Neighborhood school

Wat me vandaag vooral aansprak was hoe trots kinderen zijn op hun school en hun werk. We kregen een rondleiding van kinderen zelf. Ze raakten niet uitverteld over hun projecten, hun materialen, hun lokalen, wat ze geleerd hadden. Geweldig.

Als ik de lessen van vandaag zie (met z’n allen dezelfde letters schrijven) dan ben ik trots op onze manier van lesgeven, onze instructie, het differentiëren, onze manier van kinderen aan het denken zetten, van kinderen zien.

Wat ik wil onthouden:

  • Alles op deze school wordt gevisualiseerd: rekenen, taakaanpak, hoe schrijf je in je dagboek, welke vraag staat centraal, hoe geef je feedback, wat ik graag hoor, wat ik niet graag hoor bij rekenen etc. Het maakt het leren wel zichtbaar.
  • Gesprekken over het nut, het gevoel, het proces. Kinderen leren veel te verwoorden, leren vragen te stellen, leren zichzelf steeds beter kennen en hoe ze leren. Veel ruimte voor reflectie.
  • En dat alles dichtbij elkaar, op de grond, met veel vertrouwen en rust.

Hoe kan ik ons onderwijs verrijken met deze elementen? Wat kan ik bedenken om dit te bereiken? (Ik denk aan verweven met de sessies die gepland staan, een hele mooie gelegenheid en verdieping, brainstormen met enkele collega’s ter voorbereiding)

Hoe mooi zou het zijn om onze kinderen dan ook met zoveel trots te horen spreken over alles wat ze geleerd hebben!

 

Recommend0 recommendationsPublished in 01: Learning to use one’s mind well, 04: Personalization

Deel deze post

2 reacties

  1. Beste Marly,

    Het begint met je eigen trots… Mooi dat je dat hier opschrijft. Vanuit je eigen kracht en talenten kan je kijken naar wat je kan toevoegen.

Laat een antwoord achter aan sandrabeuving Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *