20191023 110027

Mission Hill School: Kom je kijken naar wat ik aan het doen ben?

We hebben de mogelijkheid gekregen om zelf door de school te lopen. Terwijl ik aan het kijken ben in de klas van de 7-jarige Olivia, komt ze naar me toe lopen, pakt ze mijn hand vast en vraagt ze of ik wil komen kijken naar wat ze aan het doen is. Hoe dit 7-jarige meisje hele verhalen met tekeningen maakt in haar writing book vind ik bijzonder, maar de manier hoe ze hierover vertelt raakt me nog meer. Ze is er echt trots op!

Zijn mijn leerlingen ook zo trots op wat ze doen, maken en leren?

Of doen ze het omdat ik het wil, ik het van ze verwacht en de methode zegt dat ze het nodig hebben voor hun ontwikkeling?

De leerkrachten en kinderen staan op een bijzondere manier met elkaar in verbinding. Gesprekken vinden plaats met veel wederzijds respect, rust en begrip. Wat me gedurende deze dagen ook is opgevallen is dat er veel “gespeeld” wordt, met het maken van een fijne omgeving voor de kinderen. Lampjes, muziek, een vloerkleed, kussens, een rustomgeving, een beweegplek, overal wordt naar gekeken. Een klas moet voelen als thuis… Ondanks het nieuwe meubilair, wil ik echt weer kritisch gaan kijken naar mijn klasseninrichting. Ideeën genoeg! En terwijl ik weer zo’n warm ingerichte klas sta te bekijken, komt een jongen om een knuffel vragen. Hoe vertrouwd wil je het hebben?

Mission Hill zorgt ook voor veel herkenning. De zorgen rondom cijfers, eindresultaten en inspecties. Iets waar ik op de Evenaar ook mijn nodige zorgen over heb (gehad). De kinderen en ik doen onwijs ons best, maar het kan vast altijd beter…

Volgens de leerkrachten is vertrouwen, betrokkenheid en ondersteuning bieden aan elkaar essentieel om als team sterk te staan. Ook een leraar van de 5th en 6th grade geeft aan meer te willen gaan doen met de persoonlijke doelen en hoe hij dit zichtbaar kan maken in de klas. Fijn, herkenning, ook bij mij loopt dit nog niet zoals ik wil.

Er heerst chaos is mijn hoofd. Ik zie zoveel leuke, interessante dingen die hier gebeuren. Ik wil geen “bomen zonder wortels”, maar mijn onderwijs meer durven loslaten. Gaat me dat meteen lukken na 5 dagen inspiratie opdoen op de CES-scholen. Vast niet, maar de wortels beginnen wel te groeien…

Een van de leerlingen zegt over Mission Hill: “Deze school geeft ons een hoop kansen”. Ik weet zeker dat ik deze kansen op de Evenaar ook krijg, maar het is aan mij om deze kansen ook te pakken.

Recommend0 recommendationsPublished in 02: Less is more, depth over coverage, 03: Goals apply to all students, 04: Personalization, Reis2019

Deel deze post

4 reacties

  1. ik weet ook zeker dat jij die kansen krijgt, ben benieuwd wat je ermee gaat doen op jouw mooie school!
    En bomen zonder wortels, das niet handig die vallen om. We hebben geleerd over onthaasten, slowing down, taking time voor development, dat moet je jezelf nu ook ff gunnen denk ik, zodat die wortels de kans krijgen om te groeien.

    Martijn

  2. Mooi Loes, dat sluit aan bij een paar mooie zinnen in onze strategie: We stralen en zijn trots op onszelf. We zien met optimisme uit naar de toekomst en hebben plezier in ons werk.
    Dus neem de kansen en ga dat avontuur vol optimisme aan!

  3. Mooi Loes dat je weet dat je die kansen krijgt én ze ook kunt pakken. Kwestie van doen, inderdaad. En ook, hoe ga je je ideeën dan inzetten, welke basis heb ik nodig om het uit te kunnen voeren. Welke basis vraagt dat ook van de kinderen.

  4. Hoi Loes, wat mooi om te lezen wat deze reis met jou als leerkracht doet. Ik weet dat jij het graag goed doet en dat jij die lat voor jezelf best hoog legt. Dat geeft ook druk. Neem de tijd om, zoals Martijn het mooi heeft verwoord, de wortels te laten groeien. Maak de veranderstappen klein en gun jezelf hierbij vooral rust, ruimte en tijd. Die kansen zijn er en liggen er op de Evenaar. Je zult zien dat het jou veel gaat brengen.
    Veel plezier vandaag nog op Parker.

Laat een antwoord achter aan martijnvantilburg Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *