Onderwijsdier in mij

In de afgelopen twee dagen heb ik Elementry scholen mogen bezoeken in twee verschillende delen van New York. Beide scholen hadden een zeer diverse populatie. Opvallend was de fijne sfeer van respect en vertrouwen binnen de beide scholen. Daarnaast viel me de ambitie van en gedrevenheid van de leerkrachten op.

Bij het opstellen van mijn leervragen ben ik natuurlijk vanuit het oogpunt van onderwijs met ICT  uitgegaan. Hoe is ICT en de bijbehorende vaardigheden geïntegreerd in het onderwijs? Ook vroeg ik mij af of ICT kan ondersteunen bij het volgen van persoonlijke leerroutes van leerlingen, één van de CES principes.

Laat ik, voordat ik me toespits op het ICT verhaal, eerst zeggen dat ik met volle teugen geniet van de onderwijsdieren die op deze dagen door de scholen bewegen. Zowel de Nederlandse als de Amerikaanse. Want ik geloof niet in ICT als een apart onderdeel naast het lesgeven. Ik geloof dat je een heel duidelijk beeld moet hebben van je onderwijs en dan kun je kijken hoe ICT je kan ondersteunen en verrijken. En daarom is deze reis een prachtig instrument om het onderwijsdier in mij weer te activeren. Ik voel me betrokken en kan hele goede gesprekken met collega’s onderhouden. Om mijn collega’s te kunnen adviseren, enthousiasmeren en ondersteunen, moet je weten op welke manier zij willen werken, welke doelen zij nastreven. En daarom is het bezoek met deze groep collega’s al pure leerwinst voor mezelf, ongeacht of mijn ICT-leervragen beantwoord zullen worden.

Op de scholen heb ik weinig gebruik van ICT gezien. Ik heb nog te weinig met leerkrachten kunnen spreken om te bepalen of dit een bewuste keuze is, of dat deze stap nog gezet moet worden. Want tegen mijn verwachting in heb ik toch de behoorlijk wat ICT-middelen gezien. Zo zijn er interactieve digiborden in bijna alle lokalen. De borden hangen echter vol met geschreven posters en de bijbehorende interactieve pennen heb ik niet kunnen vinden. Het wordt dus gebruikt als een projectiescherm als het bord tenminste vrij is van alle leermiddelen die erop zijn geplakt.

digibord.png

Één van de redenen om ICT te gebruiken in je lessen is het verhogen van de betrokkenheid.  En voor leerlingen die allemaal in de miljoenenstad New York wonen, waar alles ‘hugh and big’ is, is de wereld voor de kinderen daar, naar mijn idee klein. Op een school zag ik projecten over landbouw, oude Egyptenaren, en de Titanic. Hoe mooi is het om de wereld in de klas te halen door het gebruik van je digibord? Je kan in 3D via Google Earth op de bodem van de Atlantische oceaan door de Titanic dwalen!

Ook heb ik in beide scholen gevraagd hoeveel computers er ter beschikking waren. Voor beide scholen was dat zo’n 30 stuks, op ongeveer 250 leerlingen. Dat is met één werkplek op 8 leerlingen minder dan het gemiddelde bij OOG, zo’n 1 werkplek op 4 leerlingen (van SKBO weet ik het niet precies), maar toch meer als ik dacht. Wat me opviel is dat alles van het merk Apple was. Verrassend, want je koopt vaak drie andere divices, voor één Apple apparaat. Zeker als je ze weinig inzet is dat financieel niet efficiënt.

Op de vraag van een collega waarom we zo weinig technologie zien op de scholen werd een beetje een ontwijkend antwoord gegeven. Aan mij de taak om morgen in de gesprekken en workshops met de leerkrachten duidelijk te krijgen hoe zij daar tegenaan kijken. Ik ben benieuwd.

 

Recommend0 recommendationsPublished in 06: Resources dedicated to teaching and learning

Deel deze post

4 reacties

  1. Beste Erwin,
    Wat is onderwijs toch een prachtig vak! Je hebt gelijk, de passie voor kinderen en voor onderwijs spat er van af bij de Amerikanen en bij onze groep. Toevallig hebben wij gisteren en vandaag in de gesprekken met de directeuren wel stilgestaan bij de vraag waarom de digiborden zo weinig gebruikt worden. Het antwoord is dat kinderen in de wereld buiten de school erg veel met computers in aanraking komen. In de school proberen ze het digitale te beperken, zodat kinderen andere ervaringen kunnen opdoen. Zoals een van de directeuren zei: Childrens hands should be in sand and water. Sand and water do not match well with computers.
    Afijn… ik ben heel benieuwd wat deze mooie ervaringen voor jou betekenen. Met welke bril kijk jij nu naar je eigen werk?

  2. treffende foto die je hier post! Je zou je af kunnen vragen of de leraren er bewust voor kiezen om hun digiborden te gebruiken als whiteboard/prikbord, of dat ze mogelijk niet weten van de mogelijkheden die je zo mooi beschrijft in je blog. Opvallend is in elk geval wel dat de kinderen zeer genieten van project time. Mogelijk kunnen de kinderen juist tijdens project time ook meer kiezen voor digitale projecten. Ik zou zeggen: vraag maar raak morgen als we zelf project time gaan ervaren.

Laat een antwoord achter aan edithvanmontfort Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *