Wat kan ik zeggen over alles wat ik vandaag heb gezien? We zijn weer vroeg opgestaan om een kijkje te nemen bij Castle Bridge. Castle Bridge is een tweetalige school waar zowel Engels als Spaans tijdens de lessen wordt gesproken. Ons werd verteld dat de helft van de lessen in het Engels is en de andere helft in het Spaans. De leerkrachten hebben hier de vrijheid om dit naar eigen inzicht in te vullen. Deze school biedt zowel speciaal onderwijs als regulier onderwijs in één klas, daarom zijn er twee leerkrachten aanwezig: een reguliere leerkracht en een leerkracht voor speciale behoeften. Elke maandag begint Castle Bridge met een gezamenlijke zangsessie, waarbij alle kinderen van alle leeftijden betrokken zijn. Ze zingen zowel Spaanse als Engelse liedjes onder begeleiding van een leerkracht op dwarsfluit. Ouders zijn ook elke maandag welkom om deel te nemen, wat een gevoel van samenhorigheid uitstraalt. Ook wordt hier de incheck gedaan en wordt er door de directeur, die het allemaal presenteert, gewezen op de check naar hun groepsgenoten. Kijk rond , hoe het met je buurman en buurvrouw gaat. “Each of us is a flower, we eat sun and the rain. Blooming inside your mind”
Na de gezamenlijke weekopening gaan de kinderen zingend naar hun klas, maar de ouders blijven zitten voor een community meeting. Hier spreken ze met de directie over zaken rondom de school. Deze meeting is de ene week in het Engels en de andere week in het Spaans.
De school moedigt de kinderen echt aan om trots te zijn op hun tweetalige identiteit en zorgt voor de gemeenschap door voorzieningen aan te bieden, zoals een ruilhoek en een keuken, vanwege de aanwezigheid van vluchtelingen en de financiële situatie van de buurt.
Opmerkelijk is dat elke leerkracht preptime heeft, zo vaak mogelijk. Tijdens deze momenten nemen andere leerkrachten de lessen over, zoals gym of kunst, zodat de leerkracht zich kan voorbereiden. Ook biedt de school logopedie en fysiotherapie aan. Dit is toch wat inclusief onderwijs zou moeten zijn?
De openheid van de school valt op; zowel de kinderen als de leerkrachten ontvangen ons hartelijk. De leerkrachten zijn trots en geloven in hun kinderen en in zichzelf. De klassen staat vol met werk van de kinderen. “The classroom is the second teacher”.
In de klas heerst een rustige sfeer waarin weinig onderwerpen onbespreekbaar zijn. Zelfs bij de jongste kinderen worden hun pronouns opgehangen en wordt aandacht besteed aan Black History Month. Oudere kinderen leren over the human rights en bekende activisten.
De rol van de leerkracht is eerder die van coach dan de klassieke leerkracht. Kinderen voelen zich verantwoordelijk en tonen dit ook. Zelfs de jongsten zijn bereid om elkaar te helpen. Een uitspraak bij de allerjongste; “If you need anymore help, just ask me” zelfs in de onderbouw heerst deze mentaliteit. Ik heb erg moeten glimlachen omdat een kleuter het opruimliedje inzette. Maar iedereen luisterde en ging hierin mee.
Alle klassen volgen een dagelijkse planning waarbij projectwerk een belangrijk onderdeel is, hier werken ze dagelijks een uur aan. De betrokkenheid bij de lesstof is hoog, dat is voelbaar en de kinderen zijn eigenlijk allemaal aan het werk. Er is veel begeleiding op de kinderen, maar ook zelfstandigheid.
De lessen draaien om inclusiviteit, tolerantie en om zorg voor elkaar te leren dragen. Is dat niet de essentie die we kinderen zouden moeten leren?
Probleemgedrag wordt teruggebracht naar de community. Ze beginnen met het verwoorden van eigen Hope and Dreams. Wat wil je bereiken, dit schooljaar, of misschien verder in de toekomst? Hier wordt naar terugverwezen in gesprekken. Helpt dit gesprek niet? Dan worden ouders gelijk uitgenodigd voor een gesprek.
Ook hebben ze een cool down ruimte. Deze is in de klas, zodat je weet dat je nog wel welkom bent in deze minisamenleving, ook al heb je even wat afstand nodig om erover na te denken. Het gesprek wordt gevoerd wanneer het kind hiervoor klaar is.
Naast de community meetings zijn er presentaties van de kinderen waar ouders bij worden uitgenodigd. Het kind leest hierbij bijvoorbeeld voor, draagt een gedicht voor, zingt of vertelt iets.
Het rapport is tekstueel en werkt met termen als above grade, needs a bit of support and around grade.. Toetsresultaten worden wel bijgehouden, maar ouders krijgen hier alleen inzage in als ze erom vragen.
