Wauw, wat hebben we vandaag weer veel mogen zien. Het was wederom enorm inspirerend. Vandaag was het de dag dat we naar de school van Bruce mochten. Bruce hadden we net als José al eerder ontmoet bij de CES bijeenkomst. Ik wil heel graag beginnen met een paar letterlijke zinnen die de leerkrachten vandaag tegen hun kinderen vertelden. Dit omdat er in de ondertoon van de zin zoveel liefde, rust en vooral begrip zit.
– Het is even rumoerig in de klas terwijl een jongen de beurt krijgt. De leerkracht legt het stil door te zeggen: ‘He is explaining his thinking, that is a huge gift.’
– Na de rekenles: ‘Give your brain a kiss.’
– Bij iedere les en bij elke leraar komt dit steeds terug: ‘Take a deep breath and take care of your body.’
– ‘Excuse me. We are not yelling in this classroom. We use words.
– ‘I am waiting for silent voices and calm body’s.’
– Bruce: ‘We don’t do things the kids can’t do. That’s fundamental.’
De visie van de leerkrachten die ze uiten en vertellen komt overeen met wat ze uitstralen naar de kinderen en naar ons. Hier nog een paar dingen die opvielen over het feit dat de leerkrachten hier bewust veel tijd voor nemen:
– Voordat ‘project time’ begint, besteden ze veel aandacht aan het plannen hiervan. ‘What are you going to do?’ ‘Where did you end last time and where do you start now?’ ‘Revise and think about it.’
– Bij het plannen zoomde de leerkracht in op het probleem waar het kind tegenaan loopt. ‘You need to know what the problem is, before you can solve it.’ Even later noemt een leerling dat iets niet was gelukt. De leerkracht haalde een voorbeeld aan dat voordat de lamp was ontwikkeld, diegene 200 of meer pogingen heeft gedaan en hij op zoveel manieren wist hoe hij het niet moest maken. Zo kwam hij uiteindelijk wel tot een oplossing. ‘You learn the best from mistakes.’
– Als de kinderen hun vinger opsteken en het antwoord laten geven, laat de leerkracht ze voor de klas staan en ze laten hun het antwoord tegen de kinderen vertellen. De leerkracht wil dat ze hun gedachtes met elkaar delen. ‘Come on up, show us.’
– Een meisje (preschool) uit Egypte had nog nooit chocomel op. Ze had het hier geproefd en ze was er dol op. De leerkrachten bedachten om samen met de kinderen chocomel te maken, deze te verkopen in hun zelfgemaakte kraam en met het geld (78 dollar) wat ze hadden opgehaald iets leuks te doen. Hoe gaaf is dat om in te spelen op de interesses van de kinderen. Tijdens het maken van chocomel gingen de kinderen rond met een mini-enquête over wat je graag in je chocomel wilde hebben. Wat een mooie manier van autonomie geven aan de kinderen en het lef dat ze moeten tonen om dat aan alle klasgenoten te vragen.
– Ze namen bewust tijd voor schoonmaken en opruimen. Was je klaar, dan pakte je een boekje en ging je (samen) lezen.
– De aandacht voor de kwaliteit en de diepgang van een bepaald onderwerp. Zorg dat als je samenwerkt, je snapt wat je opschrijft en dat je het kan uitleggen. Bij het bespreken van de woordenschat les laat de leerkracht de kinderen een discussie voeren. De leerkracht geeft geen antwoorden of bevestigd niet dat het goed is, maar stelt vragen terug.
– De eieren die worden uitgebroed, worden gebruikt om te praten over voortplanting en dood. Dit is een super mooie, laagdrempelige manier om tot erg mooie en waardevolle gesprekken te komen.
De kern voor mij in de ‘progressive education’ ligt naar mijn mening op het stukje durven om de controle los te laten. Hoe mooi is het dat we daar vandaag hebben mogen ervaren hoe ze dat daar elke dag naleven.
Recommend0 recommendationsPublished in 02: Less is more, depth over coverage, 05: Student-as-worker, teacher-as-coach, Reis2024, Reisblogs
5 reacties
En hoe ga jij loslaten, Anne? En wat is de basis onder deze overtuiging? Met alles wat je zo mooi beschrijft, ga jij hier zeker antwoord op kunnen geven. Go, Anne!
Mooi hoe je de processen beschrijft. Mooi ook hoe je dingen positief kunt beïnvloeden, zodat kinderen het gevoel krijgen dat ze leren (ipv te worden gecorrigeerd omdat ze iets niet goed doen). Je beschrijft heel duidelijk dat het proces ertoe doet. Dat is leren, het gaat niet om het eindproduct of om een goed antwoord op een vraag. Het gaat om hoe je er gekomen bent. Samen kom je er wel. Goals apply to all students (alleen de weg er naartoe is anders). Ik ben benieuwd wat jij gaat loslaten, wat of wie heb je daarvoor nodig?
Wat ben je een mooie ontdekkingstocht aan het maken, Anne! Ik lees in jouw blog het belang van procesgericht werken, ingaan op de interesses van de kinderen, vanuit de kinderen werken. Hoe mooi is dat? Hoe ga jij in Nederland de controle wat losser laten? Wat heb je daarvoor nodig? Ik ben heel benieuwd naar jouw verdere ontdekkingstocht!
Jij snapt natuurlijk wel dat je ons nieuwsgierig maakt naar wat jij los gaat laten. En wat vooral ook niet 🤓
Anne, wat een mooie beschrijving en wat heb je veel gezien wat je mee kunt nemen! Welke ervaring kies/bewaar je?