4.jpg

Bijna zover

Vandaag over 2 weken ben ik onderweg naar New York. Eerst even een paar dagen voor mijzelf, even rustig bijkomen en wennen aan het tijdsverschil en het drukke stadsleven van New York (is toch een beetje anders dan Uden (of Den Bosch waar ik oorspronkelijk vandaan kom)). Ik heb er zin in, maar vind het ook wel spannend. Voor de eerste keer 1,5 week van huis zonder man en kinderen.
In de laatste bijeenkomst werd er ook aan ons gevraagd wat je drijfveer is, waarom werk je in het onderwijs? En waarom vind ik dit belangrijk? Wat doe ik al? En waarom vind ik mijn leervraag belangrijk?
Wat ik eigenlijk het allerbelangrijkste vind is dat kinderen zich prettig voelen in de klas en dat ze het gevoel hebben dat ze gezien worden door de leerkracht. Op de PABO kregen wij de volgende vraag: “Welke leerkracht van je eigen basisschooltijd is je bij gebleven en waarom?” Iedereen kan daar wel een antwoord op geven. En bij mij was het een leerkracht die mij zag als kind en niet als leerling. En hoe mooi zou het zijn als kinderen later gaan zeggen, die juf Ellen die zag mij en die was er voor mij.
En waarom vind ik dit zo belangrijk? Ik denk namelijk als dit het geval is dat de kinderen juist het maximale uit zichzelf gaan halen, want ze willen er dan voor gaan. Niet voor mij, maar voor hun zelf. Ook begrijp je dan beter wat er in het hoofd van een kind omgaat zodat je daar op kan inspringen.
Wat ik nu al doe, is in gesprek gaan met kinderen waarom ze bepaalde dingen doen. Ik probeer ze te laten inzien waarom dingen belangrijk zijn, maar nog het belangrijkste voor wie ze het doen. Ook om achter bepaalde redenen te komen. Maar nog doe ik dit te weinig en juist met kinderen die ‘opvallen’ in de klas. Ik zie de andere leerlingen na mijn gevoel nog te weinig.
Ook heb ik mijn huidige klas veel verschillende niveaus. Waar ik nu tegen aan loop is inderdaad het managen van al deze niveaus en ik ze niet alles kan geven wat ik wil. Ik hoop wel wat dingen te zien in Amerika wat mij wat handvatten gaan geven.
En in mijn reacties kwam ook wel naar voren, leg je de lat misschien niet te hoog voor jezelf? Dat zou zomaar kunnen, maar als ik het niet probeer dan neem ik het mezelf alleen maar kwalijk. Ik wil het in iedere geval proberen, want dat probeer ik de kinderen ook mee te geven. Je kunt het beter proberen en er dan achter komen wat wel of niet lukt. Het proberen is nog knapper dan de juiste uitkomst.
Ik wil in Amerika dan ook zeker met kinderen in gesprek gaan om te vragen wat de leerkrachten daar doen om te zorgen dat zij zich prettig voelen in de klas. En aan ouders of ze dit ook voelen.
En als dat staat, dan heb je de basis van de kapstok en kun je er dan van alles aan gaan hangen zodat de kinderen zich didactisch goed gaan ontwikkelen.

Recommend0 recommendationsPublished in Reis2019

Deel deze post

10 reacties

  1. Mooie onderzoekende vraag, Ellen. Huppelend naar school en wat is daarvoor nodig? Hoe vind je zelf de rust om kinderen écht te zien in een overvolle dag? Ik ben heel benieuwd naar jouw ervaringen in de US. Voor nu veel voorpret!

  2. Wauw Ellen, wat een mooie vragen en wat een mooi doel om alle kinderen echt te willen zien!
    Ik zeg altijd ‘van proberen kun je leren’, dus ik herken mezelf daarin.
    Geniet er van in Amerika (en succes zonder man en kids)! ??

  3. Succes, Ellen. Het lijkt me een geweldige ervaring en een tijdje zonder man en kinderen is is niet makkelijk maar er wordt goed voor ze gezorgd;)

  4. Leuk, Ellen! Geniet van deze mooie reis. Je hebt een mooi doel om te onderzoeken, daar kunnen we allemaal weer wat van leren!

  5. Dag Ellen, wat mooi dat je even bent terug gegaan naar wie jou als leraar is bijgebleven. En wat goed dat jij jezelf bewust bent dat je nog kunt investeren op een krachtige relatie met alle kinderen in je klas. De basis ligt echt in die pedagogische relatie in die wezenlijke belangstelling van jou. En uh… de lat kan eigenlijk nooit hoog genoeg denk ik stiekempjes, je kunt met zijn alle ten slotte ook besluiten er onder door te lopen als dat nodig is. Goed voornemen om veel met kinderen in gesprek te gaan (en als het goed is krijg je idd ook de kans om ouders te spreken), in wat voor hen belangrijk is in de klas, in de relatie met de juf. Want je hebt gelijk, daar is de kapstok om veel aan op te hangen. Om jouw didactisch repertoire mee vorm te geven. Mooie reis, zorg goed voor jezelf en elkaar.

  6. Ellen,
    Alle kinderen in je klas zien en ook laten voelen dat je ze hebt gezien. Wat een mooie invalshoek om te kijken naar de scholen in New York en Boston. Een mooi onderwerp ook om met leraren, ouders en kinderen in New York en Boston over te filosoferen. Wat is er nodig om de kinderen echt te zien? Wat moet je dan doen, maar vooral ook laten? Je kan deze vraag over vertalen naar jou zelf: Wat heb jij als leraar nodig om je gezien te voelen? Welke zaken moeten collega’s en directie dan doen, maar vooral ook laten? Misschien helpen deze vragen om je antwoorden nog scherper te krijgen. Ik wens jou en je collega’s een hele mooie reis!

  7. De leerkracht die jou geïnspireerd heeft, die jou zag, kwam ik laatst nog tegen. Sommige leerlingen blijven een leerkracht altijd bij.
    Je kinderjaren zijn de blauwdruk van je leven. Wanneer je gezien wordt om wie je bent. je geaccepteerd wordt om hoe je bent,, wanneer er oprechte aandacht voor je is, dan is er ruimte om jezelf te kunnen zijn, jezelf te ontplooien., jezelf te laten zien.
    Maar wat als er ergens iets is gebeurd waarin je je onveilig hebt gevoeld, je niet gezien of gehoord voelde…. Wat is dan je overlevingsstrategie? Aanpassen, afzetten, afzonderen?
    Als ouder, volwassene, leerkracht, probeer je een zo goed mogelijk voorbeeld te zijn. Leef je het leven voor. Voor je een ander echt kunt zien, zie je jezelf? Ben jij jezelf? Jezelf her-ontdekken, een weg waar een groot aantal volwassen zich mee bezighouden.
    Hoe mooi is het wanneer je als leerkracht je leerlingen mee kunt geven door ze te laten voelen dat je ze geaccepteert, dat je oprechte aandacht voor ze hebt en dat je aanwezig bent voor ze. Tenslotte willen we allemaal gezien worden om wie we zijn.
    Een mooie ontdekkingsreis!

Laat een antwoord achter aan Annelies Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *