Vandaag sprak ik een jongen op Parker een High school in Boston. Een zogenaamde “progressive school”.
Hij liet zijn portfolio zien en vertelde dat hij voordat hij naar deze school ging op een gewone high school zat waar alles draaide om cijfers en resultaten, zoals op zoveel scholen in Nederland.
In het begin dacht hij yes..geen cijfers dat is relaxed. Daarna kreeg hij door ooh ik moet wel iets gaan doen.
Maar hij had geen idee hoe hij moest leren en deed dat eerste gedeelte weinig tot niks.
Hij vond het lastig om begrijpend te lezen en de essenties uit teksten te halen maar durfden dat niet aan te geven en durfden geen vragen te stellen.
Door langer op Parker te zijn (waar je op elke hoek en in de toiletten een stimulerende tekst ziet hangen) gesprekken met zijn mentor en de andere leerlingen. Besloot hij om aan te geven dat hij niet goed begrijpend kon lezen en het lastig vond om vragen te stellen.
Zijn mentor wist dat nu het leren kon gaan beginnen…
Hij liet één van z’n eerste essays zien. Helemaal volgeschreven met feedback.
Hij had deze teruggekregen en dacht oh jee… wat moet ik nu.. hij ging in gesprek met zijn mentor en leerde wat hij kon verbeteren. Hij probeerde het opnieuw en opnieuw. Hij gaf aan it was so hard I struggled and struggled. Echt kippenvel om naar hem te luisteren.
Maar zo mooi en trots liet hij zijn laatste versie van de essay zien.
Ik was zo onder de indruk over hoe hij kon vertellen over zijn leerproces, zo vol zelfvertrouwen, zo comfortabel en zo kwetsbaar maar daardoor zo sterk! Waar hij nóg niet goed in is, hoe hij geleerd heeft wat voor hem wel of niet werkt om te leren. Waar zijn interesses liggen. Hoe hij kan terugkijken op zijn leerproces, wetend waar hij het meeste van geleerd heeft.
Dit gun je toch elk kind!
Ik vroeg hem als je 1 woord mag noemen over Parker hoe zou je dat zeggen.
Hij gaf aan univeral. Of wel voor iedereen toegankelijk.
Iedereen mag hier echt zijn wie hij of zij is en krijgt vooral de kans om te leren wie hij is.
De learner is inside you..you just have to find it….daar krijg je bij Parker volledig de kans voor.
Ik sprak daarna even met zijn mentor.. ze had van een afstandje staan meeluisteren en was zo trots op hem..ze zei letterlijk ik moest even weglopen anders stromen de tranen over m’n wangen.
Ooh wat was het moeilijk met hem gaf ze aan, wat heeft hij gestruggled. Maar het is zo’n parel…hij heeft zichzelf zo goed leren kennen en een mega ontwikkeling doorgemaakt..
Wauw ik was echt stil..
De verbondenheid die leerkrachten hier voelen met hun leerlingen.
De student as a worker, the student as a coach. Dat is wat je hier terugziet.
Dat hoor je terug van alle leerlingen en zie je in de manier waarop ze met elkaar omgaan, puur vanuit vertrouwen en respect!
Vanuit die benadering (zoals ik dat ook al eerder voelde bij de scholen in New York) komen ze als team tot een betekenisvol aanbod voor hun leerlingen.
Bij Parker draait alles om connectie (oprechte verbinding) reflectie, reversion en find out the way it works for you, be glad to make mistakes
Je moet je voorstellen dat deze jongen midden in de puberteit op onze traditionele middelbare scholen onderwijs had gekregen, direct vanaf 12 jaar op een niveau zou zijn ingedeeld, zich door alle toetsen moest heen worstelen, ander type leerkrachten en ander type medeleerlingen om zich heen had getroffen…
Had hij dan nu geweten wie hij was? Had hij ontdekt hoe hij het beste kan leren, had hij ontdekt dat het allemaal oke is, dat het niet gaat om het product maar om het proces, had hij dan nu vol zelfvertrouwen aan een voor hem onbekende binnen 5 minuten verteld waar hij nóg niet zo goed in is, en trots laten zie waar hij in was gegroeid en wat hem dat had opgeleverd?
Ik ben zo dankbaar dat ik dit mocht meemaken en deze kinderen geleerd hebben zo open te zijn, dat ik dit in mijn eigen leerproces kan gebruiken.
Parker Highschool en deze jongen hebben een plekje veroverd in m’n hart.
De schoolleider gaf bij aankomst meteen aan het is zoveel makkelijker om een nieuwe school te starten, dan een school te veranderen..
(Wat zou het een magische droom zijn om zo’n school in Nederland te mogen bouwen volledig gebaseerd op de CES principes)
Maar laten we realistisch beginnen met kleine stapjes. Less is more
Heb zoveel foto’s gemaakt van alle pakkende teksten die door de hele school hangen.. waardoor ik kan terugkijken en deze gaan helpen om die kleine stapjes te zetten.
2 reacties
Elke kleine stap is er één, Mirjam!
Voor iedereen toegankelijk en verbinding als grond houding ik wens het ons SAAM* ook zo toe! Hoop dat je jouw inspiratie voor altijd in je professionele repertoire hebt op gesloten. Fijn dat je er weer SAAM* bent