Vandaag het bezoek aan Central Park East, de oude thuisbasis van Bruce. Op het moment dat ik binnenstap, zijn er projecten over activisme, boeken en posters over Queer mensen en de queer cultuur. Maar ook in de bibliotheek staat er boeken over kinderen met een beperking. Ook hier is de inclusiviteit en het activisme voor een gelijke wereld zichtbaar. Ik had gewild dat ik als kind dit voorbeeld had gehad.
De school straalt rust uit, de gangen zijn opgebouwd voor rust. De lokalen zijn functioneel, maar met veel spullen. De inrichting van het klaslokaal wordt gezien als belangrijk. De ruimte wordt opgebouwd dat de kinderen alles weten te vinden en meteen te kunnen pakken wat ze nodig hebben.
CPE is een bewust kleine school, die de community als belangrijk ziet. De directeur Gabriel loopt geregeld rond in de klassen.
Het is een project based school (ervaringsgericht onderwijs). Er wordt geloofd in de zelfstandigheid van het kind. Kinderen leren door en om te doen, om te plannen en te organiseren. “We don’t do things for the kids, if they could do it themselves” Routines zijn hierin belangrijk, een vast ritueel is alleen al het intervariseren van de lunch. Dit geeft de kinderen structuur en duidelijkheid.
Eerst heb ik een kijkje genomen bij K1, de kinderen zijn hier 5/6 jaar oud. Er wordt begonnen met de gedragsverwachtingen tijdens de morning meeting. Er zijn geen vaste plekken en de kinderen werken en zitten op de grond. De stoelen staan zelfs opgestapeld om meer ruimte te creëren. De kinderen zijn bezig met hun eigen vliegtuig te ontwerpen, en de problemen van gisteren worden klassikaal besproken. De leerkracht wijst, liefdevol maar heel duidelijk, de leerlingen op wat ze kunnen verbeteren van gisteren, maar altijd in een vraag. “Gisteren viel me dit op, hoe pak je dit vandaag aan?
De kennis die de kinderen hebben over het vliegtuig maar ook over berekeningen vind ik verbazingwekkend. De kinderen kunnen duidelijk uitleggen waar ze tegenaan liepen, waarom dit was en wat ze anders gaan doen. De leerkracht houdt de verwachtingen hoog, en stuurt de leerlingen richting de reflectie. De kinderen doen dit fantastisch. De kracht ligt er volgens de leerkrachten in, dat dit vanaf pre-K wordt aangeleerd, zodat kinderen de verantwoordelijkheid kunnen dragen.
Hierna heb ik een kijkje genomen bij K 4/5, de oudste leerlingen op deze school. De tafels staan hier standaard in een kring vorm. Ook hier worden hoge verwachtingen uitgesproken. “I’m not your mom, I’m not a police officer, I’m not a babysitter. You guys are the oldest in the school, and you know what to do”
De zelfstandigheid is een speerpunt. De kinderen koken zelfstandig, werken zelfstandig, zelfs de jongere kinderen worden vertrouwd met stanleymesjes. Vertrouwen wordt benoemd als iets wat je opbouwt en niet moet beschadigen. Misschien moet ik net zoals deze leerkrachten gaan werken met assessments. Laat maar zien dat je het kan, dan krijg je een vinkje, zodra je er misbruik van maakt…. Moet je je assessment opnieuw doen..
De relatie die de leerkracht heeft met de kinderen kan ik niet anders omschrijven dan wederzijds respect. Bij een klasse gesprek laten de kinderen elkaar uitpraten en luisteren ze oprecht. Er is humor en plezier te horen. Als ik vraag, hoe ze dat voor elkaar krijgen, krijg ik als antwoord dat daar al vanaf pre-K heel veel tijd naartoe gaat. Je geeft het kind het vertrouwen, tot deze het anders laat zien.
Fouten laten maken, dat wordt hier bewust gedaan. Fouten leer je soms het meeste van. Ze geven jonge kinderen positieve feedback (In de NLP zou je dit zien als een voorwaardelijk negatieve strook). Dit doen ze in de vorm van een vraag. Jij geeft als leerkracht aan wat je mist, aan het kind de taak om het op te lossen. Als dit niet werkt laat je het werk zien aan de klas, waarna deze op dezelfde wijze feedback zullen geven.
In plaats van toetsen, doen ze een assessment. Deze kijk je samen met de kinderen na, zodat ze inzicht krijgen in het eigen proces.
Ook hier voelt het als een warm bad. Leerkrachten dragen samen de zorg, krijgen, doordat er gym en kunst leerkrachten zijn, dat de leerkrachten een aantal uren vrij zijn voor overleg of voorbereiding.
Voor de reflectie gingen we naar een andere school: Hier hebben we gekeken in een 4th grade lokaal. Hier hebben we eerst bekeken op welk gedeelte in het lokaal we zouden aangaan, op welke leeftijd. Mijn 5-jarige ik zou bijvoorbeeld helemaal zijn aangegaan op de welbevindingsberen.
Hierna hebben we een woordweb gemaakt over wat er te leren valt, hoe er te leren valt, wat de kinderen leren.
