Blog 2

Daar is hij dan hoor: mijn blog! Hij heeft even op zich laten wachten.
Niet omdat ik geen inspiratie had, wel omdat ik even de tijd nodig had om te verwerken wat ik hier allemaal ervaar. 

De afgelopen drie dagen vond ik heftiger dan verwacht. Veel meer herkenning als verwacht. Daar tegenover iets wat andere inspiratie (als verwacht) én (wellicht ook juist daardoor?!) een aantal mooie discussies. 

Daarnaast vind ik het ook heel inspirerend, al dan niet intens, om met zo’n diverse groep mensen op pad te zijn. Dat maakt dat ik veel bezig ben met de vraag: hoe sta ik hier in, wat zegt dit over mij (niet alleen als professional, maar ook als individu) én wat zegt dat over mijn visie op onderwijs? 

Tijdens mijn studie aan de Pabo vond ik dat vreselijk: omschrijven welke juf ik wil zijn/ hoe ik het onderwijs graag zie. Ik wist altijd precies wat ik niét wilde, maar echt kunnen verwoorden wat wel passend is voor mij als leerkracht, vond ik lastig. En eigenlijk vind ik dat nog steeds. Met welke labeltjes verwoord ik mijn handelen/visie, terwijl ik zoveel moois om mij heen zie (en daarvan mee probeer te nemen wat bij mij past)? 

De afgelopen drie dagen heb ik mooie discussies gevoerd over het onderwijs. Met een aantal mensen heb ik discussies gevoerd die mij écht aan het denken hebben gezet (al denk ik niet zij zich hier allemaal bewust van zullen zijn). Zij vroegen door, ook als ik het antwoord niet wist. Zetten mij (bewust?) voor het blok, ook als ik daar even geen zin in had. Én prikten daarnaast ook door mijn onzekerheden heen. Heel confronterend.. Heel leerzaam! 

Uitleggen waar wij op de Wizzert voor staan, hoe ons onderwijs eruit ziet én wat dat betekent voor mijn handelen, lukt mij mede daardoor steeds beter. Inmiddels niet alleen meer door aan te geven wat juist niet, maar vooral door aan te geven wat juist wel past bij mij. Wellicht door het vertrouwen dat ik voel om mijn mening te durven geven? Wellicht door mijn groeiende rugzakje aan ervaring? En wellicht ook door mijn toenemende gevoel dat ik een goede leerkracht ben (en niet alleen de startende, jonge en onbevangen juf)? Ik betrap mijzelf er dan ook op dat ik het steeds leuker vind om na te denken over welke juf ik ben en hoe mijn onderwijs eruit ziet. Al blijf ik van mening dat daar geen passend labeltje voor is. Ik neem mee wat ik belangrijk vind, op een manier die bij mij past. Ik ben optimistisch en probeer overal het positieve van te zien. Wellicht kan ik (nu nog) niet kiezen uit al die labeltjes? Wellicht over een paar jaar? Of wellicht voel ik niet die noodzaak? En wellicht is het ook een valkuil..

Wél kan ik inmiddels aangeven wat ik belangrijk vind in het onderwijs.  De afgelopen dagen maken mij dan ook heel trots. Ik zie veel waarvan ik denk ‘he maar dat doen wij eigenlijk al’, ook in situaties die voor andere collega’s eyeopeners zijn. Dit heeft mij aan het denken gezet. Het maakt dat ik kritisch kijk naar hetgeen dat ik doe. Ik voel mij zo thuis in het onderwijs dat wij bieden op de Wizzert, waardoor het voor mij als de standaard is gaan voelen. Zelfs dusdanig, waardoor ik op dit moment mijzelf niet kan voorstellen dat ik het onderwijs anders vorm zou willen geven. Kan ik mijn passie dan nog kwijt? Door discussie met collega’s/ momenten waarop ik merk dat ik een andere eyeopener ervaar als een ander, wordt zichtbaar dat wat wij doen helemaal niet de standaard is. Mijn eyeopener ligt veel meer in het feit dat wij écht anders onderwijs realiseren. Niet perse beter, absoluut niet. Wel anders, passend bij mijn visie op onderwijs. 

