IMG_20181023_090553

Kijkje in de keuken van “Castle Bridge” en “The Neighborhoodschool”.

Kijkje in de keuken van “Castle Bridge”.

Onze bezoekjes aan de CES-scholen zie ik als een kijkje in andermans keuken nemen. De eerste keuken was die van “Castle Bridge”.

We werden hartelijk ontvangen door onze amerikaanse collega`s die die zeer bereidwillig al onze vragen beantwoorden. De opening van de schoolweek heeft geloof ik op ieder van ons indruk gemaakt. De kinderen verzamelden in de aula waar gezamelijk gezongen werd en verschillende leerkrachten het geheel instrumentaal begeleiden. De rust en het respect voor elkaar zorgde voor een prettige start van de week. In iedere groep waren 4 regels zichtbaar waar alle leerlingen zich aan moesten houden. Deze regels zijn ingredienten die ik graag mee wil nemen van dit bezoek.

Ik wil hier graag in overleg met mijn duo een vertaalslag van maken naar onze eigen groep en deze regels in onze groep invoeren. Ik zou ze dan ook duidelijk zichtbaar in de klas willen hangen zoals dat ook bij “Castle Bridge” het geval was. Het liefst zou ik in gesprek met de kinderen tot deze regels komen, zodat het hun eigen afspraken zijn.

Verandering van spijs doet eten. “Neighborhoodschool, what you got cookin`?”

Ook hier werden we warm ontvangen. Omdat deze school regelmatig bezoekers ontvangt liep dit bezoek als een geoliede machine. Alle disciplines werden daarbij betrokken. We hebben leerkrachten en de directrice gesproken, de klas in actie gezien, werden door kinderen rondgeleid, mochten leerkrachten en kinderen alles vragen en hebben ouders gesproken. Een completer beeld kun je als buitenstaander bijna niet krijgen. Ook hier voel je het respect voor elkaar en proef je het samen verantwoordelijk zijn voor de school.

Hier zag ik duidelijk dat kinderen allerhande strategieen krijgen aangeleerd om tot keuzes te komen en dat ze vaak zelf keuzes mogen maken. Voor ze aan een opdracht beginnen maken ze een plan en bedenken ze wat en wellicht wie ze daarvoor nodig hebben. Oudere groepen doen verslag van het proces en evalueren hierin ook of ze het beoogde resultaat behaald hebben en eventueel waarom niet. Jongere kinderen reviewen alleen mondeling in de groep. Ze presenteren hun werk en vertellen hoe ze het gedaan hebben, of ze de juiste keuzes gemaakt hebben (bijvoorbeeld materiaalkeuze) en indien van toepassing wat ze een volgende keer anders zouden doen. Klasgenootjes mogen vertellen wat ze zien. Ze kunnen ook vragenstellen en tips geven over hoe het ook had gekunt. (bijvoorbeeld ik zou een lijm gebruiken i.p.v. plakband). Ik wil deze manier van presenteren en feedback geven gaan toepassen tijdens onze I.P.C. lessen.

Op naar de volgende keuken….

Recommend0 recommendationsPublished in Geen categorie, Nieuws, Reisblogs

Deel deze post

4 reacties

  1. Beste Marloes,
    Je hebt bij de scholen respect, regels en reflectie gezien. Dat is wat je wil vertalen naar je eigen klas. Wat heb jij als leerkracht nodig om deze ingrediënten in jouw klas te gebruiken? Welke eerste stap kan jij zetten om dit te bereiken?

  2. Dag Marloes,

    aanvullend op de feedback van Sandra: je zou ook nog na kunnen denken over WIE je nodig zou hebben op je IPC-lessen op een hoger level te brengen, of om jou in de gelegenheid te stellen om de eerste stap te zetten.
    Wil je ook nog even categorieën toevoegen?

  3. Ja wat is dat toch met dat diepe respect wat je daar in de scholen, tussen de professionals zo enorm proeft / ervaart. Zo benieuwd naar hoe we die diepte in de professionele relatie hier zouden (meer) zouden kunnen maken. Heb jij een idee ? Ga fijn door Marloes neem volop ‘dingen’ mee in je hoofd en hart!

Laat een antwoord achter aan martijnvantilburg Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *