Journey Trip Wheel Travel Book Red Destinations

Reisverslag dag 1

Hallo allemaal,

We zijn aangekomen! In het grote New York, met als zijn straten en wolkenkrabbers. De één nog hoger dan de andere.
We hebben een lange reis achter de rug van Schiphol naar JFK. In totaal ben ik 34 uur onderweg geweest voor we op onze hotelkamer op Times square waren.
Toen ik gister om half 2 in het vliegtuig stapte besefte ik me dat ik al meer dan 24 u onderweg was en eigenlijk nog geen stap verder. In die uren was er echter wel veel gebeurd. Ik heb met mijn schoonzus Suus in het hotel geslapen en haar ‘s morgens uitgezwaaid op Schiphol. Fijn om samen die tijd door te brengen. Zij had er ook zoveel zin in, die trip naar Maleisië, Borneo en Singapore! Het is haar gegund.
Op een bankje op de luchthaven heb ik rustig gewacht tot mijn mede reizigers er waren. Ondanks het landelijke protest van de boeren kwamen ze op tijd aan met de trein. Waar op het nieuws de lange files te zien waren, hebben zij daar, afgezien de staanplaatsen in de trein, verder geen last van gehad.
In de wachtrij voor het inchecken hebben we elkaar wat beter leren kennen, wie ben je, op welke school werk je, etc. Tijd genoeg voor als de vliegmaatschappij aangeeft dat je ruim drie uur van te voren er moet zijn, maar toch pas begint met inchecken 2u van te voren omdat je eerst nog een Europese vlucht hebt. Al die haast voor niks dus. Ach ja, als je met zo veel bent, maakt dat niet zoveel uit. Je kletst wat, er worden grapjes gemaakt, dan gaat de tijd snel voorbij.
Mijn reismaatje en ik hadden samen ingecheckt. We wilden allebei bij het gangpad. Volgens de grondstewardess zou dat goed komen. Ria had wel een aantal ssssss op haar boardingpass staan. Dat dat nog grote gevolgen zou hebben konden we toen nog niet bedenken.
Wat is dat toch een mooi ding, Schiphol! Zoveel mensen die daar werken, allemaal met hun eigen taak. Zij zorgen er iedere dag weer voor dat wij met zovelen op het vliegtuig kunnen stappen en bij onze bestemming aan kunnen komen. En dan hebben we het nog niet eens gehad over al die mensen in het vliegtuig.
Wat een boel handelingen en dingen te regelen voor je überhaupt weg bent!
Na de pas controle en een totale bodyscan zijn we lekker even met elkaar gaan koffiedrinken. Ik had onderhand wel trek gekregen nadat ik mijn ontbijt met Suus ‘s morgens in het hotel had gegeten.
Na een broodje en kopje van het een of ander waar je de hoofdprijs voor betaald, zijn we naar de gate gelopen. Gate D 31! Nou, dat was ongeveer op het uiterste puntje van Schiphol, verder dan dat kon niet.
Daar hebben we nog een tijdje gewacht, nog een keer je paspoort, nog een keer je boardingpass en toen mochten we eindelijk instappen in jet vliegtuig wat ons naar Dublin zou brengen. Wat ik al zei; ik besefte me toen dat ik al meer dan 24 u onderweg was en nog niet verder gekomen dan Amsterdam!

