Thinking

Don’t steel my thinking

Op dit moment zitten we in de bus richting Boston. Gisteren hebben we de Brooklyn New School bezocht en vandaag bezochten we Central Park Street. Veel gezien, veel ervaren en veel gehoord. Tijdens het reflectiemoment gisteravond hadden we het over onze eerste indruk. Het onderwijs is heel anders, maar wat is dan zo anders dan het onderwijs in Nederland?

De visie, ambitie, vorm en vormgeving van onderwijs zijn verschillend per school. Dit is in Amerika en in Nederland zo, maar hieromheen zit nog zoveel meer. Het viel me op dat de cultuur, de normen en waarden, de regels en sociale interacties van een land echt veel invloed hebben op het onderwijs en bepalend kunnen zijn. Dit heeft namelijk effect op de verwachtingen die we hebben. De verwachtingen van scholen, ouders, regering, leerkrachten en vooral ook wat we verwachten van leerlingen.

Mijn onderzoeksvraag past het beste bij het CES principe student-as-worker, teacher-as-coach. Op welke manier wordt het onderwijs op het gebied van executieve functies vormgegeven, zodat de kinderen vanuit betere leervoorwaarden komen tot leren?

Malika, een van de directeuren van BSN, zei gisteren: “Teachers energy matters’. Dat is ook echt wat ik gezien heb op beide scholen. De invloed van leerkrachten is groot en hier moeten we bewust mee om gaan. Ik ben van mening dat we ons bewust moeten zijn van ons eigen leerkrachtgedrag door middel van reflectie. Wat is het effect van ons handelen op kinderen en hun ontwikkeling?

“Children will tell you what they want to learn, you just need to listen”, Bruce (leerkracht CPE 1).

“We don’t think about the thinking. We look at the answer”, Bruce (leerkracht CPE 1).

Deze bovenstaand uitspraken zijn me echt bijgebleven. Wat ik zag was dat kinderen echt de tijd krijgen. Communicatie, experimenteren en reflectie zijn de sleutel in het leren. Het onderwijs wat ik op CPE1 zag was gericht op het proces en niet op het product. Leerkracht stellen vragen en geven geen antwoorden. What do you Notice? What do you think? What do you wonder? What do you feel? De kinderen reflecteerden met bijvoorbeeld een reflectieschrift. Wat did you do? What went well and what didn’t? What does this mean for tomorrow?

“There is nothing good or bad. We just add something”, Bruce (leerkracht CPE 1).

Ook viel op dat er geen oordeel is. Vaak zitten we als leerkracht aan de voorkant. We leggen uit wat we gaan leren, hoe we dat gaan doen, op welke manier dat het beste kan en dat is dan ook de verwachting die we hebben van kinderen. Een voorbeeld: Er was een kind dat een driehoek uit een stuk karton wilde knippen. Wij zijn geneigd om dan van te voren precies aan te geven hoe dat moet, namelijk aan de rand van het papier. Vandaag zag ik het tegenovergestelde. Een kind had de driehoek in het midden van het karton getekend. De leerkracht stelde twee vragen: Vanaf welke kant ga je knippen? Waarom heb je de driehoek daar getekend?

Het lijkt zo iets kleins, maar het effect is groot. Kinderen hebben eigenaarschap en autonomie.

Waarom gaan we als leerkracht aan de voorkant al zoveel doen, terwijl we er ook naast kunnen staan? Door te ervaren, door te experimenteren, door te reflecteren, door zelf na te denken, door zelf oplossingen te zoeken en door soms ook gewoon gefrustreerd of geen antwoord te hebben ontwikkelen de kinderen de vaardigheden om tot leren te komen. We moeten niet voor kinderen denken, maar ze juist de tijd, de ruimte en juiste begeleiding geven om zelf tot leren te komen. Dus:

“Don’t steel my thinking”.

Recommended3 recommendationsPublished in 05: Student-as-worker, teacher-as-coach, Reis2023, Reisblogs

Deel deze post

6 reacties

  1. Amber, super hoe jij kijkt naar wat maakt dat kinderen uitgedaagd worden om zelf na te denken en aan te geven wat zij nodig hebben voor het zetten van de volgende stap. Ik ben benieuwd wat jij nodig hebt om als leerkracht zelf die volgende stap te kunnen gaan zetten.

  2. WOWWHHH Amber
    Wat heb jij al veel ‘vastgepakt’ echt top hoor wat je allemaal al gezien en opgeslagen hebt. Die essentiële rol van de leraar. Echt hè. En ik weet eigenlijk niet of de verschillen…zo groot zijn. Ja andere cultuur zeker. Maakt dat ook het verschil in de basis van het handelen van de leraar?
    Don’t steel my thinking > die hou ik vast. Reuze nieuwsgierig naar wat jij in jouw handelen opslaat! Moois nog!

  3. Veel gezien en al veel geleerd, lees ik. Ik denk dat we nog veel winst kunnen behalen door het stellen van goede vragen. “Don’t steel my thinking” is een goed motto.
    Tijd is ook een factor. Mij viel destijds op dat wij heel strak in het rooster zitten en veel vakken los van elkaar geven en dat er daar meer tijd is voor het proces en de reflectie erop. Wat kunnen wij, hier, in óns onderwijs dan daarin betekenen?

  4. Hoi Amber,

    Wat een heerlijk en herkenbaar verhaal wat je schrijft. Zo knap hoe ze daar vragen kunnen stellen aan de kinderen! Wees nieuwsgierig naar de manier hoe zij daar de vragen stellen en neem dit vooral mee naar de Sterrebos! Kinderen kunnen zelf zoveel!
    Geniet!

    Groet Inge

  5. Jeetje wat mooi om te lezen.
    Je hebt al veel gezien. Zo mooi om te lezen.
    Eigenaarschap blijft mijn interesse hebben. Hoor er graag meer over als
    je terug bent.
    Heel veel plezier nog!
    Groetjes Susanne

  6. Wat een inspirerende blog, Amber. Goed om te lezen dat leerkrachtgedrag van grote invloed is. We doen er dus toe. Ook het zelfontdekkend leren zoals je beschrijft spreekt mij erg aan.
    Groetjes Frank

Laat een antwoord achter aan Frank van Zadelhoff Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *