Afbeelding_bij_blog_3 (1)

Being in control

Inmiddels zijn we halverwege het educatieve stuk van deze studiereis. Wat heb ik veel gezien en wat ben ik dankbaar voor deze fantastische kans. Een kijkje in de onderwijskeuken van Amerika. Niet alleen maar een sneak preview, maar als gelijkwaardige professional mogen meekijken op de werkvloer.

Elke keer probeer ik vanuit een bepaalde focus te kijken naar wat ik zie. Ga ik met gerichte leervragen in gesprek met onze overzeese collega’s. Het is geweldig om te merken dat zij net zo geïnspireerd raken door onze verhalen over ons onderwijs. Juist door deze momenten van intervisie raakt het de ware kern van ons vak. Wat we willen en waarom. En vervolgens hoe je dat dan doet. Ook de kinderen en ouders werden betrokken in onze gesprekken. Ik kan niet zo goed beschrijven wat dat met me doet. Ik ben werkelijk overdonderd door de diepgang van deze gesprekken. Op de momenten dat we niet in de scholen zijn, gaan de gesprekken tussen de reizigers van deze groep gewoon door. Het is niet te stoppen. Er is een bijzondere klik tussen de deelnemers. We weten elkaar te vinden wanneer we struggelen met vragen over dingen die we hebben gezien. Of wanneer we zo verwonderd raken door al het moois maar tegelijkertijd ook heel kritisch zijn. Twijfels worden soms groter en soms geven nieuwe inzichten ook ruimte tot inzicht en ontwikkeling.

Ik wil mijn ervaringen en inzichten graag met jullie delen. In de reactie op mijn blogs wordt de vraag gesteld wat ik nodig heb om te komen tot leren. Wat heb ik nodig om te kunnen loslaten? De gesprekken met collega reizigers gaan niet altijd alleen maar over het onderwijs. Maar raken ook zeker de professional zelf. Persoonlijke ervaringen worden in alle eerlijkheid en puurheid gedeeld. Dankjewel daarvoor lieve mensen. Ik vind dat zo krachtig! Wat een positieve synergie tussen de deelnemers van deze groep.

Ik heb mijn persoonlijk levensscript deze reis al een aantal keren gedeeld. Gewoon omdat de gesprekken puur zijn. Omdat ze gaan over het leven. Over wie je bent en waar je voor staat. Een stukje verleden heeft gemaakt tot wie ik ben op dit moment. Zojuist had ik een heel waardevol gesprek met een lieve collega die weet waar ik vandaan kom en eenzelfde soort levenservaringen heeft opgedaan. Een gedeelde achtergrond maakt dat gesprekken nog dieper kunnen gaan.

Om terug te komen op de vraag wat ik nodig heb? Misschien was dat wel het ontmoeten van iemand die struggelt met dezelfde levensvragen en ervaringen als ik. Dit was pas praten. Daar kan geen therapeut tegenop. Hoe komt het toch dat ik loslaten zo moeilijk vind? Inmiddels heb ik dat mogen ontdekken. Being in control geeft houvast en dat zorgt voor veiligheid.

Er was een periode in mijn leven dat ik enorm hulpbehoevend was. Een zwaar auto ongeluk (waar ik geen controle over had) maakte dat ik zonder de hulp van een ander niet in staat was om deel te nemen aan het dagelijks leven. De weg terug naar zelfstandigheid, was er een van bloed, zweet en tranen. Zo ongelooflijk trots op mezelf dat ik de dingen weer zelf kan doen. En zo klaar met het voortdurend vragen om hulp. Een overlevingsinstinct dat zegt; blijf af! Zelf doen!

Being in control is een hele lange tijd een levensdoel geweest. Dat daarna onbewust is overgegaan in levensmotto. Lieve mensen, bedankt voor dit inzicht. Zonder jullie was me dit niet gelukt.

Vanaf nu ga ik ervoor. Het is tijd om los te laten!

Recommend0 recommendationsPublished in 02: Less is more, depth over coverage, Reisblogs

Deel deze post

6 reacties

  1. Hey roomie,

    Wat een onwijs mooi inzicht. Het is mooi en bijzonder dat ik je zo open en kwetsbaar heb ervaren in zo’n korte tijd.

    Leren hoe je zelf in elkaar steekt is de meest bijzondere ontdekking die je kunt doen. Ik weet zeker dat jij de kinderen ook kunt laten ontdekken hoe zij in elkaar steken.

    Zet ‘m op!

  2. Peggy, leren en lesgeven is persoonlijk. Je hebt de afgelopen dagen mogen zien dat een leerkracht altijd zijn of haar eigen persoon volledig inzet. Elk stapje van je levensgeschiedenis heeft impact op hoe jij dit vak uitvoert.
    Mooi dat jij dit kan en wil delen met je collega’s. Daar worden wij allemaal weer beter van. Bedankt!

  3. Hé Peggy
    Controle los laten is zeker een moeilijk proces maar de moeite waard omdat je er erg veel ?voor terug krijgt.
    Mooie uitdaging; ik loop met je mee ( en vele anderen denk ik?)

  4. Ah Peggy jij maakt zo mooi duidelijk dat de leraar zichzelf als persoon iedere dag inzet. Zo mooi dat je dit deelt! Trots op U! En je collega’s in de directeurenopleiding hebben je gemist vandaag maar zullen gaan genieten van jouw inspiratie!

  5. Hey Peggy,
    wat een mooie ervaringen lees ik in jouw reactie. Ik ken je pas twee dagen, maar vind je zo sterk en krachtig! Tijdens de tweedaagse zijn we gestart met waar we vandaan komen en hoe dit ervoor heeft gezorgd dat we bepaald gedrag laten zien. Mooi dat dit nu zo duidelijk wordt in deze bijzondere reis!
    Geniet ervan Peggy en het was inderdaad een gemis vandaag zonder jou in de directeurenopleiding!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *