Each of us is a flower – Charlotte Diamond 

Toch weer een beetje spannend zo’n blog schrijven. We hebben ontzettend veel moois gezien, dus ik merk dat ik het lastig vindt om te filteren wat ik jullie wil vertellen. Nou wil ik eigenlijk een beetje mijn ervaring en gevoel delen, dus ik ga er gewoon voor! Een, misschien ietwat uitgebreide, beschrijven van het bezoek aan Castle Bridge school. Aan het eind van deze blog zet ik nog even de meest mooie dingen op een rij! Mocht je de korte samenvatting willen, zou ik daar even een kijkje nemen. Mocht je toch een beetje de ervaring mee willen krijgen, lees dan vooral verder!

We komen aan bij de Castle Bridge School waar José ons een warm welkom geeft. Hij neemt ons mee naar binnen en het voelt meteen als een school uit de film! Bij binnenkomst hangt er een bord met foto’s van kinderen die een perfecte aanwezigheid hebben, werkjes van kinderen en de beveiliging heet ons welkom. We leren meteen dat de school die wij gaan bezoeken op de derde verdieping is en dat het gebouw gedeeld wordt met een andere school.

José neemt ons vervolgens mee naar een theaterzaal. Alle (175) kinderen, leerkrachten en ouders komen hier bij elkaar en openen gezamenlijk de week. Uit elke klas mag één kind naar voren komen om te zingen en de rest doet mee vanuit de zaal. Bij de kinderen zit een vrouw met een trommel (de muziekdocent) en een vrouw met een fluit (een ouder). In het eerste liedje lijken ze alle groepen welkom te heten. De kinderen krijgen op deze school tweetalig onderwijs, Spaans en Engels, maar de meeste liedjes waren in het Spaans. Dit maakte het helaas wat lastiger om te volgen, maar mooi om te zien hoe ze dit als school doen! Later blijkt dat de kinderen zingen over vrijheid en respect, omdat ze dat een belangrijk onderdeel vinden en het actueel is hier in New York. 

Deze zin uit een van de liedjes vond ik zelf heel mooi; “Each of us is a flower, we need the sun and the rain”. Deze zin sprak mij aan, omdat het niet altijd allemaal maar mooi en goed kan zijn. Ook de minder mooie momenten hebben we nodig om te groeien., Verder was het mooi om te zien dat de kinderen rustig kunnen beginnen aan hun week door samen te zingen en dansen. Terwijl de kinderen dit aan het doen waren, dacht ik bij mezelf; “wij zouden nu al bezig zijn met schrijven in de klas”. Dit heeft me wel aan het denken gezet, omdat ik de kinderen al snel weer aan het werk zet na een weekend van rust. Misschien thuis toch even nadenken over een manier om rustig te landen na een weekend en niet (bijna) meteen te beginnen met werken..

Na een paar liedjes lopen de kinderen met hun leerkracht naar de klas terwijl de muziek doorspeelt. Als alle kinderen en leerkrachten naar hun klas zijn, blijven de ouders zitten. Zij hebben nu de mogelijkheid om in gesprek te gaan met de directeur over uitstapjes, fundraising, het curriculum of andere vragen/zaken met betrekking tot de kinderen. De ene week is dit gesprek in het Engels en de andere week in het Spaans, zodat alle ouders in hun eigen (voorkeur)taal kunnen deelnemen.

Samen met José lopen we naar de derde verdieping waar de Castle Bridge School zich bevindt. Hij vertelt ons kort wat over de school en daarna mogen we in de klassen gaan kijken. Er heerst een hele fijne, ontspannen en vertrouwde sfeer. We zijn overal welkom en mogen lekker meekijken!

Het valt eigenlijk meteen op dat er meerdere volwassenen aanwezig zijn in elke groep. Het is zo dat er altijd twee leerkrachten in het lokaal zijn; één geeft de les en de ander is er voor kinderen met speciale behoeften. Samen zorgen ze voor de kinderen en spreken ze af hoe de verdeling hierin is.
Kinderen met speciale behoeften kunnen kinderen zijn die blind of doof zijn, in een rolstoel zitten, autisme of het Syndroom van Down hebben etc. Alle kinderen zijn hier dus welkom en worden geaccepteerd door de andere kinderen. Dat is te zien aan de omgang tussen de kinderen; ze proberen iedereen te betrekken en geven geen commentaar op kinderen die ander gedrag vertonen. Dit maakt het, voor mijn gevoel, vertrouwd voor alle kinderen om zichzelf te zijn. 

Mooi om te zien hoe ze hier op school een fijne plek creëren voor elk kind door te kijken naar zijn of haar behoeften en de kinderen hier zelf inspraak in te laten hebben. Zo mogen de kinderen zelf bepalen waar ze gaan zitten, is het curriculum gebaseerd op interesse van de klas, krijgen ze verschillende verwerkingsvormen en hebben ze de mogelijkheid om rustig te worden bij de “ease corner” in de klas. Hieronder zal ik nog even toelichten wat het dan allemaal precies betekent!

Zelf een plek kiezen
Aan het begin van de dag kiezen de kinderen zelf een plek in de kring. Dat gaat hun plek zijn voor de rest van de dag. Tijdens het “zelfstandig werken” mogen de kinderen aan tafel of op de grond werken. Ze werken hier veel samen en kiezen dan ook met wie ze samen werken. Tijdens het samenwerken bespreken de kinderen wat ze aan het doen zijn. Mooi om deze interactie tussen de kinderen te zien. 

