Pareltjes…

Het is waar…de CES reis raakt je: de verhalen, wat je ziet in gesprekjes met kinderen, het respect en de openheid naar elkaar en oké vermoeidheid doet ook een spreekwoordelijke duit in het zakje. Maar wat een inspirerende omgeving over de kijk op onderwijs en hoe je de kansen en voorwaarden zo creëert dat leren maximaal bevorderd wordt. En misschien een van de meest inzichtgevende conclusies (of die mij minder past): dat gaat gepaard met gigantische vertraging.

En zo vliegen de dagen voorbij, ondergedompeld in het fantastische NYC met deze bijzondere scholen.

Dit blog kan met gemak 5 pagina’s lang worden, dus ik neem de tip ter harte om te focussen en de inzichten zoveel mogelijk (en dat is lastig ) te richten op mijn onderzoeksvraag.

Het zweet op de juiste rug, hoe doen ze dat hier op de scholen in NY (althans die we bezocht hebben…de meer progressieve scholen zoals ze zichzelf noemen, want er blijken grote verschillen te zijn met de traditionele scholen). Waar deze traditionele scholen meer gericht zijn op de academische vakken (rekenen, taal, schrijven), is het curriculum van de progressieve scholen gebouwd rond projecten, die een ongekende diepgang op de ontwikkeling en het leren van de kinderen kent.

En eigenlijk ligt de kern van de klas op het gebied van hoe zijn de kinderen betrokken/ hard aan het werk in de kern in 2 onderdelen:

1. Routines en verwachtingen, de kinderen zijn enorm ‘getraind’ in routines in school die je als doorgaande lijn ziet door de school. Dit bevordert enorm de zelfstandigheid, de rust en de verwachtingen naar elkaar. Het gaat daarbij enerzijds (en vooral) de routines rond gedragingen (vanuit positieve mindset)….maar ook praktisch zoals het verdelen van de taken in de klas onder de kinderen. En dit alles wordt gevormd vanuit 4 principes, waarop continu wordt teruggepakt:

a. Taking care of you’re body and feelings

b. Taking care of learning

c. Taking care of eachother

d. Taking care of the classroom

Zoals Bruce (een oud leraar van de school die we gisteren bezochten en maar niet met pensioen wil gaan) zei: We don’t do things for kids, what they can do by themselves!

En de insteek is altijd positief, continu ondersteund door complimenten en vanuit vertrouwen naar het kind en vooral het samen zorgen voor het uitdragen en uitvoeren van deze principes. Wat dit vraagt van de leraar, vroegen we aan een leraar die bij ons aanschoof voor het beantwoorden van alle vragen: het loslaten van controle. Als je koekjes laat bakken en kinderen ipv van 3 theelepels 3 eetlepels toevoegen, dan heb je de pech dat je daarna hele zoute koekjes eet.

2. 3 slag: teacher, children, classroom, de kinderen leren vanuit 3 perspectieven. Uiteraard de teacher, die heeft een hoog coachende rol en stelt de inhoudelijke vragen, maakt verbindingen en integreert de vakken…op basis van het gesprek en de inhoud wat er op dat moment is. Er is vanuit de directeur veel vrijheid, vanuit de kennis over de leerlijnen en het groeien van kinderen maken zij lessen, ofwel zorgen zij voor een rijk aanbod. Children onderling leren de kinderen continu van elkaar. We waren bij een fantastisch gesprek tussen kinderen die begon als een oefening om de definitie te geven van verschillende fases van eieren (o.a. embryo) en die uitmondde in een debat tussen de kinderen over hoe ontwikkeling gaat, over levensvatbaarheid en het verschil van ontwikkelen als mens (als je er al bent) en van een embryo. En als laatste de classroom, eentje die mij heel erg prikkelt omdat we daar met de Nicolaas mooie stappen maken in het rijke leeromgeving in klassen en leerpleinen. Ze hangen en staan gigantisch vol met spullen, overal zie je bakjes, laadjes gelabeld met wat erin zit met heel divers materiaal, om de kinderen zoveel mogelijk aanbod te geven en daarin zelf te kiezen. Is het de plek waar het werk van de kinderen gepresenteerd wordt zodat ze erover kunnen praten en reflecteren en hangen er strategieën en teksten over wat de kinderen leren en die ze tijdens de les als hulp gebruiken. Een enorm rijke leeromgeving waar kinderen heel zelfstandig nagenoeg alle materialen kan pakken ondersteunend aan het leerproces. Waar het er in Nederland vooral netjes en vanuit rust uitziet, is hier nauwelijks een stukje muur onbeplakt. Waar ik wel enorm mooie parallellen zie in de rijke leeromgeving die we ah creëren zijn met laadjes, bakjes voor kinderen om met vele verschillende materialen en tools tot antwoorden, inzichten en skills te komen. En jep collega’s, als we Amerika volgen dan moeten er nog heel wat ophanglijnen bij .

Dus om kinderen te prikkelen en in de leerstand te zetten en te zorgen dat zij heel actief aan het werk kunnen zijn, zijn deze 2 onderdelen essentieel.

En iets wat niet direct bij mijn onderzoeksvraag hoort (en ik gewoon moet zeggen), maar wel zo deze scholen kenmerkt is de insteek hoe het gesprek wordt gevoerd. Daar kan het team ‘omdenken’ jaloers op zijn. Vanuit de principes zoals hierboven staan en de insteek vanuit de verantwoordelijk nemend. Voorbeeld van een jongen met een hoodie op: daar wordt niet tegen gezegd, de regel is dat we die afzetten. Maar: ik zie graag je gezicht. Een meisje dat de focus op haar schoenveters heeft wordt niet gezegd daarmee te stoppen, maar er wordt begonnen met een compliment ik snap dat je er graag naar kijkt, want ze zijn prachtig, maar het leidt je zo af van het gesprek dat we hebben en ik wil graag jouw ideeën daar ook horen.

Pareltjes van gesprekken.

Vandaag de laatste school in NY, daarna Boston. En ondertussen draaien mijn hersenen door over wat stapjes zijn om mee te nemen naar mijn team en wat ik anders kan doen op mijn eigen school. En tuurlijk de voorwaarden zijn anders….maar vooral de vraag…wat kunnen we wel doen…. Volgend blog meer!

Recommend0 recommendationsPublished in 01: Learning to use one’s mind well, 05: Student-as-worker, teacher-as-coach, 10 principes, Reis2024