Deze school, gelegen aan Central Park, bestaat 50 jaar. In 1974 is de Central Park East opgericht en zaten er 13 kinderen op deze school. Inmiddels is de school gegroeid en verzorgen ze onderwijs aan 174 kinderen tussen de 4 en 10 jaar. Een gemiddelde klas bestaat uit 25 kinderen met 1 leerkracht en 1 ondersteuner. De school is een hechte gemeenschap, iedereen kent elkaar. Ook de band tussen ouders en leerkrachten is sterk, het contact is laagdrempelig.
Een belangrijk speerpunt van deze school is: learn to be independent. Daarnaast staan executieve functies hoog in het vaandel. Kinderen leren organiseren en plannen van dagelijks activiteiten, handelingen die in de ‘echte wereld’ van belang zijn. Routines zijn ingeslepen en er heerst rust. Leerkrachten spreken duidelijk hun verwachtingen uit (laat zien dat je naar me luistert) en hebben een open, toegankelijke houding. ‘Teachers makes mistakes too,’ spreekt een leerkracht uit naar haar groep, wanneer ze vertelt dat een kind per ongeluk twee keer heeft deelgenomen aan een kookactiviteit in plaats van een keer deel te nemen.
Daarnaast kun je niet om de rijke leeromgeving heen. Er is veel te zien in de lokalen: verslagen, kunstwerken, mindmaps, regels, veel kleur, materialen, planten en dieren, je voelt dat kinderen hier leren!


Als de leerkracht een vraag stelt volgen vingers en wanneer de aandacht verslapt stelt de leerkracht opnieuw een vraag waarop alle kinderen in koor antwoorden. Soms lijken kinderen niet actief, maar zijn dit dus wel. (Niet oordelen, maar vragen stellen!)
Tijdens een handvaardigheidsles vraagt een kind of de juf hem wil helpen met het maken van de vleugels van een vleermuis. Een vleugel is al af, aan de andere wil hij beginnen. De juf vraagt vervolgens: ‘Waar wil je dat ik je mee help?’ Het kind benoemt de vleugel. ‘Vind je het het moeilijk?’ Het kind geeft aan dat dit klopt. De leerkracht vertelt dat hij het juist nu, zelf moet proberen, van moeilijke dingen leer je. Ze start de zin: ‘When the going gets tough, the tough get going,’ terwijl een andere leerling haar bijvalt. Het kind pakt zijn spullen en gaat aan de slag. De leerkracht loopt verder naar een andere leerling.


Op deze school staat vragen stellen centraal, oordelen mag niet! Je mag dus ook geen complimentjes geven. Dat was wel even wennen. Toch is het iets wat ik mee wil nemen omdat ik begrijp dat ik op deze manier kinderen bevestiging geef, terwijl ik tegelijkertijd wil dat ze niet van mijn bevestiging afhankelijk zijn. In het vervolg kan ik ook reageren met oké of bedankt. Wat een eye-opener!
Bij de rekenles heb ik een body break gezien. De aandacht verslapte tijdens de rekeninstructie, dus de leerkracht besloot een body break in te zetten. Er werden jumping jacks gedaan en strech oefeningen. Mooi om ook overeenkomsten te zien tussen het onderwijs hier en in mijn eigen klas.
Ook mindfulness is verweven in het dagelijkse programma, na de lunch, zetten de leerkrachten een mindfulness filmpje aan of bespreken ze waar ze die dag dankbaar voor zijn. Tussendoor worden korte ademhalingsoefeningen gedaan om het bewust zijn te vergroten. Mooi!
Ik sloot de klas bezoeken af met het bijwonen van een muziekles, wat een feest was dat! Kinderen van 4-5 jaar zongen: ‘ Stronger’ en ‘Count on me’. (Hier heb ik wel een traantje weggepinkt.) Deze liedjes hebben ze ingestudeerd voor een optreden. Tijdens de wisselingen van de liedjes moesten de kinderen weer op hun plek gaan zitten, zo oefenden ze voor het echte optreden. Tijdens deze wisselingen zette de muziekleerkracht een liedje aan, ze hoefde niets te zeggen, de kinderen wisten precies wat ze moesten doen. Fascinerend!



9 reacties
Lieve Mandy,
Wat lukt het je goed om hetgeen wat je ziet direct te koppelen aan je eigen onderwijspraktijk en pedagogisch handelen. Bij thuiskomst praat ik graag met je door over vragen stellen in plaats van complimenten en/ of feedback geven.
Liefs
Mooi om te lezen hoe er in oplossingen gedacht wordt! Benieuwd naar je ervaringen over niet oordelen, maar vragen stellen. Daar kun je mij/ons vast in meenemen. Veel plezier in Boston, waar je ongetwijfeld ook mooie en inspirerende dingen zult gaan zien!
Ja graag! Hoe vaak geven we complimenten…..te vaak dus….🤔
Hoe prachtig om terug te zien wat je gemaakt hebt, waar je staat in je leerproces en ook van anderen zien en leren hoe het leerproces tot stand is gekomen door alles zoveel mogelijk in de klas te hangen en te laten zien. Kleur en verwondering, soms afleiding maar ook regelmatig een hulpmiddel om verder te komen. Wat een rijke leeromgeving als je al die prachtige instrumenten uitgestald ziet, je krijgt meteen zin om met de instrumenten aan de slag te gaan of je nu muzikaal bent of niet. Geniet nog van alles wat je ziet en meeneemt naar onze school.
Weten wat jij belangrijk vindt in het onderwijs voor kinderen, en daar tijd voor maken. Da’s ook liefde 🙂 Go, Mandy!
Heel tof Mandy! Mooi geschreven. Benieuwd wat je ervan mee terug neemt. Heel veel plezier nog daar!!
Hoi Mandy,
Interessant om jouw ervaringen te lezen! Ik lees in jouw verhaal de community gedachte terug, hoe professionals met de kinderen samen een hechte community volgen met wederzijds respect en duidelijke afspraken met elkaar. En om af te sluiten met een vraag: wat van jij gezien hebt, ga je toepassen vanaf volgende week in je eigen groep en school?
Een goede reis nog!
Hoi Marloes,
Wat leuk om te zien dat jij mijn blog hebt gelezen én een reactie hebt achter gelaten. Dankjewel!
Ik ga mijn lokaal aanpassen, het proces zichtbaar maken en ik zou graag een kleed/bankjes/plantjes in de klas willen, meer sfeer. Daarnaast ga ik de volgende quote ook meteen toepassen: From mistakes you learn the most! En Reflection and revision it works. Daar ga ik donderdag meteen mee aan de slag! Heel veel zin om deze dingen alvast in de praktijk te kunnen brengen. En andere mooie dingen gaan vast en zeker nog volgen!
Ik heb foto’s gemaakt van jouw foto’s. De quotes “something that helps me learn, is listening” en “when i get frustrated, I can take a deep breath”! Mooi! Onze “luister, denk, doe mee” herken ik erin.