-4CA8BDCA4A02D9FB3819DAE441E8C645BE7CA3ECCF68E2CFF9-pimgpsh_fullsize_distr

Focus 2.0

Today we are at Mission Hill School in Boston. Een public pilot-school die haar eigen curriculum verzorgt, waarin het kind centraal staat. Een ‘progressive’ school voor kinderen met en zonder special needs. Wanneer we vragen hoeveel kinderen special needs hebben, is het antwoord allemaal. Ook op deze school zijn standaard twee fulltime leerkrachten per klas aanwezig. De assistenten en therapeuten zijn aanvullend. Toetsen zijn een onderwerp van discussie. Het liefst zouden ze de toetsen overboord willen gooien. De onderwijsinspecteur die toezicht heeft op deze school denkt er anders over. De vraagt die naar bovenkomt is wat je met de gegevens van de toetsen kunt doen. Kun je de resultaten gebruiken als reflectie op je eigen onderwijs? Op de inhoud van je curriculum, of nog beter als reflectie op het handelen van de leerkracht? Ik denk van wel. Gebruik een toets niet om een kind te nivelleren, maar om je nieuwe uitgangspunt te bepalen. Als startpunt van verandering. Neem een nieuwe focus op je onderwijs, zodat je de kwaliteit van je onderwijs kunt vergroten.

Als ik door dit gebouw wandel, vallen me een aantal zaken op. Het gebouw straalt rust uit. Er is aandacht voor het werk van de kinderen dat op een gestructureerde wijze opgehangen wordt in de school. Het is duidelijk dat de school heeft gekozen voor een Art-teacher. Wat een prachtige kunstwerken hangen er. Een ander ding dat opvalt is dat leerkrachten ervoor kiezen om te spelen met licht en geluid. De lokalen zijn huiselijk ingericht. Ik zie vloerkleden, lekkere zitstoelen en vooral ook ruimte. De lokalen zijn niet volgestouwd met meubels. Ook zie ik op veel plekken een bak met teddyberen. Een knuffel dat het kind ruimte geeft om terug te keren naar een veilige ‘groene comfortabele zone’  wanneer het dat nodig heeft.

Wanneer ik verder kijk, zie ik ook andere zaken. Ik zie mooie dingen en minder mooie dingen. Dat is de realiteit. Het kan nooit allemaal 100 % goed zijn. Zolang je de minder goede dingen ziet en er iets mee doet, maakt je dat als school sterker. Ik zie in deze school de worsteling tussen doen wat je wil doen vanuit je visie op onderwijs enerzijds, en doen wat je moet doen van de overheid anderzijds. Deze school ziet in dat dingen moeten worden aangepast, maar wil daarbij niet inleveren op de visie waar zij voor staat. Het kind voorop! Eigenaarschap als uitgangspunt. Het wordt lastig wanneer kinderen niet in staat zijn om het sukje eigenaarschap te nemen. Dan moet je als leerkracht bijsturen en misschien ook wel corrigeren. Het stukje overnemen van eigenaarschap heb ik vandaag niet echt gezien. De leerkracht heeft hierin ook eigenaarschap. Ik vraag me af of de leerkrachten zich dat bewust zijn. Zij tonen eigenaarschap als leekracht wanneer zij ingrijpen op het proces en corrigeren.

