Na een lange maar prima reis, zaterdagavond aangekomen in ons hotel. De ‘eerder gaan groep” onthaalde ons met veel enthousiasme. Na wat opfrissen en uitpakken zijn we met een groepje naar Times Square gegaan. Het is moeilijk te beschrijven wat er met me gebeurde. Het is zo overweldigend en druk, ogen te kort om alle indrukken op te nemen. De diversiteit aan mensen en het chaotische verkeer, de constante sirenes en het lawaai. Het is een intense ervaring. Van collega’s kregen we als nieuwkomers fijne tips en als je voor het eerst in New York bent, best fijn om een beetje wegwijs te raken. Na een dag van bijna 22 uur wakker zijn, lonkte het bed. Zondag mochten op toeristisch pad. Met maatjes Gertie en Sabine alle highlights van New York aangedaan. Wat is het 911 museum een indrukwekkend en emotionele ervaring! Maar dan naar waar we hier voor zijn: de scholen.
Maandag naar de Brooklyn New School, dinsdag naar Central Park East en vandaag naar de Boston Arts Academy. Op alle scholen viel mij op dat we heel erg welkom waren. Dat voelde meteen goed. Zowel leerkrachten als de kinderen zijn vriendelijk, behulpzaam en geven je een warm gevoel. Meteen werd mij duidelijk dat er niet alleen rekenen en taal wordt geleerd. Kinderen worden hier meegenomen in de grote dingen die spelen in de maatschappij; racisme, kansengelijkheid en klimaatverandering. Ze worden hierin serieus genomen om mee te denken, een mening te vormen en deze ook te verdedigen. Dat inspireerde mij enorm. Vragen stellen aan de kinderen in plaats van antwoord geven op vragen. Het denkproces stimuleren om meer te weten te komen. Dat zouden wij nog meer kunnen doen.
Wat mij aanspreekt is dat deze scholen functioneren als een community. Samen maken ze onderwijs waar kinderen van groeien. De kracht van de dialoog over het samenstellen van een curriculum, kijken wat vandaag goed ging en morgen nog beter of anders kan zonder je eigenheid te verliezen. Elkaar de juiste vragen stellen om te reflecteren en te verbeteren. Daarin zie ik een opdracht voor mezelf. Daarin kan De Wizzert nog groeien, gebruik maken van elkaars talenten en expertise om het onderwijs nog beter te maken.
De inclusie die de scholen laten zien is inspirerend. Ieder kind is welkom, kansen voor iedereen. Iedere leerkracht ademt inclusie uit. Het kind staat voorop, ongeacht afkomst, economische klasse of ‘beperking’. Wat de directeur van BAA vandaag zei raaktte mij: Elke ‘beperking’ is ook een talent. Adhd-ers zijn de beste dansers, kinderen met ASS maken de mooiste creaties. Elk kind heeft zijn of haar talent en is afhankelijk van de context. Dit inzicht zou ik verder willen verspreiden in onze school, binnen onze stichting, omdat het voor mij ook zo voelt. Als we iedereen waarderen op talent en de ruimte en de tijd geven om dit verder te ontwikkelen, gaat dit samen op met een hogere kwaliteit van ons onderwijs.
Ik kijk weer uit naar morgen.
Recommended1 recommendationPublished in Reis2023
3 reacties
Hoi Lisanne
Je schrijft dat je enorm geïnspireerd bent geraakt door het feit dat kinderen worden meegenomen in de grote dingen van de maatschappij. Stel kinderen vragen in plaats van ze antwoorden te geven. Ik ben heel benieuwd naar welke reflectie je dat oplevert. Hoe sta jij daarin? Wat doe jij al? Of waar liggen er kansen voor jou en de Wizzert?
Hi Peggy,
Wat leuk dat je reageert. Ik heb zoveel mooie dingen gezien, maar ook bevestigd gekregen dat we op De Wizzert goed bezig zijn. Dat mag ook gezegd worden. De kans ligt voor mij in het stimuleren van de samenwerking en het delen van elkaars expertise. Voor de kinderen moet hun denkproces meer aandacht krijgen, inderdaad, vragen stellen en ze aan het denken zetten. Het gaat niet om het antwoord maar aan het proces vooraf. Ik ben zo dankbaar dat ik deze reis heb mogen maken. Tot gauw!
Goed de inspiratie bij je te lezen Lisanne. Zijn er verbanden te maken met leiderschap (lekkere open deur 😜). Maar dus echt nieuwsgierig naar hoe wat je ziet in onderwijs en wilt vasthouden in jouw context, betekent voor je leiderschap. Kom fijn veilig thuis!