Ik zeg het zo vaak tegen de kinderen, “Nee we gaan geen gum gebruiken, laat meer van je proces zien en het eindproduct is niet belangrijk!”, maar dit vinden ze zo moeilijk. Ze willen graag een voorbeeld en het liefst dit letterlijk namaken. Hoe vinden ze de rust om te ontdekken, waar is de nieuwsgierigheid, het vertrouwen en vooral het plezier om iets nieuws te leren? Dit zijn de 4 kernwaarden van mijn school, dus hoe belangrijk om deze terug te vinden! Ik stelde deze HOE vraag al in mijn vorige blog en hoopte dit te gaan zien en ontdekken op Parker in Boston.
Nou dat is gelukt. Wat een inspirerende plek en hoe mooi hebben ze de 10 Common Principles verwerkt in alles op school. Je ziet ze, je voelt ze en je ervaart ze.
Art is hier een onderdeel van elk vak. Een tekening maken bij het boek wat je bij literatuur leest en analyseert, een kunstwerk wat je maakt met Aardrijkskunde over Globel Warming, ga zo maar door. En dit ondersteunt in alles dat door er geen voorgeschreven antwoordmodel aan te koppelen het vonkje om nog meer te leren over iets wordt aangewakkerd. Geen goed of fout maar feedback om nog meer te stimuleren en ze het vertrouwen te geven dat ze het zelf kunnen en mogen ontdekken.
Daarnaast kreeg ik de kans om een probleem (casus) voor te leggen in een groep en deze dan doormiddel van een voorgeschreven protocol te gaan bespreken met elkaar. (Ook beren interessant trouwens al die verschillende protocollen, maar dat voor later). Ik heb het steeds over de motivatie van de kinderen maar daarbij is natuurlijk de samenwerking en de interactie ook super belangrijk. Ik merk dat er een “ik-cultuur” ontstaat is en er weinig respect is voor elkaar. Dus tijd om dit ook onder de loop te nemen en zie hieronder een klein stukje van deze casus:
“One problem is….“How do I change my classroom culture to promote mutual respect?”
* Why is this a problem? –> We (I) lost the connection. A lot of “fighting”, inappropriate language. I am sometimes more of a police officer. Where are the values and norms? Nature way of helping, listening, co-operate, trust and so on.
* If you could take a picture of this challenge, what would we see? –> A puzzle that doesn’t fit.
* Describe in detail. –> Pieces of a puzzle in different shapes, colors and forms witch not fit. All individuals who do not work together, do not look at each other, do not listen or learn from each other.
But maybe if you turn, flip or change their position (not their color!) it will?
* What have you done already to try to manage this challenge? –> I tried to be more interested. I let them choose a better place in the classroom. I told them to pick wise. Pick your spot where you can do your best work done.
* What do you assume to be true about this dilemma? –> The fact that the children cannot be themselves because of this. They are reluctant and perhaps afraid of being laughed at? Always the same children who answer.
* How have these assumptions influenced your thinking about the dilemma? –> It’s make me sad. It is not a safe place and it should be!
Wat een inspirerende gesprekken, ideeën, oplossingen en tips kwamen hieruit. Korte samenvatting en ook zeker te koppelen aan mijn bevindingen in NY: “We must connect again!” Dus ik ga de groep anders benaderen, meer losloten, routine opbouwen en heel veel reflecteren. Successen benadrukken en de kinderen trots laten zijn. Mijn lessen moeten een veilige plek zijn waar iedereen zichzelf kan zijn en waar je “fouten” moet maken!
Eén reactie
Kunst in ieder vak….. wat een droom is dat hè?! Wat jij ook weer helder over het voetlicht brengt zijn aan de ene kant groot vertrouwen / vrijheid aan de andere kant protocollen en routines. Die combi is mooi SAAM* zou ik denken 🙃 Fijn dat je er weer bent!