Learning is not a chore, it’s an experience

Inmiddels zijn we 3 dagen, 2 scholen en vele reflecties verder.

Gisterenavond, tijdens ons reflectiemoment, hebben we met een klein groepje gesproken over alle mooie dingen die we gezien hebben en die we graag willen gaan gebruiken in onze eigen klassen en scholen. We kwamen tot de conclusie dat we graag een olievlek willen zijn in onze scholen.
Het gesprek was net af toen een van onze reisgenoten, Mieke, naar me toe kwam met het verzoek om morgen samen te “olievlekken”. En ja hoor, daar zit je dan… in de bus van New York naar Boston 3 uur lang te praten over ons onderwijs, onze scholen, onze collega’s en onze kinderen met iemand die je net pas 4 dagen kent. Iemand die heel aardig lijkt, maar je zoveel vragen stelt. Vragen over elk stapje wat je hebt gezet en nog gaat zetten je laat afvragen waarom zo en met welke waarde en met welke doelen.

We zijn echt van hoog naar laag en van links naar rechts gegaan. We hebben gesproken over inclusie, over inrichtingen van klaslokalen, over samenwerken met collega’s, maar ook over moeilijkheden die we ervaren. Moeilijkheden met sommige kinderen, sommige ouders en sommige collega’s. We hebben het gehad over belangrijke eigenschappen van een leerkracht en dat alles staat of valt bij de leerkracht. Ik realiseerde me al dat ik een onwijs mooi en waardevol beroep heb, maar door deze reis ga ik me steeds meer beseffen dat de liefde voor onderwijs niet zomaar een liefde is. Mijn liefde voor kinderen komt letterlijk uit elke porie en het voelt  als een soort missie om kinderen het beste te bieden.

Op de scholen heb ik gezien dat gesprekken voeren en kinderen zien het aller, aller, allerbelangrijkste is. Geen enkele toets, geen enkele meting kan daar tegenop. Praten en kijken daar draait het om. Het liefst elk moment van de dag. Kinderen bewust maken van zichzelf en leren omgaan met zichzelf en anderen. Kinderen baas laten zijn over hun eigen leren en leerproces met dagelijkse dingen. Ik ben geen praatpaal, ik ben geen leider, ik ben een begeleider en soms zelfs een volger. Ik moet vertrouwen op de kwaliteiten van mijn kinderen en ik moet vooral goed kijken naar wat ze doen en vragen waarom ze dit doen. Ik geef geen onderwijs, de kinderen doen dat. Het is hun leerschool en niet die van mij. Ik leer wel, maar op een andere manier. Ik leer van de kinderen, ouders en collega’s. Hierbij stel ik me kwetsbaar op om te laten zien dat ik ook maar een mens ben. Een mens met duizenden vragen, een mens die fouten maakt, een mens die zo onwijs onzeker kan zijn en tegelijktijdig enorm sterk in haar schoenen kan staan.

Ik wil het verschil maken, omdat mijn kinderen dat verdienen. Omdat elk kind dit verdient. Ik wil ochtenden gaan starten door met de kinderen te praten over hen, over ieder van hen, zodat ik weet hoe ze zich voelen en wat ze willen leren die dag. Ik wil ze de mogelijkheid geven tot hun eigen leerproces door opdrachten naar hun eigen hand te zetten en met persoonlijke doelen te werken op een plek die zij zelf hebben uitgekozen. Ik wil kinderen laten zien hoe ze bepaalde dingen het beste kunnen doen, maar dat flink onderuit gaan er ook bij hoort. Ik wil ouders erbij gaan betrekken door ze meerdere malen in de week de klas in te halen. Ik wil mezelf een doel geven. Een doel waar mijn kinderen iets aan hebben en waarvan ik enorm veel kan leren. Ik wil daarom met elk kind een gesprek hebben gehad aan het eind van elke week, al is het maar een kort hallo hoe is het met je…

Dus directie en collega’s ….. pas maar op, want als ik maandag terug ben ga ik het onderwijs, samen met mijn kinderen en jullie, ervaren en niet alleen maar doen!

Recommend0 recommendationsPublished in 02: Less is more, depth over coverage, 04: Personalization, 05: Student-as-worker, teacher-as-coach, 07: Demonstration of mastery;, Reisblogs

Deel deze post

10 reacties

  1. Hee Kanjer,

    Wat een mooie ontwikkeling maak je door. Als kamermaatje hebben we deze week al heel wat gesprekken gevoerd. Tijdens de scholenbezoeken zie ik je bijna gulzig, alles opslurpen wat voorbij komt. Je stelt jezelf voortdurend vragen over ja maar hoe dan en hoezo dan? Je bent gezond kritisch en denkt na. Voor mij als maatje is dat genieten.
    Heel mooi hoe je beschrijft dat er vandaag eindelijk wat kwartjes op z’n plaats vielen. Dat alle tandwielen in elkaar te lijken passen. Je gaat voor inzicht en verandering.

    Ik wens je de komende twee dagen nog veel leerplezier en hoop op nieuwe mooie inzichten en gesprekken met je.
    Voor jou de vraag: hoe ga je er voor zorgen dat jouw dagelijkse praktijk het onderwijs van de leerlingen wordt?

  2. Wowwie klinkt als een top ervaring. Ben erg benieuwd voor welke uitdaging ik volgende week kom te staan. Let wel op…. Ben niet meer de jongste hihi.

    1. Ik wil ook wel deel van die olievlek zijn, alleen ik ben al helemaal de jongste niet meer?. Een leven lang leren is echter mijn motto??. Ben dus oprecht héél benieuwd naar je verhalen.

  3. Hoi Fleur, mooie positieve ervaring beschrijf je! Je hebt er zin in als je terugbent om met een aantal doelen aan de slag te gaan. Ga het lekker doen, neem je collega’s daarin mee en voel je nergens door geremd! Wil er graag met je over van gedachten wisselen! Nog veel succes gewenst de komende dagen! Gr. Peter

  4. Lieve Fleur,
    Wat een hoop energie lees ik uit jouw mooie reactie. Neem het mee en verspreid het binnen ons team! Maak iedereen enthousiast en laat je vooral niet afremmen…zou zonde zijn. Je hebt zoveel inspiratie en zin om te gaan doen in je klas, maar ook binnen het team. Ga ervoor lieve Fleur en geniet!

Laat een antwoord achter aan Edith van Montfort Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *