Stel je voor, Woensdagochtend kwart voor 9:
Tom opent zijn laptop om de begeleiding bij groep ½ op te starten.
*Pling*
‘’Jij mag mee!’’
Wacht… nog een keer lezen.
‘’Jij mag mee met de CES reis!’’
Is deze mail voor mij?
Ja dat is hij inderdaad…
YES ik mag naar NYC!
Het gaat dan echt gebeuren, halverwege mei een week lang naar Amerika en inspiratie opdoen. Scholen in New York en Boston bezoeken, kinderen en ouders spreken, gesprekken voeren met leerkrachten, wat een gave kans. Hoe kan ik hier nee op zeggen?!
Het wordt ook spannend, ik heb altijd moeite gehad met de hype rondom NYC, hoe kunnen zoveel mensen enthousiast raken van een betonnen jungle met herrie en altijd licht? Zoveel mensen op elkaar, ik krijg al kriebels als ik eraan denk.
En toch, hoe hard ik dat vast hield… Na een paar bijeenkomsten begon het steeds meer te borrelen.
Wat ga ik zien, wat wil ik zien, wat wil ik leren? Zoveel vragen in zo weinig tijd. Wat wil ik in mijn vrije tijd zien? Er is zoveel! Ik ben wel in NEW YORK of all places!
Okay adem halen en rustig verder kijken. Niet alles kan. Wacht…begin ik de hype nu te snappen? Is het dan toch echt iets voor mij? We gaan het zien. Nu eerst focussen op je leerdoel.
Nu heb ik het geluk dat ik als Onderwijsassistent bij ons op school overal kom en veel zie gebeuren binnen en buiten de klas. Hoe wij daarop reageren en praten over hoe we erop willen reageren als iets niet lekker loopt. Ik merk dat ik zelf nog genoeg te leren heb. Ik ben ten slotte pas net 2 jaar klaar met mijn opleiding, aan het leren hoe ik in deze school werk en beweeg. En dan toch het geluk om mee te gaan.
En van alles wat ik wil leren blijft toch het belangrijkste het loslaten van leerlingen. Wanneer laat je ze varen om het helemaal zelf te doen. Ook als ik Engels geef in groep 6, 7 of de groep 8, wanneer laat ik ze los om het zelf op te lossen. Waar houd het handje vast houden met lopen op en begint hun manier van rennen?
En wat heb ik daarvoor nodig? Iets om uit te gaan zoeken.
Voor nu ga ik alles vier keer checken of het klopt want het zou zo jammer zijn als het door iets kleins te vergeten niet door zou gaan.
Recommend0 recommendationsPublished in 05: Student-as-worker, teacher-as-coach, Reis2024, Reisblogs
2 reacties
Hey Tom,
Ben heel benieuwd hoe jij in jouw rol als onderwijsassistent alle dingen die je ziet zult bekijken. Zeker met de hoeveelheid klassen die je ziet, hoe ga je je leerdoel toepassen op hun allen? We zullen zien!
Dat klinkt als een uitstekende start van een mooi avontuur. NYC…. Zo heel veel meer dan een boel beton. Gun je dat je de rijke mix van enorm veel cultuur en culturen mag ervaren! En. Genoeg te zien met welke handen en hoofden zij allemaal in groepen kinderen werken! Geniet! Maak moois en neem vooral ook moois mee terug naar huis!