De vlucht naar Dublin duurde minder dan anderhalf uur. Voor we opgestegen waren, gingen we alweer dalen. Geen fijne ervaring voor mijn oren, trouwens. Die zijn, ondanks de vele maatregelen vooraf daar niet heel goed vanaf gekomen. Maar ja, dat mag de pret niet drukken, we zijn in ieder geval op weg!
Na het uitstappen bleven we aan de kant van de douane om meteen door te gaan naar het vliegtuig wat ons naar de States zou brengen. Weer pas controle, weer alles uit, schoenen, vesten en op de band. Mijn maatje Ria werd uit de rij gehaald, die sssss op haar boardingpass betekende steekproef controle.
Dat wisten we al, we waren er op geattendeerd maar je weet niet wat dat precies is. Uiteindeljk viel het mee. Een extra doorlichting, controle op drugs, fouilleren… maar ja dat wat ook niet voor de eerste keer vandaag.
Daarna wachten bij de volgende gate. Ik moet zeggen, begon toen wel te merken dat je al lang onderweg bent. Dat lange wachten hakt erin!
Om kwart over 5, Nederlandse tijd mochten we instappen en met drie kwartier vertraging zijn we dan toch de lucht in gegaan.
In het vliegtuig lagen op elke stoel oortjes voor bij het scherm dat je recht voor je had. Zo kon je tijdens de vlucht radio luisteren of tv/films kijken. Zitten aan het gangpad had die grondstewardess toch niet helemaal begrepen. Ik zat wel aan het gangpad. Ria ook maar dan aan de verkeerde kant ervan, naast mij. De beenruimte was ook wel een dingetje. Ik ben toch niet al te groot maar ik moest helemaal rechtop zitten, wilde mijn bovenbenen er überhaupt tussen passen. Ramon, mijn reismaatje voor me had pech, geen slaapstand voor jou jongen, tijdens deze reis. Dan zit ik klem. Nog voor we weggingen was iedereen al druk in de weer een leuke film uit te zoeken en zich te installeren. Na het opstijgen zijn we de lange zit naar New York aan gegaan. We kregen wat te eten, ik heb een powernapje gedaan, om half 7 Amerikaanse tijd zouden we aankomen.
Dat was ook zo, maar wat een landing. Een aantal helden van ons heeft doodsangsten uitgestaan. Het was nogal slecht weer in New York. Het vliegtuig had daar bij het dalen en landen last van dus we zijn redelijk geshaked aan de grond gekomen. Sommigen zijn daarna meteen even een wc in gedoken.
Toen we naar de band gelopen waren om onze koffers te gaan halen, bleek dat de koffer van mijn maatje Ria niet op de band lag. Die is waarschijnlijk op het vliegveld in Amsterdam of Dublin blijven staan. Geen fijne bijkomstigheid als je moe en hongerig op een vliegveld staat en eigenlijk alleen nog maar naar je hotel wilt om te gaan slapen.
Ria en Desiree, ons andere reismaatje zijn samen naar het klachtenbureau gelopen om te gaan kijken wat er geregeld kon worden terwijl ik onze transfer naar het hotel ben gaan regelen. Maaike, ons vierde reismaatje is bij de overgebleven koffers gebleven.
Het klachtenbureau kon niks voor ons doen.
Een alleraardigst vrouwtje bij de transferbalie leefde erg mee en heeft ons tips gegeven hoe te handelen en een bus geregeld om ons naar ons hotel te brengen.
Uiteindeljk, nadat we al twee uur geland zijn, konden we vertrekken. Een niet al te goedgehumeurde chauffeur heeft onze koffer in de stromende regen in het busje geladen en wij hebben ons tussen de andere passagiers geperst!
Na een rit van nog weer anderhalf uur waren we eindelijk bij ons hotel.
We hebben ingecheckt, zijn naar onze kamer gegaan en daarna snel gaan slapen. Morgen zien we bij daglicht vast beter hoe we terecht gekomen zijn.
Tot morgen!

Recommend0 recommendationsPublished in Reis2019

Deel deze post

11 reacties

  1. Dag Sanne,
    Wat een intensieve reis. Met hopelijk nu vooral het mooie genieten.
    Toch even:
    Prima natuurlijk dat je graag uitvoerig verslag doet van jouw reis. Maar eerlijk is eerlijk “connected with ces” is eigenlijk niet bedoeld voor persoonlijke reisverslagen. Je moet weten dat er veel meer mensen ook van buiten SAAM* meelezen. En dat het dus gaat om het delen van ervaringen rondom het leren van jullie, samen met en voor alle professionals die zich verbonden weten met de CES-scholen, de common principles. Ik heb bij jouw blog de categorie “reis 2019” verwijderd. Zodat je reisverslag wel blijft bestaan, maar niet in de blogs reis 2019 op Connected With Ces terug te vinden is.
    Wens je alle plezier en moois! dagdag Edith

  2. Hey Sanne!
    Hopelijk ben je vandaag fit genoeg voor alle overweldigende indrukken die je in NY op gaat doen..

    Geniet ervan!!
    Renske

  3. In zo’n reis zit alles en is het “stop”, “ denk” uitschakelen en “ doen” is ondergaan en slapen gaan. Zorgen dat je weer genoeg energie geladen hebt voor hetgeen komen gaat.
    Aangename tijd.

  4. Lieve Sanne,
    Na deze enerverende heenreis wens ik je vooral heel veel plezier en een fijne leerzame tijd in de States! ??‍?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *