waar we vandaan kwamen met onze groep. Er werd een wereldbol bij gepakt en samen zijn we opzoek gegaan naar Nederland. Een jongetje was helemaal verbaasd en vond Nederland zo klein dat hij dacht dat er alleen maar een insect zou kunnen wonen. Bij zo’n heerlijke opmerking maakt mijn leerkrachtenhart wel even een sprongetje.
Verder lieten ze zien dat er veel ruimte en liefde was voor ieder kind en liepen er ook mensen rond zoals Mrs. Q die werkte als vertrouwenspersoon en waar alle kinderen hun hart konden luchten. Ook hadden ze een micro forest waar ze buitenlessen konden geven.

Genoeg moois weer om over na te denken en kijk erg uit naar onze laatste bezoekdag morgen!