Er worden veel “Field Trips”georganiseerd, zoals zwemmen, naar theaters, naar het bos, waarbij de school contact onderhoudt met gezinnen. Bij goed gedrag worden kinderen beloond met deze activiteiten.
Als kinderen zich echt misdragen, wordt er een klassikaal gesprek gevoerd. “You can’t be a part of the fun things if you are harsh to each other. You can’t say unkind things about someone’s gender, someone’s appearance of someone’s sexuality. You don’t go about being mean to each other”
Wauw. Dit gesprek voeren met kinderen, waarbij ze allemaal luisteren en er geen één de discussie aangaat.
Een van de jongens geeft met dit gesprek aan weer te willen voetballen. Hij krijgt tijdens projecttijd van de leerkracht de tijd om na te denken hoe hij dit weer kan verdienen. “You are a good kid, going through a difficult time. We take care of eachother”
Ze kiezen op deze school express voor combinatieklassen, behalve bij Pre-K, (de allerjongste) Ze streven naar 2 jaar dezelfde leerkracht. De samenstelling van de klassen veranderd hierdoor constant. Duo’s blijven zo lang mogelijk samen.
Als hierin iets anders nodig is, maakt de directie hier de eerste stap in. Hier wordt bij beslissingen het goede gesprek gevoerd met Pro en Cons.Als er wijzigingen nodig zijn, neemt de directie hierin het voortouw en voert zij gesprekken met betrokkenen om alle argumenten te wegen.
Leerkrachten en leerlingen mogen dragen wat ze willen, er is geen vastgestelde dresscode voor professionaliteit.
Ik had een geweldig gesprek met enkele kinderen uit groep 4/5 over verschillende onderwerpen, van boeken tot mijn bruiloft, tot hun werk en de verschillen tussen NYC en Nederland. Ik heb mijn e-mailadres aan deze kinderen gegeven nadat ze erom vroegen. Tijdens de nabespreking klopten deze kinderen op de deur en overhandigden ze me een zelfgemaakte bloem als afscheidscadeau. Dit toont aan hoe zorgzaam de kinderen zijn, zowel voor elkaar als voor vreemden. Het ontroerde me diep, wat een fantastische dag!
Ik ben kapot van alle indrukken, dus kruip snel mijn bed in, het is hier ondertussen ook al bijna 12 uur… Morgen naar Central Park East…
Recommended1 recommendationPublished in 04: Personalization, 05: Student-as-worker, teacher-as-coach, 08: Commitment to the entire school, Reis2024, Reisblogs
7 reacties
Lotte, je zat letterlijk tussen de kinderen. Hoe mooi! En wat je geeft in die verbinding, krijg je terug. Neem die ervaring mee! Wie ga jij zijn als leraar, waar ga je afscheid van nemen en wat blijf je doen? Go, Lotte!
Lotte,
Een mooie beschrijving van alle mooie dingen die je hebt gezien op Castle Bridge. Maak voor jezelf ook de afweging in wat je meeneemt van al het moois wat je op de eerste dag al hebt mogen meemaken.
Ik las in een andere blog dat kinderen niet tot leren komen als ze niet aan zichzelf werken. Dit lees ik ook tussen jouw regels door. De zorgzaamheid voor jezelf en voor elkaar, het verantwoordelijk zijn voor de eigen kleine ‘community’, je mag afkoelen, maar wel in de klas (want je bent onderdeel van de groep), dat zijn zulke mooie dingen die je daar ziet.
Leuk Lotte, al die foto’s in je blog. Zo krijgen wij, als thuisblijvers, er ook een goed beeld bij.
Een mooi verslag, vol foto’s. Fijn voor de thuisblijvers, dan reizen we een klein stukje met je mee. Ergens in je verhaal lees ik een wow! Alle kinderen luisteren en er is er niet 1 die de discussie aangaat.. Die wow zet me aan het denken. Wat maakt dat jij een wow-ervaring hebt? Wat doet dit met je? En dan vooral in de rol als leraar. Wat neem je hiervan mee naar Nederland?
He Lotte,
Wat een indrukken zeg, snap dat je na zo’n dag helemaal op bent. Je ziet en beschrijft heel veel. Wat heeft het meeste indruk op je gemaakt? Zet dat je aan het denken over jouw eigen rol als leerkracht? Is dat ook iets waar je wat mee zou willen?
Wat me aan het denken zet is dat mijn rol als leerkracht soms de vrijheid en het plezier in het leren van de kinderen afneemt. Tegelijkertijd is het soms moeilijk om de chaos te laten onstaan.
Waar ik nog zoekende naar ben, is hoe ik die verantwoordelijkheid aan kinderen kan leren (als ik bijvoorbeeld kijk naar mijn klas 😉 )
Ohhh
Wat een heel zorgvuldige beschrijving van wat je allemaal hebt gezien en gehoord. Nieuwsgierig naar wat je ervan voor altijd op slaat in je hoofd en hart om je professioneel handelen te beïnvloeden….