Growth Is The Mission

Oh you can do it as well…

en daar zat mr. Erik met ‘The Workerbees”: 18 students of 3/4 grade, voor zijn neus, reading out loud and teaching a text about the ‘Wampanoag Tribe.’

Now that’s what I call a challenge!! Who’s teaching who…..? Just let’s see what happens.

Een mooiere les had ik als graag in control zijnde, vandaag niet kunnen krijgen.

Ik heb in elk geval geleerd dat ik zonder voorbereiding, zonder enige voorkennis van Native American history en in een andere taal het leergesprek kon aangaan met een groep kinderen. Trots joh… als dat geen loslaten van controle en overgeven aan de situatie is…. Maar vooral: wat genieten! Wat ligt hier mijn hart.

Ik ging vandaag met de intentie om te kijken hoe ‘student as a worker, teacher as a coach’ op Mission Hill werd vormgegeven alsmede ‘learning to use your mind well’. Wat doet de leerkracht? Ik heb daarvoor de 1/2 grade van Mr Danny en 3/4 grade van Mrs. Mayra  bezocht en ook nog even een moment in 5/6 grade. In alle groepen ben ik met kinderen gesprekken gaan voeren of beter gezegd de kinderen voerden vaak gesprekken met mij.

Is er echt eigenaarschap… nee, want taken zijn veelal gewoon leerkracht gestuurd.
Leerdoelen benoemen… nee, daar zijn veel kinderen zich ook helemaal niet zo van bewust. Maar wel wat kunnen ze van groot tot klein zelf goed over hun leren, leerproces en werk vertellen, vol trots!!

Mission Hill is echt een ‘inclusive school’ waar allerlei kinderen met special needs zitten, ook gedragsmatige. Weliswaar is er ook hier weer voldoende mankracht met op elke groep van ongeveer 20 kinderen met minstens twee begeleiders. (Een invallersprobleem speelt dus ook niet want er zijn altijd genoeg mensen om dat soort situaties op te vangen.) Het is duidelijk dat vrijwel iedereen binnen de school ook rechtstreeks met de kinderen werkt.

De teachers van Mission Hill zijn echt helden. Onvoorstelbaar veel geduld, rust, toewijding en liefde laten zij zien, ondanks de challenges.

Ook hier weer duidelijk de ‘combinatieklas’ als familycommunity, met het lokaal als huiskamer inclusief achtergrondradio (ook onder werk) en schemerverlichting, waarin iedereen gegeven taken op zijn manier en eigen plek uitvoert. In de lokalen zijn afspraken en werkwijzen, en eigen doelen met de kinderen samen opgeschreven en zichtbaar. De leerkracht begeleidt kinderen, spreekt in rustige toon aan op gedrag, roept kinderen bij zich om werk te bespreken, neemt tussendoor een spontane knuffel van een kind in ontvangst, heeft tijd om mij te woord te staan en laat kinderen hun gang gaan ook als ze niet echt taakgericht verder werken. En de dimensie ‘tijd’ lijkt niet van belang als bepalende factor. Voor een werkblad waar ik bij wijze van spreken nog geen tien minuten voor zou geven krijgen ze hier een heel uur. Less is more. Ook alle kinderen dank je wel laten zeggen tegen het kind dat voor de hele klas de deur voor hen openhoudt is een prachtig voorbeeld van hoe iets kleins van grote vormende waarde kan zijn. Uitgestelde aandacht als ‘middel’… heb ik eigenlijk niet gezien. ‘You can’t control everything ‘

Vraag aan mezelf: Onze rode stoplichten, blokjes, timers etc. lijken me ineens verkrampte technieken om iets onder controle te willen houden. Zijn ze wel nodig…. In je huiskamer kom je ze ook niet tegen. Leveren ze eigenlijk wel iets op of wekt het alleen maar ergernis. Kan ik relaxter gaan reageren op spontane omstandigheden in de klas gewoon door ze te accepteren in plaats van me erdoor te laten frustreren.

As long as there is growth:

In 1/2 grade zag ik een mooi voorbeeld van growth. Een leerling was het verhaal dat hij een half jaar geleden in gr3 in woorden en tekeningen opnieuw aan het maken maar nu als gr4 leerling. Zelfde insteek dus, maar wat een vordering zichtbaar in spelling, zinsbouw, handschrift, verhaalinhoud en tekenvaardigheid. En dat allemaal zichtbaar op twee A4’tjes. Zichtbaarheid van individuele groei op zoveel vlakken… zonder te oordelen of vergelijken met een ‘gemiddelde’. Voor kind en ouder en leerkracht zichtbaar. Hier worden ze alle drie blij van. Is het dan nog belangrijk om te weten of dit kind ontwikkelt volgens ‘de norm’. ‘ Tests only show a bit of who a child is’ … ‘It’s about approaching everyone as an intellectual’ . Waarom naast het kind niet ook de ouders nog de vraag voorleggen ‘wat zou je willen dat je kind over drie maanden heeft geleerd?’ ‘A student can have one goal a year or it can be many’. ‘It’s about how the children grow as learners’.

Vraag aan mijn team: hoe kunnen wij de groei van het individuele kind zichtbaar maken?

There’s a lot of writing:

Schrijven (inward focus!) is een dagelijkse bezigheid, of het nou reflecties, journals, opstellen (prompts), essays of plans betreft. Door te schrijven ben je direct author en dus ook eigenaar!

Doen in mijn klas: meer schrijven (dus denken en reflecteren) in plaats van bijvoorbeeld taalboekopdrachten

It’s all abouth growth: ‘Mission’ of ‘Hill’ ??

Recommend0 recommendationsPublished in 02: Less is more, depth over coverage, 04: Personalization, 05: Student-as-worker, teacher-as-coach, 07: Demonstration of mastery;

Deel deze post

3 reacties

  1. Hoi Erik,
    Weer een mooie blog! En hoe cool is dat, meneer Erik die lesgeeft op Mission Hill in the USA.
    Ik ben benieuwd wat je met de vragen die je jezelf stelt gaat doen als je weer terug in Nederland bent. Geniet nog de laatste dag, laat het allemaal op je inwerken en ik spreek je later nog wel! 🙂

  2. Wat een prachtige ervaring en reflectie! Geweldig om te lezen hoe je tot deze (her)nieuw(d)e inzichten bent gekomen. Wat een kansen voor teacher & students

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *