Het zit in ons, in ons onderwijssysteem: ‘kinderen helpen naar een goed eindproduct, het liefst zo snel mogelijk want we hebben weinig tijd’. Een zin vol misvattingen, weet ik na een dag op Central Park East 1 in New York.
Laten we beginnen met het woord ‘goed’: ‘there is no good or bad, we just add something’. Leraren zijn er niet om een oordeel te geven over het product wat kinderen maken. Wat zij doen – en wij dus (meer) zouden moeten doen – is het leerproces van kinderen begeleiden met de juiste vragen. Je hoort leraren alleen maar vragen stellen, de meest prachtige vragen om kinderen een stapje verder te brengen, tot diep-leren te komen.
Dan het ‘eindproduct’: het product staat nooit centraal. Het leerproces wel, altijd. En dat proces wordt zichtbaar gemaakt. En dan wordt dat zichtbare proces dus het product. Simpel, maar zo goed over nagedacht.
En ‘snel’: dat past niet, gewoon niet. Leraren geven kinderen de tijd om te leren. Maken tijd ook. Erop vertrouwen dat wat vandaag niet is gelukt, dat morgen wel kan lukken en anders overmorgen. Oneindig vertrouwen hebben in kinderen is niet gebonden aan tempo, wel aan onvoorwaardelijk geloof in kinderen.
Als laatste ‘tijd’: werkdruk kennen onze Amerikaanse collega’s niet. Werkgeluk wel, daar zijn ze zelf verantwoordelijk voor ook. Er is tijd genoeg. Combineren van verschillende leerdoelen van meerdere leerlijnen in een project levert tijd op. Kinderen eigenaar laten zijn van hun eigen leerproces, hen laten reflecteren en verantwoordelijk laten zijn voor de dag van morgen > ‘het zweet op de juiste rug’.
Als we meer ‘laten’
Kinderen laten ZIJN
Kinderen laten onderzoeken
Kinderen laten ZIEN
Kinderen laten frustreren
Kinderen SAMEN laten
Laten wij dan nabij zijn
En laten we SAMEN magie ontstaan.
Dankjewel Gabriël, Bruce en José voor de verbinding die jullie maken, ik voelde het!
Recommended4 recommendationsPublished in 02: Less is more, depth over coverage, 05: Student-as-worker, teacher-as-coach, 07: Demonstration of mastery;, 09: A tone of decency and trust
5 reacties
Wat schrijf je mooi, Fiona! ‘Het zweet op de juiste rug’, dat is een veelgehoorde uitspraak bij ons op school, mooi hoe jij het hier verwoord.
Ik voel een lied aan komen
Laten we laten!
❤️
Wat heb je dat mooi omschreven Fiona. Laten we gewoon ZIJN in het moment. Volledig bewust van de dingen die om ons heen gebeuren. Genieten van de mooie dingen die zijn. Vertrouwen in het kind. Coachen door het stellen van vragen. Prikkelen en uitdagen tot ontwikkeling. Geniet van de mooie dingen die je daar ziet.
Fiona, dat is een gedicht! De kracht van laten terwijl we met kinderen ZIJN. Mooi! Werkt nu al inspirerend!
Prachtig beschreven weer Fiona! Ik voel jou en al dat ‘laten’ wordt mijn leerdoel. Dank.