Curriculum gebaseerd op interesse en verschillende verwerkingsvormen
Het laatste jaar is dit iets strenger geworden vanuit de overheid. De school heeft nu thema’s waar aan gewerkt moet worden, maar leerkrachten geven hier zelf een invulling aan en kijken daarbij naar de manier van leren en interesse van de kinderen. Zo waren ze in “5th grade” bezig met human right en waren ze in de ene klas twee landen met elkaar aan het vergelijken aan de hand van een bepaald recht en in de andere klas aan het kijken welke topsporters zichzelf omhoog hebben gewerkt en welke rechten ze al dan wel of niet gehad hebben. Deze leerkracht gaf namelijk aan dat ze veel sporters in de klas heeft en daar de interesse ligt van deze kinderen. Ze gaf ook aan dat als zij de opdracht van de andere klas zou doen met deze kinderen, de kinderen uit haar klas niet aan zouden gaan en leren wat ze nu leren over human rights. Deze manier van werken heet daar; Project Time. Fantastisch om te zien dat er zo specifiek gekeken wordt naar de interesses en de manier van leren van kinderen! Zeker een aanrader om mee te nemen in onze nieuwe aanpak; kijken naar de kinderen per klas en individueel. 

Ease corner
In elke klas bevindt zich een “Ease corner” waar de kinderen kunnen ontspannen. In de ene klas staat er een stoel, in de andere een zitzak en in de andere een hangmat. Er is bewust gekozen voor een plek in de klas, zodat het kind er toch voor kan kiezen om mee te luisteren en zich niet buitengesloten voelt van de groep. Ik vond dit een mooie gedachte! Zeker omdat kinderen nog steeds onderdeel blijven van de groep ook al loopt het even niet zo lekker; je bent niet alleen!

Naast dat iedereen welkom is en geaccepteerd wordt, hangt er hier een hele positieve sfeer in de school. De leerkrachten proberen zo veel mogelijk vanuit het positieve te reageren op ongewenst gedrag en de kinderen een keus te geven. Een voorbeeld is dat ze zeggen “ik zet jou even aan deze tafel, omdat ik denk dat dit jou gaat helpen om je beter te concentreren” en “gaat het lukken of heb je even een pauze nodig?” Dit vind ik een mooie manier om een positieve sfeer in de groep te houden en een relatie op te bouwen met de kinderen op basis van positiviteit in plaats van negativiteit.

Waar ik zelf heel nieuwsgierig naar was, was het werken met projecten. Wat heb ik daar van genoten op deze school! Alhoewel ze nu wat meer eisen hebben vanuit de overheid, maken de leerkracht het hier toch heel erg eigen (zoals omschreven hierboven bij curriculum). Ze besteden tijd aan het doen van (uitgebreid) onderzoek op verschillende manieren, namelijk door gebruik te maken van boeken, internet en de omgeving. Ze nemen hier de hele week de tijd voor, waardoor kinderen een verdiepingsslag kunnen maken. Vanaf de tweede week gaan ze aan de slag met het vormgeven van het project. De leerkracht kijkt hierbij echt naar een passende verwerkingsvorm voor de kinderen, zoals bijvoorbeeld een optreden, poster, knutselwerk o.i.d. Aan het eind presenteren de kinderen het in een museum. Leuk om te horen dat er ook echt wat gedaan wordt met het werk!

Als afsluiting wil ik het nog even kort hebben over deze vijf regels in de school;
* We take care of our bodies; als de kinderen even moeten rusten, dan kunnen ze dat doen.
* We take care of our learning; kinderen doen er alles aan om voor zichzelf een optimale leeromgeving te creëren. Ze hebben eigen inbreng en kiezen hun eigen plek verstandig vanuit deze regel.
* We take care of eachother; de kinderen helpen elkaar.
* We take care of our classroom; de kinderen zijn samen verantwoordelijk voor de klas.
* We take care of our feelings; kinderen leren hun gevoelens herkennen en accepteren.

Over het algemeen toch wel een wereld van verschil. De kinderen krijgen een grotere verantwoordelijkheid, hebben meer inspraak, zijn vrijer en zijn zelfstandiger in wat ze doen. Hopelijk kan ik een paar mooie dingen meenemen naar mij eigen klas! 

Misschien wat veel informatie, maar hier even de mooiste dingen van deze school voor mij in het kort die ik graag zou willen meenemen:
* Gebruik van de omgeving; op ontdekking gaan om over een onderwerp te leren en hier de tijd voor te nemen.
* Betekenisvol zijn voor de omgeving; ouders en kinderen zo veel mogelijk horen en ondersteunen.
* Positieve(re) benadering; “ik doe dit om jou te helpen”.
* Klassennaam; alle klassen hebben een eigen naam die ze zelf bedacht hebben. 
* Vragen stellen; laat het kind beoordelen en verantwoorden in plaats van andersom.
* Project time; actualiteit verwerken in een project, kijken naar een verwerking passend bij de kinderen en het werk tentoonstellen. 

Dit was de eerste school. Nu op naar morgen; Central Park East I
Daar ga ik wat meer foto’s maken om alles een beetje inzichtelijker te maken in de volgende blog! Helaas lukt het nog niet om foto’s toe te voegen aan deze blog.. 

Recommend0 recommendationsPublished in Geen categorie