Gelukkig heb ik ook hele waardevolle dingen gezien in groepsprocessen terwijl kinderen moeten samenwerken. Het einddoel is gezamenlijk bepaald door kinderen en leerkrachten. De weg er naar toe bepalen de kinderen veelal zelf. De leerkracht coacht dit proces door kinderen uit te dagen. Ze stelt denkvragen. Ze geeft de kinderen eigenaarschap door ze los te laten. Deze juf wil morgen een soort quiz-game organiseren. Ze laat kinderen bedenken wat daar voor nodig is. Ik zie een kind dat bezig is met het knutselen van een buzzer. Andere kinderen maken samen een achtergrond, een soort decor. Er zijn geen richtlijnen voor dit decor. De kinderen vinden dat er een decor moet komen. Ze gaan in overleg over hoe dat er uit moet zien en wie wat gaat doen. Het einddoel van de leerkracht hierbij is samenwerken. Het proces dat de kinderen doorlopen staat hierbij voorop. Nu zul je zeggen dat doen wij in Nederland toch ook? Dat zal per school afhankelijk zijn. Het mooie van wat ik gezien heb is dat de kinderen werkelijk eigenaar zijn van dit proces. Het enige dat de juf heeft gevraagd is: ‘ Ik wil een quiz-game organiseren op vrijdag. Wat hebben we daarvoor nodig en hoe willen jullie dat gaan organiseren?’  Gisteren schreef ik over loslaten. Deze leerkracht liet haar leerlingen los en gaf ze volledig eigenaarschap. De focus ligt op eigenaarschap van de kinderen. Daar worden ze tussentijds op bijgestuurd indien nodig. Geen focus op leerdoelen vanuit een curriculum.

Het wordt me steeds duidelijker dat de focus van de bezochte scholen ligt op de totale ontwikkeling van het kind, met het onderliggende proces als uitgangspunt. Hoe het klaslokaal is ingericht is niet het belangrijkste verschil met mijn school in Nederland. Het gaat om verwachtingen van eigenaarschap van het kind. Mijn kritische kijk vertelt me dat het ook belangrijk is dat de leerkracht eigenaarschap ontwikkelt en neemt. Wanneer je alleen maar focust op (cognitieve) einddoelen en het onderliggende proces van de kinderen niet begeleidt of bijstuurt, levert dat teleurstelling op. Onderweg bijstellen en opnieuw focussen is van belang voor effectief en kwalitatief onderwijs. Reflecteren op je zelf, op de school, op het proces, helpt je ontwikkelen.

Terug naar mijn focus. Ook ik ben eigenaar van mijn eigen leerproces.  Ik ga loslaten en kinderen meer eigenaarschap geven. Te beginnen met de inrichting van ons lokaal. Het is niet alleen van mij, maar ook van de kinderen. Ik ga met de kinderen in gesprek over wat zij graag anders zouden willen. Ik ga ze uitdagen om out of the box te denken, door te vertellen  en te laten zien met foto’s wat ik hier heb ik gezien. Als kinderen eigenaar moeten worden van hun leerproces, mogen ze ook aangeven wat zij daarvoor nodig hebben. Ik ben benieuwd waar ze mee komen.

Recommend0 recommendationsPublished in 01: Learning to use one’s mind well, 02: Less is more, depth over coverage, 03: Goals apply to all students, Reisblogs

Deel deze post

4 reacties

  1. Dag Peggy,

    ik ben ook benieuwd. Supermooi dat je je leerlingen mede eigenaar maakt van de omgeving waar ze 24,5 uur per week mogen verblijven. Ik hoor graag van je waar ze mee kwamen en wat er daadwerkelijk veranderd is.

  2. Peggy, hoe mooi is dat een lerende leraar. Samen leren met de kinderen in je klas. Loslaten en vertrouwen op de creativiteit van de kinderen. Lefvol! Zeker ook in het licht van de spanning tussen doen wat je wil doen vanuit visie op onderwijs en doen wat je moet doen vanuit systemen en structuren. Wat heb jij nodig om deze balans te vinden?

  3. Mooi Peggy, wat gaaf dat je dit eigenaarschap eruit haalt. Zo herkenbaar na wat ik vorig jaar zelf heb gezien op Mission Hill! Een feest van herkenning. Wat vraagt het van jou als je kinderen ruimte wilt geven om out of the box te denken? Kan/mag dat binnen je school? Welke aanpassingen vraagt dat van jou als persoon en binnen jouw referentiekader?
    Veel plezier op Parker!

  4. Hey Peggy, gaaf om je verhalen te lezen !!! Het is een mooie reis en we kunnen niet wachten tot je terug bent maar geniet er nog met volle teugen van.

    Groetjes van ons allemaal !

Laat een antwoord achter aan Sandra Beuving Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *