Dit lied hoor je overal in New York op ieder plein op iedere hoek waar iets te koop is of waar men iets van je wil.
Een intense stad met heel veel impressies, geluiden, geuren, licht , auto’s , mensen, alles groot, alles veel. Een stad veel hoge gebouwen. De sky is the limit maar die limit is hier hoog heel hoog. Een stad die ook heel stil kan zijn als je het 9/11 museum bezoekt en waar de namen en verhalen van de gestorven mensen genoemd en verteld worden daar is de enige plek in New York waar het muis en muis stil is. Kinderen heb ik de eerste dagen die ik er als toerist doorbracht heel weinig gezien en daarom was het goed om aan de echte reden van deze reis te beginnen en de scholen te bezoeken.
Zoals het lied verder gaat: there’s is nothing you can’t do
dit is ook de filosofie die ik terug hoor en zie op de scholen. Believe in yourself , be the best version of yourself.
Er is veel vertrouwen in de kinderen en in de leraren en dat kun je ook merken. Er is veel respect voor en met elkaar. Je bent uniek en dat mag je ook laten zien en horen maar heb ook respect voor anderen.
Waar ben ik naar op zoek ? Eigenaarschap bij jonge kinderen. Ik bezoek vooral waar mogelijk de Kindergarten, kinderen van 4 en 5 jaar. De Brooklyn New School en de Central Park East zijn 2 scholen in New York. Wat zie ik daar ? Ik zie ten eerst veel overeenkomsten met mijn eigen groep 2. Een samenzijn in een kring of op de grond. Een kiessysteem waar kinderen hun werk kiezen. Veel materialen, veel hoeken en heel veel boeken die in bakken verspreid door het lokaal staan maar wel op thema. Pak een boek waar je in geïnteresseerd bent. Ik zie enorme bouwhoeken waar alle kinderen tegelijk samenwerken en spelen, waar de leraar erbuiten blijft en kijkt. Ik zie een thema, dit is terug te zien in het lokaal. Men werkt hier met 1 thema per jaar en dit wordt samen met de kinderen vorm gegeven en gevuld, men maakt veel uitstapjes om de kinderen ervaringsgericht onderwijs te geven , je kunt er beter over praten en werken als je het zelf gezien hebt en ervaren hebt. Prachtig. Wat de kinderen leren wordt niet alleen door de kinderen bepaald, er zijn ook gerichte lesjes en activiteiten. De art-activiteiten daar zijn de kinderen wel helemaal eigenaar in. Wat wil je maken, hoe wil je het maken en wat heb je hiervoor nodig. Ik zie en hoor betrokken leraren die hele goede vragen stellen. Vragen die meer over het proces gaan dan over het resultaat. Er is geen goed of fout. Daar kan ik echt iets van leren.
De kinderen hebben plezier, luister naar de kinderen wat ze willen leren is hier een uitgangspunt dan zijn kinderen betrokken. De leraar en leerling moeten dansen in harmony, dansen kun je niet alleen maar als je het samen doet dan moet er gelijkheid zijn om het te laten lukken. We leren van en met elkaar.
Big lights will inspire you ! Dream, dance and go…………………be continued
2 reacties
Hoi Karin,
Je schrijft er is geen goed of fout. Daar kan ik echt iets van leren. Ik ben benieuwd naar wat dat is. Wat doet dit inzicht met je en wat betekent dat voor jou als leraar van de kinderen in jouw klas. Hoe zorg jij voor plezier en betrokkenheid? Hoe ben jij geïnspireerd geraakt?
Geniet van het moois dat je daar ervaart.
Karin, fijn je blog te lezen! Je stelt dat je veel overeenkomsten ziet met je eigen groep. En we moeten natuurlijk ook niet vooral op zoek gaan naar verschillen, maar ben natuurlijk wel nieuwsgierig naar wat je gezien en gehoord hebt wat je op een andere manier naar je eigen werk doet kijken ? Wat was heel inspirerend voor jou ? Wat de bevestiging? Wat hoor je kinderen en leraren zeggen? Wat jou aan het denken zet. Waar je op door zou willen bouwen. Enzo. Geniet nog volop van focustijd! Moois en Boston.