



Parker – Francis W. Parker charter essential school
Tijdens ons laatste schoolbezoek van deze studiereis bezochten we Parker in Boston. Een school gelegen in een ruim, wat afgelegen bossig gebied. Geen metro’s en schoolbussen die studenten naar de school brengen, maar ouders die veelal carpoolen om hun zoon/ dochter dagelijks naar deze school te brengen. Iets wat niet voor iedereen in Boston weggelegd is dus.
Het schoolgebouw was al wat ouder maar ademde een enorme diversiteit en eigen identiteit van studenten. Een school waar iedereen zichzelf mag en kan zijn, waar je een eigen identiteit gaat ontwikkelen en je geaccepteerd wordt om wie je bent. De school start iedere dag met eigen mentorgroep en praat kort over hoe ze erbij zitten die dag, hoe ze aangesproken willen worden bijv. als hij/zij/het en bespreken nog belangrijke zaken als die er zijn.
Wat me ook erg opviel hier op school tijdens de verschillende klassenbezoeken en in de bespreking met ouders en studenten, was dat de studenten zo’n goede sprekers waren! Ze luisterde goed naar elkaar, gaven op een respectvolle manier antwoord of vroegen door. Geen schaamte om iets in een groep te bespreken en zich kwetsbaar op te stellen. Iets waar wij nog iets van zouden kunnen leren..
Verder waren er niet echt regels en waren de studenten echt onderdeel van eigen leerproces. In gesprek met ouders/docenten kwamen we wel tot de conclusie dat het lastig is als ergens geen consequentie aan verbonden zit; “je bent te laat”, maar er was geen wat dan aan verbonden.
We zijn op deze school iets minder in gesprek gegaan over inclusiviteit. Wel kwam heel duidelijk naar voren dat er goed wordt gekeken naar studenten die mogelijk al verder zijn en zo dus aansluiten bij hogere jaargroepen. Een mooi iets omdat er zo goed gekeken wordt naar waar iedere student het best tot zijn/ haar recht komt. Zo sprak ik een studente tijdens Spaanse les, (een kookles waar enkel en alleen Spaans gesproken werd) en vroeg ik of iedereen even oud was. Zo gaf ze zelf aan dat een jongen 2 jaar jonger was maar al zo ver was in dit vak dat hij alle vakken samen met hen volgde.
Gedurende deze week heb ik wel wat antwoorden gekregen op mijn vragen en daar waar ik nieuwsgierig naar was. Zo heb ik veel gezien over de inclusiviteit en de manier waarop ze dit inrichten op de verschillende scholen. Ieder kind heeft een plek op de school, soms in speciale kleinere klassen of met extra hulp in de groep. De groepen waren sowieso kleiner dan dat wij gewend zijn in school maar ook kijken ze op een andere manier naar kinderen. Ze proberen ieder kind tot zijn recht te laten komen door meer te kijken naar waar de kwaliteiten van het kind liggen. Er was veel meer rust en tijd in de lesprogamma’s waardoor ze veel meer diepgang in het werk konden krijgen, de hoognodige toetsen werden afgenomen en verder werd er meer gekeken naar het kind. Wat ik bijna overal terug hoorde was dat ze zich wat meer afzette tegen de overheid door niet alles te doen wat hen opgelegd werd.
Ik heb veel uit deze prachtige studiereis kunnen halen, zou het iedereen aanraden, maar ben vooral ook TROTS op alles wat wij al doen en hoe goed we al bezig zijn met onze kinderen en de weg naar hun toekomst. Ik ga vooral verder waar ik mee bezig ben, en ga langzamerhand wat aanpassingen doen en hoop mijn medecollega’s hier ook enthousiast voor te kunnen maken.
Ik start klein, in eigen klas en met eigen parallel en wil zo het verschil gaan maken.
IN A WORLD WHERE YOU CAN BE ANYTHING, BE KIND.
BE THE ONE WHO MAKES OTHERS FEEL INCLUDED.