Mijn eyeopener ligt ook in het feit dat ik nog veel te weinig zicht heb op de diversiteit binnen de scholen van SAAM*. Deze reis in New York is fantastisch, maar wat zou ik ook graag op studiereis gaan binnen SAAM*. 

En mijn laatste eyeopener, zover, ligt in mijn leervragen. Ik ging deze studiereis in met leervragen gericht op spel. Echter merk ik nu, na drie dagen, dat er meer achter mijn leervragen ligt. Tijdens het spel zag ik leerkrachten gericht feedback geven op het concreet waarneembaar gedrag en eigen leerproces ‘wat heb je van mij nodig?’. Ik miste het groepsgesprek en het samen leren ‘ik zie nu dat… hoe ervaart … dat?’. Ik vind dit gesprek heel belangrijk en de komende tijd in Boston ga ik hier op letten.

Ik ben niet enkel nieuwsgierig naar de vraagstelling van leerkrachten om het spel tot een hoger niveau te brengen, ik ben nieuwsgierig naar de vraagstelling om leren (in de vorm van spel, of eerder al dan niet door middel van spel, of is het toch spelenderwijs) tot een hoger niveau te brengen. Ik denk dat ik al ver ben in eigenaarschap en differentiatie, twee thema’s die centraal staan in onze scholenbezoeken. Herkenning zag ik vooral op de Neigboorhood school: werken met combinatiegroepen, werken met eigen leervragen, kijken naar ieder kind en vooral het curriculum los (durven) laten. Wel zie ik verschil in de basishouding bij onze leerlingen én de leerlingen hier. Zo valt het mij op dat de leerlingen op de bezochte scholen veel meer inzicht hebben in hun eigen leerproces. Daarnaast komen ze ontzettend creatief en communicatief sterk op mij over (zichtbaar in presentatie-vaardigheden/ samenwerken/ feedback geven en keuzes verantwoorden). De leerlingen zijn zich heel erg bewust van hun proces, waarbij ik de leerkrachten zie coachen. Ik denk dat wij op de Wizzert deze vertaalslag beginnen te maken. We zijn druk bezig met proces, maar nog niet altijd voldoende mét het kind. We maken stappen van waar zien wíj het kind naar waar ziet het kind zichzelf én komt dat overeen met wat wij zien. Een mooie ontwikkeling, die tijd kost. De komende dagen wil ik dan ook meer inhoudelijk gaan observeren: welke vragen stelt de leerkracht tijdens evaluatiemomenten? Hoe wordt de basishouding, die ik zo sterk zie, vormgegeven? 

Recommend0 recommendationsPublished in Reisblogs

Deel deze post

2 reacties

  1. Lara, wat een mooie ontwikkeling van onbewust bekwaam naar bewust bekwaam ben jij aan het maken. Steeds meer bewust van de leerkracht die je bent en het onderwijs waar je voor gaat.
    Wat een super idee om die ontwikkeling voort te zetten in een studiereis binnen SAAM*. Er zijn vast vele collega’s die met je mee willen reizen.

    Als laatste stel je jezelf een mooie vraag: hoe komt het dat de kinderen hier zo creatief en communicatief sterk zijn. Welke vaardigheden zetten de leerkrachten in waarmee ze de kinderen hierbij ondersteunen? Veel plezier morgen.

  2. Wat goed Lara dat jij ook beschrijft hoe intensief het is met zoveel verschillende mensen zo intensief op reis en aan het werk te zijn. Herken ik zo. Bedenk me ook wel eens dat vast de nodige kinderen dat ervaren in de reis met hun klas…. En wat een goed idee om binnen SAAM* op reis re gaan! Regel het! Maak afspraken! Ik geniet er ook zo van. Je mag mij een dag in jouw groep plannen om zelf te gaan rondreizen!

Laat een antwoord achter aan Sandra Beuving Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *